این داستان در چه منابعی آمده و آیا سندیت دارد؟ «دزدی به قصد غارت کاروانی از زوّار کربلا کمین کرده و به انتظار زائران نشست، ولی خوابی سنگین او را فرا گرفت و در حالی‌که خواب بود، قافله زائران از جادّه گذشت، گرد و غبار قافله زائران بر روی او می‌نشیند در این اثنا در خواب می‌بیند که قیامت برپا شده، فرمان آمده که او را به دوزخ اندازند، اما آتش به خاطر آن گرد و غبار پاک به او نرسید. در حالی‌که از آن نیّت زشتش لرزان و ترسان بود از خواب بیدار شد».

این داستان که در باره ابو الحسن خلعى‏ شاعر و مدیحه سرای خاندان رسالت(ع) است، روایت نقل شده از معصومان(ع) نیست تا درباره سند آن با علم حدیث‌شناسی بحث شود. اما از آن‌جا که علمای بزرگی؛ مانند علامه امینی در «الغدیر» و آقا بزرگ تهرانی در «الذریعه» آن‌را نقل کرده‌اند، اعتماد به صحت آن برای ما توجیه‌پذیرتر خواهد بود. البته نه پذیرش کلیت مبارک بودن وجود امام حسین(ع) و نه صحت برخی از این داستان‌ها به تنهایی دلیلی نخواهد بود که هر ادعایی را در این زمینه بپذیریم. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه