اولآ سلام علیکم بعد سوال من راجع به حملات انتحاری از نگاه دین اسلام در حالات امروزی معلومات واضح می خواهم وسلام

عملیات استشهادی یا انتحاری؟ یکی از مجادلات اولیه درباره عملیاتهای فلسطینی ها، نامگذاری آن است. مقامات رژیم صهیونیستی، آمریکا و برخی از مطبوعات این دسته عملیاتها را «انتحاری و تروریستی» نام نهاده اند. این اصطلاح که دارای بار منفی است، پیشاپیش چنین اقدامی را محکوم می کند. در مقابل فلسطینی ها برخی از منابع عربی و بخش غالب محافل سیاسی، مطبوعاتی ایران به این عملیاتها «استشهادی» می گویند. از این دیدگاه چنین عملیاتهای شهادت طلبانه ای، اقدامی مثبت تلقی شده که توسط فلسطینی ها برای دفاع از خود انجام می شود. اکثریت قریب به اتفاق مراجع شیعه و بزرگان اهل تسنن نیز بر این اقدام صحه می گذارند. و همانگونه که آیت الله بجنوردی در این باره می فرمایند: به حکم عقل و هر جا عقل حکم می کند یعنی به حکم همه شریعت های آسمانی و به حلم عقلا دفاع از جان، ناموس، مال و زمین برای انسان واجب است، این جزء مستقلات عقلیه است که انسان باید دفاع نماید، یعنی ظلمی که به او متوجه می شود نباید قبول نماید، باید جلوی ظلم بایستد و در صورت پذیرش ظلم که اصطلاحاً به آن می گویند «انظلام» مرتکب یکی از معاصی کبیره شده است و در متون اسلامی داریم کسی که از اموالش دفاع بکند و در مقابل دزد بایستد و دفاع بکند اگر کشته بشود شهید است، چه برسد به اینکه از ناموس خودش دفاع بکند، از کیان و از عقیده خودش دفاع بکند از مکتب خودش دفاع بکند، از زمین و از جان خودش دفاع کند. این دفاع در نزد شارع مقدس و قانونگذار اسلام یک امر نیکوست. حتی در نزد تمام ادیان الهی مانند مسیحیت، یهودیت و دیگر ادیان نیز مقدس است، چون جزء مستقلات عقلیه است و عقل بر آن حاکم است. بنابر این امروزه این عملیات استشهادی که جوانان غیور فلسطین انجام می دهند، دفع ظلم است، دفاع از عقیده، مکتب، ناموس، جان و اموال می باشد و اینها مصداق واقعی شهید هستند. همچنین، هم از نظر اسلام و هم از نظر عقلاء و قوانین بین المللی عملیات استشهادی مبارزین فلسطین بر حق است. البته منظور آن قوانین استکباری که مدافع ظالم است، نیست. متاسفانه امروزه این مفاهیم به عکس تفسیر می شود و مشاهده می کنیم که به دفاع از ناموس و مکتب و عقیده، تروریسم می گویند و به عده ای که دست به هر جنایتی می زنند، مدافع صلح و برادری می گویند. جای بسیار تأسف است که به جوانان غیور و با شرف فلسطین، تروریست اطلاق می شود. در واقع امروزه مفاهیم را به صورت مخالف تفسیر می کنند، مثلا به اسم مبارزه با تروریسم در عراق، افغانستان، پاکستان و سایر نقاط دنیا بر روی مردم بی دفاع که مشغول کسب و کارشان هستند و زنان و کودکان که در خانه هایشان نشسته اند بمب و آتش می ریزند و نام آن را می گذارند مبارزه با تروریسم این چنین گروهی از حق دفاع نمی کنند بلکه برای اهداف زور گویانی خودشان تلاش می کنند و عملشان هم عقلا و هم شرعا عملی زشت و غیر قابل قبول است و استقامت در برابر اینگونه ظالمان، دفاع