سلام. در مناجات شعبانیه آمده که (إلهی هَبْ لی کَمالَ الْانْقِطاعِ إلَیْکَ وَ أَنِرْ أَبْصارَ قُلُوبِنا بِضیاءِ نَظَرِها إِلَیْکَ حَتّی تَخْرِقَ أَبْصارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ فَتَصِلَ إلی مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصیرَ أرْواحُنا مُعَلَّقَةً بعِزِّ قُدْسِکَ‌) و دنبال آن این است (الهی‌ وَ اجْعَلْنی‌ مِمَّنْ نادَیْتَهُ فَاجابَکَ وَ لاحَظْتَهُ فَصَعِقَ لِجَلالِکَ هَبْ لی کَمالَ الْانْقِطاعِ إِلَیْکَ) یعنی چه؟ مقصود و منظور(تفسیر) چیست؟ خوب ما کمال الانقطاع را از خدا می‌ خواهیم، با این که باید به سیر خودمان واقع بشود. این باب، باب مرتبه سیر خود انسان است و ما سیر خود را از خدا می ‌خواهیم اینها به چه معنا است؟ ابصار القلوب چیست که با آن می‌ خواهد نگاه کند به حق تعالی؟ این قلب و این بصر قلب چیست که با نور این بصر قلبی به حق تعالی نظر کند؟ [بعد می ‌فرماید] همه اینها را به من بده که غایت این است: (حتّی تَخْرِقَ أَبْصارُ الْقُلُوبِ حُجُبَ النُّورِ) وقتی حجب نور را قطع کرد: (تَصِلَ إِلی مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ، وَ تَصیرَ أَرْواحُنا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِکَ) این یعنی چه؟

ترجمه: خدایا! کمال جدایی از مخلوقات را، برای رسیدن کامل به خودت به من ارزانی کن، و دیدگان دل هایمان را به پرتو نگاه به سوی خویش روشن کن، تا دیدگان دل پرده‌ های نور را دریده و به سرچشمه عظمت دست یابد، و جان هایمان آویخته به شکوه قدست گردد. مطلوب در این قطعه از دعا، برخورداری از حالات نورانی است که موجب می شود تا دیدگان قلوب به فروغ نظر به جمال حق تعالی روشن گردد. (کمال انقطاع) آن است که تمام حجب ظلمانی و نورانی پاره و کنار زده شود، تا به مهمان سرای الهی که (معدن عظمت) است بتوان وارد گردید. لذا در این مناجات از خداوند متعال، بینایی و نورانیّت قلبی طلب می ‌کنند، تا بتوانند حجب نورانی را دریده به معدن عظمت برسند. .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/03

لینک کوتاه