تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
شکی نیست که خداوند بندگان خود را دوست دارد. حتی از مادر نسبت به فرزندش مهربانتراست، بلکه مهربانىهاى پدر و مادر و... همه جلوه هایى از رحمت و عنایت الهى است، زیرا اوست که این همه عشق و محبت را در نهان پدر ومادر به صورت غریزى نهاده است تا آنان با میل و علاقه تمام تلاش خود را در جهت رشد فرزندان خود به کار گیرند. بین محبتهاى الهى و غیر الهى تفاوتى عمده وجود دارد و آن این است که: محبت پدر و مادر و دیگر انسانها غالباً احساسی بیش نیست. بلکه در برخى از موارد بر خلاف حکم عقل، حق و عدالت و به ضرر فرزند است، در حالى که لطف و رحمت الهى هرگز جدا از عدل، حکمت و سنتهاى حکیمانه پروردگار در نظام خلقت نیست. مهربانی خداوند در عین عظمت و بی کرانی که دارد، هیچ گاه مهربانی مطلق نیست. خداوند همان گونه که رحمان و رحیم است، جبار و منتقم است، هر چند بر اساس آموزه های دینی معتقدیم که رحمت او بر غضبش برتری و تقدم دارد، چنان که در روایات آمده: «یا من سبقت رحمته غضبه؛ (۱) ای کسی که رحمت او برغضبش پیشی گرفته است.» همان گونه که خداوند تجلی وسیعی در مهربانی دارد، از اظهار بی جا و بی دلیل و خلاف حکمت و عدالت مهربانی امتناع می ورزد. در نتیجه می توان گفت حقیقت تجلی مهربانی خداوند در معنای دقیق و عام کلمه آن است که برخی از بندگان ظالم و عاصی را به عذاب مبتلا نماید تا حق و عدالت را در حق بندگان مظلوم و مطیع به جا آورده باشد. اگر خداوند متعال رحیم است، حکیم و عادل هم است. اصولا محبت و دوستی الهی در دنیا و آخرت به این صورت نمایان می شود که ابزارهای لازم هدایت و رسیدن به سعادت جاودانه و ابدی را در اختیار انسان قرار داده است. عقل را در وجود انسان و پیامبران را از خارج وجود انسان برای هدایت و راهنمایی انسان ها به سوی سعادت و خوشبختی فرستاده است. هیچ چیزی را در این راه فروگذار نکرده است. پی نوشت: ۱. صحیفه علویه، ص ۳۱۲. منبع: www.soalcity.ir .
راسخون
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.