از حق مشروع هر انسانی محسوب می گردد که اگر در این راه کشته شود شهید قلمداد می شود و واقعیت ها با تفاسیر باطلی که زورگویان از اعمال خود می کنند عوض نمی شود، و شریعت واقعیت را بیان می کند. همانگونه که در زمینه دفاع از ناموس و وطن، قرآن کریم می فرماید: اذن للذین یقاتلون بأنهم ظلموا وإن الله علی نصرهم لقدیر * الذین اخرجوا من دیارهم بغیر حق الاأن یقولوا ربنا الله ولولا دفع الله الناس بعضهم ببعض لهدمت صوامع وبیع وصلوات ومساجد یذکر فیها اسم الله کثیراً ولینصرن الله من ینصره إن الله لقوی عزیز؛[i] به کسانی که مشرکان با آنان کارزار کرده اند، رخصت دفاع داده شده است، چرا که ستم دیده اند و خداوند بر یاری دادن آنان تواناست؛ همان کسانی که از خانه و کاشانه شان به ناحق رانده شده اند و جز این نبود که گفته اند خداوند پروردگار ماست؛ و اگر خداوند بعضی از مردم را به دست بعضی دیگر دفع نمی کرد، هم صومعه های راهبان و هم معابد ( مسیحیان) و هم عبادتگاههای ( یهودیان) و هم مساجد که نام خداوند در آنها بسیار یاد می شود، ویران می گردید، و خداوند هر کس را که دینش را یاد می کند، یاری می دهد، که خداوند توانای پیروزمند است». و در روایت نیز که در معتبره غیاث بن ابراهیم به نقل از امام صادق(علیه السلام) از پدر بزرگوارش آمده است: هر گاه مردی بر تو وارد شد و قصد شومی در مورد اهلت یا مالت داشت، اگر توانایی داری در ضربه زدن به او پیش دستی کن، زیرا دزد با خدا و رسولش در حال جنگ است. و اگر از این ضربه بر او چیزی برسد به گردن من است.  و نیز در روایتی هیثم بن براء گوید: به امام باقر(علیه السلام) عرض کردم: دزد وارد منزلم می شود و قصد جان و مالم را دارد. وظیفه چیست؟ فرمود: بکش؛ خدای شنوا را شاهد می گیرم که خونش به گردن من.[ii] و نیز فقیهان مذاهب مختلف اهل سنت برای اثبات مشروعیت دفاع سازمان یافته (جهاد دفاعی) به آیات قرآن استدلال کرده اند، اما برای اثبات ضرورت دفاع از نفس و مال و عرض بیشتر به سیره و سنت نبوی استدلال کرده اند. غالب فقیهان مذاهب مختلف به این روایات نبوی استدلال کرده اند: 1. «من قتل دون ماله فهو شهید؛[iii] کسی که در راه حفظ مالش کشته شود شهید است». 2. «من قتل دون دمه فهو شهید؛[iv] کسی که برای حفظ جانش کشته شود شهید است». 3. «من قتل دون اهله فهو شهید؛[v] کسی که در راه حفظ اهل و عیالش کشته شود شهید است». پس با توجه به آنچه در بالا خدمتتان ارائه شد آنجایی که نیاز به دفاع از ناموس، وطن و جان مسلمین باشد و راهی جز این نباشد این کار عملی مثبت قلمداد می شود اما اگر کسی بخواهد با این کار جان عده ای بی گناه را بگیرد و زن و فرزندان مردم را به خاک و خون بکشاند عملی منفی و ناپسند به شمار می رود. در پایان متن کامل مصاحبه ای که با آیت الله بجنوردی شده خدمتتان لینک می نمائیم. اسرائیل و حل نهایی مساله فلسطین در مصاحبه با ایت الله موسوی بجنوردی [iii] . جامع الاصول، ج2، ص742؛ صحیح بخاری، ح2480؛ فتح الباری، ج5، ص123.         .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه