با توجه به حکمت عزادارى بر اهل‌بیت (علیهم‌السلام) ـ به خصوص امام حسین (علیه‌السلام) ـ حدّ عزادارى را شرع و عقلاء تعیین مى‌کنند. اگر عزادارى در شیوه‌هایى اجرا شود که شور را بر شعور غالب سازد و به نوعى موجب انحراف از فلسفه عزادارى گردد؛ خارج از حدود عزادارى مشروع، مقبول، موجّه و معقول است. اگر قالب‌هاى عزادارى به گونه‌اى باشد که عقلاى جامعه، آن را تقبیح کرده، آن را موجب وهن مذهب و آموزه‌هاى اصلى عاشورا مى‌دانند، قطعا حدّ غیرمجاز عزادارى خواهد بود.

با توجه به حکمت عزادارى بر اهل‌بیت (علیهم‌السلام) ـ به خصوص امام حسین (علیه‌السلام) ـ حدّ عزادارى را شرع و عقلاء تعیین مى‌کنند. اگر عزادارى در شیوه‌هایى اجرا شود که شور را بر شعور غالب سازد و به نوعى موجب انحراف از فلسفه عزادارى گردد؛ خارج از حدود عزادارى مشروع، مقبول، موجّه و معقول است. اگر قالب‌هاى عزادارى به گونه‌اى باشد که عقلاى جامعه، آن را تقبیح کرده، آن را موجب وهن مذهب و آموزه‌هاى اصلى عاشورا مى‌دانند، قطعا حدّ غیرمجاز عزادارى خواهد بود. گفتنى اینکه شکل و صورت عزادارى، باید به گونه‌اى باشد که بتواند هسته و محتواى اصلى پیام عاشورا را به مردم ابلاغ کند و باور انسان‌ها را نسبت به آنها تقویت نماید، ولى اگر این ظاهر به صورتى درآید که نه تنها باطن و مغز را نشان ندهد، بلکه باعث گردد اصل مسأله و موضوع خدشه‌دار شود، شکل و صورت مناسبى نخواهد بود و این لباس بر قامت این تن رعنا، راست نخواهد آمد. به عنوان مثال قمه‌زنى ـ که یک گونه خاص عزادارى است ـ نه تنها شعارها و گفتارهاى اصلى عاشورا را به درستى ابلاغ نمى‌کند؛ بلکه چنانچه مقام معظم رهبرى فرمودند، موجب وهن قضیه کربلا مى‌گردد و لذا غیرمجاز است.[1] پی نوشت ها _______________________ [1]. در این خصوص نگا: پیرامون عزادارى عاشورا، (مجموعه سخنان، استفتائات و جواب‌هاى مقام معظم رهبرى در خصوص عاشورا). .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه