یک پرسش اساسی دارم.این همه سختی در دنیا،این همه فکر،عمل،ایمان،پرسیدن ها،لذت ها،رنج ها،اصلا بنده واقعی هم شدیم،به بهشت هم رسیدیم،اخر اخرش که چی؟؟فقط برای اینکه جاودان لذت ببریم؟همین؟لذت؟؟؟

نابودی بعد از وجود ، خواه بعد از این دنیا ،وخواه بعد از ورود به قیامت، در هر صورت، با احادیث وآیات، ناسازگار است .اعتقاد ما چنین است که، بعد از آفرینش ، انسان ، دیگر نابود نمی شود وقول رسول خدا آن را تایید می کند: «قول النبی: صلوات الله علیه وآله، ما خلقتم للفناء بل خلقتم للبقاء ...»شما برای بودن وماندن خلق شده اید، نه برای فناء و رفتن. همچنین ، از آیات نیز، چنین فهمیده می شود مثلا در سوره آل عمران ؛191:«الَّذینَ یَذْکُرُونَ اللَّهَ قِیاماً وَ قُعُوداً وَ عَلى جُنُوبِهِمْ وَ یَتَفَکَّرُونَ فی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ »همان کسانی که خدا را در حال ایستاده و نشسته، و آن گاه که بر پهلو خوابیده اند، یاد مى کنند و در اسرار آفرینش آسمانها و زمین مى اندیشند (و مى گویند:) بار الها! اینها را بیهوده نیافریده اى! منزهى تو! ما را از عذاب آتش، نگاه دار! در واقع اندیشه توحیدی بر این است ، که خداوند کار عبث انجام نمی دهد، ودر صورت نابودی انسان بعد از وجودش ، اندیشه باطل وعبث بودن آفرینش ، زنده می شود. از طرف دیگر خلود در قیامت ( که در ایات قرانی امده است )اشاره به همین نکته دارد که نیست شدن برای انسان تصور ندارد . هرچند ممکن است که انسانی ( بعد از ورود به جهنم )از عذاب جهنم نجات پیدا کند و به فضل خداوند وارد بهشت شود ولی نابودی در مورد انسان معنا ندارد. اگر معنای ثبات را از سکون جدا کنیم و روشن شود که آن جا دارالقرار است نه دارالسکون، این مشکل حل می شود. سکون با نابودی همراه است؛ مانند درخت یا ساختمانی که در یک مکان قرار دارد؛ بالاخره روزی می پوسد و از بین می رود. ثبات مانند معادلات ریاضی است که زمان و مکان ندارد. آن چه زمان و مکان ندارد، ثابت است نه ساکن. آیا قانون علیت روزی فرو می ریزد؟ آیا 4=2*2 تبدیل می شود؟ خیر؛ چون ثابتند. در این دنیا، خستگی مربوط به تن است و روح چون متعلق به تن است، احساس خستگی می کند؛ در آخرت، برعکس دنیا بدن همراه روح است، دیگر زوال و خستگی و مرگ در آن راه ندارد، انسان به دارالقرار می رسد. از این موجودات ثابت بسیار داریم؛ مانند فرشتگان، حتی فرشتگانی که بدن دارند. به هر حال، در قیامت انسان جسم دارد، حس دارد، لذت های جسمانی دارد؛ ولی نظام آن جا با نظام دنیا متفاوت است. در آن نظام، فرسودگی و خستگی و سکون راه ندارد. بنابراین خستگی نیز وجود ندارد. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه