آیا هدف بعثت انبیاء بدون عصمت محقق می شود؟

در این باره باید گفت: از یک سو مسلّم است شخص عاقل و حکیم و آگاه هرگز کاری نمی کند که نتیجه آن برخلاف مقصود و هدف او باشد، و اگر کسی چنین کاری کند معلوم می شود حکیم و آگاه نیست. از سوی دیگر می دانیم خداوند انبیای خود را به منظور هدایت و تربیت بندگان فرستاده است، حال اگر آنها معصوم از گناه و خطا نباشند انسان ها را به گمراهی می کشانند، و این درست نقطه مقابل هدف بعثت پیامبران است. اضافه بر این، برنامه های عملی انبیاء نقش اصلی را در تربیت مردم دارد، زیرا همیشه طرز عمل و رفتار مربیان و حالات و صفات آنها است که برای کسانی که تحت تربیت آنها قرار دارند معیار و الگو محسوب می شود. بیانات سودمند و استدلالات عقلانی و خطابه های پر آب و تاب هر قدر اثر داشته باشد در برابر نمونه های عملی ناچیز است، مخصوصاً اگر تضادّی در میان سخن و عمل،گفتار و رفتار آنها ظاهر گردد آن بیانات به کلّی از اثر خواهد افتاد!.اینجا است که انبیاء باید در تمام برنامه های زندگی اسوه و مقتدای مردم باشند، و مردم درس دین را در اعمال آنها بخوانند. اگر آنها افرادی آلوده به گناهان، آلوده به دروغ و خیانت و ظلم و هوسرانی باشند به کلّی اعتبار خود را از دست داده و هدف بعثت آنان عقیم خواهد ماند. چگونه ممکن است خداوند این منصب بزرگ را که عالی ترین منصب روحانی و معنوی و اجتماعی است بر عهده کسی بگذارد که او خود آلوده گناه است، تسلّط بر نفس ندارد، اسیر چنگال هوا و هوس ها است، و در پرتگاه های اخلاقی قدمش می لرزد، آیا چنین کسی می تواند رهبر روحانی و معنوی مردم شود؟ بنابراین باید پذیرفت تنها در صورتی این هدف مهم تأمین می گردد که آنها از هرگونه گناه صغیره و کبیره، بلکه هرگونه خطا منزه و مبرّا باشند. لذا در حدیثی از امام علی بن موسی الرضا(علیه السلام) می خوانیم که درباره فضیلت وصفات امام می فرماید: (هُوَ مَعْصُومٌ مُؤیَّدٌ مُوَفَّقٌ مُسَدَّدٌ قَدْ اَمِنَ مِنَ الْخَطَایَا وَ الزَّلَلِ وَ الْعِثَارِ یَخُصُّصهُ اللهُ بِذلِکَ لِیَکُونَ حُجَّتُهُ عَلی عِبَادِهِ وَ شَاهِدُهُ عَلی خَلْقِهِ)؛ او معصوم است و مؤیّد و موفّق و مستقیم و آگاه از حق، و ایمن از خطاها و لغزش ها و انحراف ها، خداوند او را به این صفت مخصوص کرده تا حجّتش بر بندگان و شاهدش بر خلق باشد.(1) .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/03

لینک کوتاه