در کشور ما لقب گذاری به نام شخصیتهای تاریخی خیلی رواج دارد. یک نفر را با حضرت علی(ع) قیاس می کنند، دیگری را با طلحه و زبیر و همچنین اشخاصی را به عمرعاص و ابوموسی اشعری و ... تشبیه می کنند، آیا اینگونه تشبیهات صحیح است؟

هرچند تشبیه افراد مختلف جامعه و مقایسه آنان با شخصیتهایی که در تاریخ وجهه منفی داشته اند ، به منزله ایراد اتهام بوده و بدون داشتن دلایل شرعی و مستندات قانونی کافی ، به هیچ وجه جایز نیست . اما باید به این نکته نیز توجه داشت که کاربرد و استفاده از شخصیتهای تاریخی بیشتر برای اشاره به عبرت های تاریخی و درس گرفتن از تاریخ به عنوان معلم انسانهاست . و دادن توجه به این واقعیت مهم که افراد و جوامع بشری در طول تاریخ ، همواره دستخوش حوادث مهم اجتماعی و سیاسی نظیر جنگ ها ، شورش ها ، رقابت ها ، اختلافات گسترده ، خیانت ها و عدم وفاداری های اصحاب و... می باشند که اصولا وجود چنین حوادثی یکی از راههای آزمایش الهی است که میزان پایندی و سطح بینش دینی و اعتقادی افراد سنجیده می شود . به فرموده قرآن مجید : « ا حسب الناس ان یترکوا ان یقولوا آمنا و هم لا یفتنون» ؛ « آیا مردم گمان می کنند بدون امتحان رها می شوند، نه هرگز بلکه همگی باید امتحان دهند .»(عنکبوت آیه 1). و امام صادق(ع) نیز در این زمینه می فرماید: « حتمی است برای مردم که خالص شوند و امتحان گردند و از یکدیگر تمیز داده شوند و غربال گردند و مردمان بسیاری در غربال استخراج شوند.» جامعه کنونی ما نیز از این قاعده مستثنی نبوده و نیست و حوادث متعدد از ابتدای شکل گیری انقلاب اسلامی تا کنون نظیر شورشهای داخلی ، قیام مسلحانه منافقین ، درگیریهای خیابانی ، اغتشاشات شهری ، جنگ تحمیلی ، پایان جنگ ، برکناری بنی صدر و قائم مقام رهبری ، رقابت های سیاسی و ریزش ها و رویش های متعدد دیگر نیز مبین این واقعیت است . از این رو همه افراد خصوصاً نخبگان باید توجه داشته باشند که این سنت امتحان الهی ، همواره وجود داشته و عبرت گرفتن از تاریخ می تواند ، راهنما و تذکری ارزنده برای همگان در شناسایی جریان های مختلف و حقیقت باشد . .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه