براى بیان اهمیت بیان صفات ظاهرى امام عصر(عج) مى توان به موارد زیر اشاره کرد : ۱. راهى روشن براى عموم مردم است تا امام زمان خود را بشناسند. ۲. دلیلى واضح براى رسوا کردن مدّعیان دروغین مهدویت است. ۳. برهانى آشکار بر اثبات مهدویت شخصى (و ردّ مهدویت نوعى) است. ۴. مدرکى محکم بر اثبات مهدویت عینى و ردّ مهدویت معنوى (مهدى ساخته ذهنى در اثر فشارهاى جامعه) است V}فصلنامه انتظار، ش ۵، ص ۱۵۲.{V. ۵.

براى بیان اهمیت بیان صفات ظاهرى امام عصر(عج) مى توان به موارد زیر اشاره کرد : 1. راهى روشن براى عموم مردم است تا امام زمان خود را بشناسند. 2. دلیلى واضح براى رسوا کردن مدّعیان دروغین مهدویت است. 3. برهانى آشکار بر اثبات مهدویت شخصى (و ردّ مهدویت نوعى) است. 4. مدرکى محکم بر اثبات مهدویت عینى و ردّ مهدویت معنوى (مهدى ساخته ذهنى در اثر فشارهاى جامعه) است فصلنامه انتظار، ش 5، ص 152.. 5. روشى مؤثر براى محسوس کردن وجود امام زمان(عج) و ایجاد تعلق خاطر و عشق و محبت سرشار به آن حضرت است ؛ چنان که امام حسن«ع» به ابى هاله فرمود : «دوست دارم براى من، پیامبر را مقدارى توصیف کنى تا شاید تعلّق خاطرى بیابم». اوصاف و ویژگى هاى ظاهرى و جسمانى امام زمان(عج) در روایات به شرح زیر بیان شده است : چهره و سیماى مبارک حضرت مهدى(عج) داراى صورتى زیبا و درخشنده است ؛ الف. «المهدى من ولدى وجهُهُ کالقمر الدُّرّى»؛ ینابیع المودة، ص 188 ؛ کشف الغمة، ج 2، ص 481. ؛ «پیامبر«ص» فرمود : مهدى از فرزندان من است، صورتش همچون ماه تابان است...». ب. «... على خَدِّه الأیمن خالٌ»؛ بحارالانوار، ج 51، ص 80 ؛ منتخب الاثر، ص 166. ؛ «... بر گونه راستش خالى هست». ج. «حَسَنُ الوجه... و نور وجههِ یَعلو سواد لحیته»؛ منتخب الاثر، ص 186. ؛ «مهدى صورتى نیکو دارد... درخشندگى چهره اش بر سیاهى محاسنش غلبه مى کند». د. «وجهُهُ کالدّینار و اَسنانه کالمنشار...»؛ الغیبة النعمانى، ص 274، ج 1. «چهره اش مانند دینار گرد و گلگون و دندان هایش مانند شانه، ظریف و منظم است». ه. «المهدى طاووس اهل الجنّة علیه جلابیبُ النّور»؛ کشف الغمة، ج 2، ص 481. ؛ «مهدى، طاووس بهشت است که هاله اى از نور، او را احاطه کرده است». و. «شابّ صبیحُ الوجه...»؛ بحار الانوار، ج 52، ص 177. ؛ «جوانى گشاده روى است». ز. «شابٌ حسن الوجه»؛ الغیبة طوسى، ص 269 ؛ الارشاد، ج 2، ص 382. «جوانى زیبا روى است». ح. «وجهُه کالکوکبٌ درّىٌّ»؛ دلائل الامامة، ص 233 ؛ «چهره اش مانند ستاره درخشان است». ط. «مسنون الخدّین»؛ کمال الدین، ج 2، ص 446. ؛ «مهدى داراى گونه هاى کم گوشت است». ى. «سهل الخدّین على خدّة الأیمن خالٌ کأنّه فتات مسک على رضراضة عنبر»؛ کتاب الغیبة، ص 266. ؛ «گونه هایى نرم با خالى در گونه راست دارد که مانند دانه مشک بر روى عنبر است». پیشانى و ابرو و چشم حضرت مهدى(عج)، داراى پیشانى گشاده، صاف و روشن است. ابروى آن حضرت نیز باریک، کشیده و نزدیک به هم - اما ناپیوسته - است. چشم هایش سیاه و درشت و فرو رفته و پلک هاى او درخشنده است. الف. «المهدى منّى، اجلى الجبهَة اَقنى الأنف...»؛ کشف الغمة، ج 2، ص 481. ؛ «مهدى از من است، پیشانى باز و نورانى و بینى کشیده و باریک دارد». ب. «اَکحَلُ العَینَین... کثُّ اللحیة...»؛ منتخب الاثر، ص 166 ؛ کشف الغمة، ج 3، ص 260. ؛ «دیدگان مبارکش سرمه کشیده... محاسن مبارکش پر مو است...». ج. «اَزَجُّ، اَبلَجُ، اَدعَج، اَعیُنُ، اَشَمُّ الأنف اَقنى اَجَلى»؛ الملاحم و الفتن، ص 58 ؛ نور الابصار، ص 170. ؛ «ابروهاى کشیده، صورتى نیکو، دیدگان مشکى، بینى باریک و نیکو خمیده، و پیشانى باز و درخشان دارد». د. «مُشرِفُ الحاجبین، غائرُ العینین»؛ الزام الناصب، ص 138. ؛ «او بلند ابرو است و چشمانى فرو رفته دارد». . قامت و رنگ بدن و صورت امام على«ع» فرموده اند: «یخرجُ رَجُلٌ مِن وُلدى فى آخِرِ الزّمان ابیضُ اللون مُشرَبٌ بالحُمرَة مُبدَحُ البَطنِ عَریضُ، عَظیمُ مُشاشِ المنکبین، بِظَهرِه شامَّتانِ : شامَّةٌ على لَونِ جِلده و شامَّةٌ على شبهِ شامّة النبى»؛ منتخب الاثر، ص 250 ؛ بحار الانوار، ج 51، ص 35. ؛ «مردى از فرزندان من در آخر الزمان ظهور مى کند که صورتى نقره فام و چهره اى گلگون دارد. شکمش پهن، ران هایش پر گوشت و شانه هایش عریض است. در پشت او دو علامت هست که یکى به رنگ پوست و دیگرى شبیه مهر نبوّت است». . سر و مو امام على«ع» فرموده اند: «حَسَنُ الوَجه، حَسَنُ الشِعر یَسیلُ شعرُه على مِنکَبَیه...»؛ کتاب الغیبة، ص 281 ؛ بحارالانوار، ج 51، ص 36. ؛ «چهره اى زیبا و موهایى جاذب دارد که بر شانه هایش فرو ریخته است». «بشعر قطط»؛ کمال الدین، ج 2، ص 475. ؛ «مویش کمى مجعّد است». در سیماى جوانان امام رضا«ع» فرموده است : «علامَتهُ اَن یکون شیخ السنّ شاب المنظر حتى اَنَّ الناظِرَ اِلَیه لَیَحسبه ابن اربعین سنة اَو دونَها و اِنّ مِن علاماتِهِ اَن لا یَهرِمَ بمرور الایام و اللیالى حتى یأتى اَجَلُه»؛ کمال الدین، ج 2، ص 652. ؛ «نشانه مهدى آن است که در سن پیرى است ؛ ولى جوان به نظر مى آید. هر کسى او را ببیند، گمان مى کند که چهل سال یا کمتر دارد. یکى دیگر از نشانه هاى او این است که با گذشت زمان، تا هنگام رسیدن اجل، اثر پیرى در او مشاهده نمى شود». . اوصاف اخلاقى و درونى 1. امام حسین«ع» مى فرماید : «تَعرِفون المهدى بالسَّکینةِ و الوقارِ و بمَعرِفَةِ الحَلالِ و الحَرامِ و بِحاجَةِ النّاسِ الیه و لا یحتاجُ الى احد»؛ الغیبة النعمانى، ص 127 ؛ منتخب الاثر، ص 309. ؛ «مهدى را با سکینه و وقار، شناخت حلال و حرام، نیاز همگان به او و بى نیازى او از همه خواهید شناخت». 2. در روایت دیگرى آمده است : «یکونُ اَولى بالنّاسِ من اَنفُسِهِم و اَشفَقَ علیهم من آبائِهم و اُمّهاتهم و یکونَ اَشَدّ الناس تَواضُعاً للّهِ عَزَّ و جَلَّ و یکونُ اخَذَ النّاسِ بِما یَأمُرُ به و اَکَفَّ النّاس عَمّا یَنهى عنه»؛ الزام الناصب، ص 10. ؛ «او براى مردم از خودشان اولى تر، از پدر و مادرشان مهربان تر و در برابر خدا، از همه متواضع تر است. آنچه به مردم فرمان مى دهد، خود بیش از دیگران به آن عمل مى کند و آنچه مردم را از آن نهى مى کند، خود بیش از همگان از آن پرهیز مى کند». 3. «دلالته فى خصلتین : فى العلم و استجابَةِ الدَّعوةِ و کلِّ ما أخبَرَ بِهِ من الحوادثِ الّتى تَحدُثُ قبلَ کونِها فذلک بعَهد معهود الیه من رسول الله«ص» توارَثَه عن آبائه عنه«ع»»؛ عیون الاخبار، ج 1، ص 170. ؛ «مهدى، دو نشانه بارز دارد که با آنها شناخته مى شود : دانش بیکران و استجابت دعا. آنچه از رویدادها پیش از وقوع آنها سخن بگوید، به صورت پنهانى است که توسط پدران خود، از رسول خدا، به ارث برده است». 4. امام رضا«ع» فرموده است : «... یکونُ اَعلَمُ النّاس و اَحکَمُ النّاس و اَتقى النّاس و اَسخَى النّاس و اَعبَدُ النّاس... و یکونُ مُحَدِّثاً»؛ من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 418. ؛ «... او داناترین مردم و حکیم ترین، پرهیزگارترین، بردبارترین، سخى ترین و عابدترین آنان است و فرشتگان با او سخن مى گویند». (مهدویت1، رحیم کارگر، کد: 11/500027) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه