چرا بچه های طلاق توسط پدر نگهداری می شوند و چرا پیش مادر گذاشته نمی شوند؟

یکی از آثار سوء و نتیجه بد طلاق، مشکل سرپرستی و نگهداری فرزندان است؛ و این مشکل هیچ گاه به صورت کامل حل نخواهد شد، بلکه باید تدبیری اندیشید تا بتوان از شدت بحران و مشکل کاست. برای سرپرستی چنین فرزندانی، چند صورت قابل تصور است: هیچ کس حق نگهداری آنها را نداشته باشد، یعنی بی سرپرست باشند. فردی (حقیقی یا حقوقی) غیر از پدر و مادر، این حق را داشته باشند. پدر و مادر، به طور اشتراکی دارای چنین حقی باشند. این حق را به "مادر" بدهیم. فرض اول مقبول نیست، چون مستلزم فساد و انحراف فرزندان است، و صورت دوم نیز چون دیگران چنان دلسوزی برای این فرزندان ندارند، و فرض سوم به دلیل اینکه اختلاف زن و شوهر که علت طلاق آنها بوده موجب سرگردانی بچه ها خواهد شد، مقبول نیستند. اما در میان دو صورت معقول باقیمانده، اسلام بهترین راه را انتخاب نموده که مشکلات کمتری دارد، (هر چند مشکل به طول کامل حل نخواهد شد) و آن اینکه می گوید: "بچه هائیکه نتیجه طلاق هستند اگر پسر باشند، تا سن دو سالگی؛ و اگر دختر باشند، تا سن هفت سالگی، حق نگهداری آنها مربوط به مادر است؛ و حق نگهداری پدر، از این سن به بالاتر شروع می شود. [1] و به نظر می رسد این فرض مشکلات کمتری دارد، چون پسر ها تا دو سال و دختر تا هفت سال، وابستگی زیادی به مادر دارند، بهمین جهت حق نگهداری تا این سن به مادر داده شده است؛ اما بعد از آن، بخاطر رعایت مصلحت "فرزند" و "مادر" این حق به پدر داده شده است. چون اولا: معمولا زنها استقلال اقتصادی ندارند، و کار کردن در بیرون خانه، برای آنها مشکل است، در نتیجه در تامین زندگی خود و فرزندان، و نیز تربیت آنها، دچار مشکلاتی خواهند شد. ثانیا: زنهای طلاق گرفته، معمولا به ازدواج نیاز دارند (حال یا بخاطر مسائل اقتصادی یا نیازهای جنسی)؛ و چون در اغلب جوامع، بلکه در طبیعت زن و مرد چنین است، که محوریت خانواده، به دست مرد است؛ و زن حالت تبعیت از مرد دارد، به این جهت، وجود بچه های زن، در نزد شوهر جدید مشکلاتی برای زن و فرزندان، به وجود می آورد. اما این مشکلات برای مرد، بدلیل استقلال اقتصادی، و توانائی کار در بیرون منزل و محوریت داشتن در خانواده، کمتر خواهد بود، در نتیجه زمینه تربیت برای فرزندان بهتر فراهم خواهد شد. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه