چرا نماز ظهر و عصر را باید آهسته خواند، در صورتی که در آیه 110 سوره اسراء خداوند به پیامبر فرمود که نمازت را نه بلند و نه آهسته ، بلکه مابین این دو بخوان؟

این آیه مورد استشهاد - حتی اگر معنایش نماز باشد و نه مناجات چنانچه در برخی تفاسیر آمده- در مورد صدای بسیار زیاد و کوتاه بودن آن است. در روایات آمده است: الف. اسحاق بن عمار از امام صادق(ع) نقل می‌کند: جهر به نماز یعنی بلند کردن صدا و تخافت یعنی صدایی که با گوشَت نمی‌شنوی پس صدایت در نماز بین این دو باشد (نه داد و هوار باشد و نه حدیث نفس).‏[1] ب. همچنین، آن‌حضرت در تفسیر آیه مذکور فرمود: اخفات صدایی است که خودت هم نشنوی و جهر به نماز، یعنی صدایت را بیش از حدّ بالا ببری.[2] بر این اساس، معنای آیه شریفه این است: در نمازهای صبح و مغرب و عشاء که باید نماز را بلند بخوانیم، نباید صدایمان از حدّ متعادل بلندتر باشد و به داد و هوار تبدیل شود، همچنین در نماز ظهر و عصر که باید آهسته خوانده شود، نباید به حدّی کوتاه باشد حتی خودمان هم صدای خویشتن را احساس نکنیم.   [1] . «عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) فِی قَوْلِهِ: وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِکَ وَ لا تُخافِتْ بِها قَالَ: الْجَهْرُ بِهَا رَفْعُ الصَّوْتِ- وَ التَّخَافُتُ مَا لَمْ تَسْمَعْ بِأُذُنِکَ- وَ اقْرَأْ مَا بَیْنَ ذَلِک»، قمی، علی بن ابراهیم‏، تفسیر القمی، محقق، مصحح، موسوی جزائری، طیّب‏، ج ‏2، ص 30، دار الکتاب، قم، چاپ سوم، 1404 ق‏. [2] . «عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لا تَجْهَرْ بِصَلاتِکَ وَ لا تُخافِتْ بِها قَالَ الْمُخَافَتَةُ مَا دُونَ سَمْعِکَ وَ الْجَهْرُ أَنْ تَرْفَعَ صَوْتَکَ شَدِیداً»، کلینی، محمد بن یعقوب‏، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 3، ص 316، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم،  1407 ق. .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/03

لینک کوتاه