با اینکه مرگ برای مومن رحمت است چرا از شب اول قبر به سختی یاد می کنند.

اگر انسان، مؤمن و با تقوا باشد و ره توشه آخرت را برگیرد، نه جان دادن هولی دارد و نه شب اول قبر هراسی و نه قیامت نگرانی دارد؛ از امام حسن(ع) پرسیدند: مرگ چیست که نسبت بدان نادانند؟ فرمود(ع): (اعظم سرور یرد علی المؤمنین)؛ (بزرگترین شادمانی که بر مومنان وارد می‌شود...) (بحارالانوار، ج 6، ص 153). خرم آن روز کزین منزل ویران بروم‌ راحت جان طلبم از پی جانان بروم‌ بر هوای لب او ذره صفت رقص کنان‌ تا لب چشمه خورشید درخشان بروم‌ همچنین امام صادق(ع) فرمودند: (القیامة عرس المتقین)؛ (قیامت زفاف و عروسی اهل تقوا است) (همان، ج 7، ص 176.) امام صادق(ع) فرمودند: (اذا مات المومن، شیعه سبعون الف ملک الی قبره فاذا ادخل قبره، اتاه منکر و نکر، فیقعدانه و یقولان له: من ربک؟ و ما دینک؟ و من نبیک؟ فیقول: ربی الله و محمد نبی و الاسلام دینی. فیفسحان له فی قبره مدبصره و یاتیانه بالطعام من الجنة، و یدخلان علیه الروح والریحان و ذلک قوله عزوجل: (فاما ان کان من المقربین فروح و ریحان) یعنی، فی قبره (و جنة نعیم) یعنی فی الاخره)؛ (هرگاه مؤمن بمیرد، هفتادهزار فرشته؛ او را تا قبرش تشییع می‌کنند؛ سپس وقتی در قبر داخل می‌شود، نکیر و منکر به سراغش آمده، در کنارش نشسته و به او می‌گویند: پروردگارت کیست؟ و دینت چیست؟ و پیغمبرت کیست؟ جواب می دهد: پروردگارم خدا و محمد(ص) پیغمبرم و اسلام دینم است. [پس آن گاه ]قبرش را برایش به وسعت شعاع بصرش می‌گشایند و به سویش از بهشت طعام می‌آورند و روح و ریحان بر او وارد می‌سازند و آن همان قول خداوند عزوجل است که در قرآن کریم فرمود: (اما اگر از مقربان باشد روح و ریحان برایش می‌باشد)، یعنی، در قبرش چنین چیزی است. اما در آخرت او داخل در (بهشت همیشه پرنعمت) است). (همان، ج 6، ص 222، روایت 22.) بنابراین، کسی که قبرش روح و ریحان و آخرتش رضوان پر نعمت فراوان است، نه هولی دارد و نه هراسی. آری اگر نگرانی و ترس از لحظه جان دادن و بعد از آن باعث تلاش و جدیت در جهاد با نفس و ترک گناه و تحصیل ایمان و تقوا و تقرب شود و انسان را تحریک به عمل صالح کند، بسیار ترس خوبی است. همان گونه که در جبهه و مقابله با دشمن قدار، رزمنده واقعی، آمادگی رزمی کافی فراهم می‌سازد؛ مومن واقعی نیز برای قبر و قیامت خود، توشه فراهم می‌کند. ناگفته نماند که منظور از (مرگ) رهایی از دنیاست و پیوستن به نظام پس از مرگ است که تمامی دوران برزخ و قیامت را شامل می شود که در مجموع مؤمن با ارواح مؤمنان هم نشین می شود و به بهشت جاویدان راه می یابد. اما منافات ندارد که در آستانه مرگ و در مدتی پس از مرگ جهت تسویه و پاکی از برخی لغزش ها، مکافات عمل را نبیند. علاوه بر این که گذر از یک مرحله به مرحله جدید برای همگان دارای سختی است هر چند هیچ گونه گناهی هم نداشته باشد چنان که خارج شدن بچه از جنین و پا گذاشتن به دنیا همراه با فشار و سختی می باشد. www.eporsesh.com .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/03

لینک کوتاه