آشنايي به قصد ازدواج به مدت طولاني يا کم صحيح است يا خير؟

در اين جا لازم به ذکر مي باشد که هدف اغلب از جوانان به ويژه دختران مؤمن و پاک در برقراري ارتباط با جنس مخالف، ازدواج بوده و در آرزوي يافتن همدلي صادق براي زندگي مشترک مي باشند، به اين دسته از جوانان بايد عرض نمود که: ازدواج بايد با ديدي باز و شناختي کامل از روحيات و اخلاق و سليقه هاي يکديگر صورت پذيرد تا دختر و پسر به اتحاد و يکرنگي هرچه بيشتر رسيده و در فراز و نشيب زندگي يار و ياور هم بوده و به کمک عشق و محبّت راستين در کوران مشکلات مقاومت نموده و حامي هم باشند. لکن چه شناختي براي ازدواج لازم است و چگونه مي توان به خصوصيات واقعي طرف مقابل پي برد و از زواياي مخفي انديشه، روحيات و اخلاق او سردرآورد؟ آيا به صرف اظهار محبت و چند نامه فدايت شوم مي توان به همه اين ها پي برد؟ آيا دختر و پسري که غرق در احساسات و غرايز بوده و همه چيز را از نگاه خوش يمن و حُسن نيتي مي بينند مي توانند به شناخت لازم برسند؟ جداي از آن که غريزه جنسي و شهوات نيز بر دل و ديده آن ها حکومت مي کند. دوستي ها و روابط قبل از ازدواج شناخت لازم را براي زندگي تأمين نمي کند و طرفين را از الزا مات و تعهدهاي دروني آن ها نسبت به عشق و خانواده و مسؤوليت زندگي و مقدار ظرفيت هاي رواني و اخلاقي آن ها با خبر نمي سازد، بلکه اين آشنايي شناختي سطحي و کاملاً عاطفي و احساسي است. در شناخت لازم براي ازدواج بايد معيارها و ملاک هاي اساسي چون: 1ـ ايمان و دين داري. 2ـ اصالت و شرافت خانوادگي. 3ـ اخلاق نيک و حسن معاشرت. 4ـ رعايت هم ساني و کفو بودن در مسائل فرهنگي، خانوادگي و اقتصادي... را درنظر گرفت. و با مطالعه بر روي خانواده طرف مقابل و اخلاق و ايمان ساير اعضاء و بر بافت فرهنگي و تربيتي آنان و با صحبت هاي رسمي با طرف مقابل البته به دور از تسلط غريزه جنسي و احساسات مي توان به شناخت لازم دست يافت. اگر سري به هفته نامه ها و مجلات خانوادگي بزنيم، صفحات همراز و پزشک مشاور مملوّ از غمنامه هايي است که دختر و پسرها از دوستي ها و ازدواج هاي ناکام خود نوشته اند و بسياري از ايشان وقتي شور و اشتياق اوليه شان فرو نشسته و با واقعيت هاي زندگي بيشتر روبرو شده اند با يکديگر احساس نوعي بيگانگي و غرابت نموده و با عدم تفاهم در زندگي مشترک مواجه مي شوند. در يکي از نشريات حکايت هشدار دهنده اي درج شده که: مردي بعد از پنج ماه زندگي مشترک به دادگاه آمده بود تا همسرش را طلاق دهد و در بيان علت آن مي گويد: «از همسرم شناخت کافي نداشتم و امروز ديگر نمي توانم با او ادامه دهم» او در نحوه آشنايي و ازدواج خود مي گويد : «در يک توليد پوشاک کار مي کنم، چند وقت قبل از ازدواج به او برحسب تصادف شماره محل کار مرا مي گيرد و من هنگامي که براي اولين بار پاسخ گوي تماس او مي شوم درباره اين کار تکرار مي شود و نهايتاً به ملاقات هاي حضوري در خيابان و پس از آن به ازدواج مي انجامد، اما حالا دريافتم که اين ازدواج پيامد خوبي ندارد». دکتر شيخي جامعه شناس در طي مصاحبه اي مي گويد: «عشق و علاقه هايي که اغلب در آشنايي هاي خياباني و... حاصل مي شود بيشتر در همان دوران پايدارند و هنگام تشکيل زندگي اين قبيل دوست داشتن ها به سويي مي گرايد و در نهايت برخي به طلاق مي انجامد». پس بهتر است از اين گونه آشنايي ها پرهيز شود و به تعاليم تربيتي اسلام تمسک نمود و چشم و دل خود را پاک نگه داريم و به هنگام ازدواج با مشاوره خانواده با دختري با ايمان و عفيف و خانواده او ازدواج نموده و خود را از آلودگي ها حفظ کنيم. خواهر گرامي؛ آشنايي هايي قبل از ازدواج گاهي به اين صورت مي باشد که در خواستگاري ها دختر و پسر با همديگر صحبت مي کنند و همديگر را مي بينند. آشنايي و ديدار در اين حدّ مانعي ندارد و گاهي بسيار مناسب نيز مي باشد. اما اين که دختر و پسر با هم ارتباط داشته و به نام آشنايي، اين ارتباط را ادامه دهند، صحيح نمي باشد. زيرا اين ارتباط ها نه تنها موجب شناخت بيشتر نمي گردد، بلکه احساسات غريزي انسان (ميل به جنس مخالف) را تحريک کرده و موجب علاقه کورکورانه بين دو فرد مي گردد. ضمناً گاهي، برخي از آقايان براي سوء استفاده و ارتباط با دختران، اين ارتباط را براي مقدمه ازدواج مطرح مي کنند و بعد از مدتي، همه چيز را منکر مي شوند و اين ممکن است ضربه سنگيني بر روحيه طرف مقابل وارد نمايد. در ضمن احتمال دارد که طرف مقابل با ظاهرسازي، فريب کاري، ويژگي هاي اصلي خود را مخفي کند تا اعتماد در طرف مقابل را به خود جلب کند و بعد از جلب اعتماد وي به اهداف پليد خود برسد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه