پیامبرما و ائمه اطهار(ع) در میان مردم بودند و یکی از ابعاد زندگی آنها معاشرت با مردم بوده است پس چرا علمای ما این طور نیستند؟

منظور شما از ( معاشرت با مردم) اگر دیدار با مردم می باشد باید توجه داشت، بزرگان دین که توجه جدی به هدایت جامعه و تبلیغ آموزه ها و معارف حیات بخش اسلامی دارند در طول حیات پربرکت خویش برنامه های دیدار با مردم به صورت خصوصی و عمومی داشته و دارند. و اگر فعالیت های سیاسی و اجتماعی علما مد نظر شما می باشد، باید توجه داشت، که این موضوع با عوامل مختلفی در ارتباط می باشد:1. توانایی های اشخاص«لا یکلف الله نفسا الا وسعها» (بقره، آیه 286). از این رو مشاهده می نماییم که برخی علماء با توجه به شناختی که از توانایی ها و استعدادهای خویش دارند، به همان میزان در مسائل مختلف از جمله موضوعات سیاسی، اجتماعی و ... وارد می شوند.2. شرایط محیطی و میزان احساس نیاز: بسیاری مواقع علت این که علماء در مسائل اظهار نظر نمی کنند نه به خاطر عدم اهتمام به آن مسأله بلکه به خاطر احساس عدم نیاز به اظهار نظر می باشد خصوصا در شرایطی که فقیهی عادل و جامع الشرایط هدایت و رهبری جامعه اسلامی را به عهده گرفته و رهنمودهای لازم را ارائه می نمایند. بنابراین در چنین شرایطی دیگر ضرورتی برای اقدام سایر علماء نمی ماند. هر چند مسلما در برخی موضوعات که با سرنوشت جامعه اسلامی در ارتباط است اظهار نظر و مشارکت آنان می تواند پشتوانه عظیمی برای نظام اسلامی محسوب گردد.خلاصه در بررسی میزان فعالیت سیاسی علما خصوصا در زمان کنونی باید به این قبیل مسائل توجه داشت. نه این که عدم مشهود بودن فعالیت های سیاسی آنان را دلیل بر، عدم شرکت در فعالیت ها و مشارکت های سیاسی دانست. هر فرد باید با شناخت وظایف و تکالیف فردی و اجتماعی خویش و نقش و جایگاهی که در جامعه و نظام اسلامی دارد به انجام وظایف خود در عرصه های مختلف سیاسی، اجتماعی و... بپردازد و بهترین الگو هم در چنین شرایطی، اسوه های کامل بشریت؛ یعنی پیامبر اکرم(ص) و ائمه معصومین(ع) و جانشین واقعی آنان یعنی ولی فقیه جامع الشرایط می باشد. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه