میشه فقط ترجمه قرآن و بخونیم و آیات عربیش و نخونیم چون ازش چیزی نمیفهمیم؟ ب اینترنت دسترسی ندارم.

1. بدون شک ترجمه قرآن که کلام غیر خداست با متن عربی قرآن که کلام خدا ست تفاوت بسیار دارد ویکسان نیست .حتی احکام آنها هم باهم متفاوت است چرا که لمس متن عربی قرآن بدون وضو جایز نیست در حالی که لمس ترجمه قرآن اگر عین کلمات قرآن در آن نباشدبدون وضو اشکال ندارد(همه مراجع: مس ترجمه قرآن به هر زبانى که باشد اشکال ندارد.( همان، م 317.)).2. هرچند خواندن ترجمه قرآن و ادعیه مأثوره از معصومین علیهم السلام نیز بنفسه ثواب دارد، اما هرگز نمى تواند جایگزین متن آن شود؛ زیرا قرآن کلمات و الفاظی است که از جانب خدا و به زبان عربی بر پیامبر اکرم(ص) نازل شده است و همین طور ادعیه مأثوره، سخنانی است که از زبان مبارک معصومین(ع) جاری شده است و بهتر است کسانی که توانایی خواندن عربی آن را دارند، این ادعیه را به همان زبان عربی بخوانند تا ثواب بیشتری ببرند. تردیدی نیست که خواندن قرآن و ادعیه با توجه به معانی آن تأثیر بسزایی در نفس و جان انسان دارد و این تأثیر خاص بدون آن حاصل نمی شود ولی به هر حال خواندن آنها بدون توجه به معانی آن نیز ثواب و ارزش خاص خود را دارد و عنایت داشته باشید که بعضی مفاهیم بلند قرآنی قابل ترجمه شدن به فارسی یا زبان دیگر نیست.اگر چه زبان فارسی بسیار قدرتمند است؛ بخصوص به خاطر وندهایش( پیشوند و پسوند و میانوند) که اجازه ساخت صدها کلمه از یک کلمه را می دهند، امّا زبان عربی در رساندن معانی دقیق و بخصوص معانی بسیار نزدیک به هم چیز دیگری است. لذا گاه برای رساندن معنای یک آیه مجبوریم دهها برابر آن لفظ فارسی به کار ببریم. بنا بر این اگر چه با ترجمه های خوب می توان خیلی از حقایق قرآن را برداشت نمود؛ امّا دانستن زبان عربی و بخصوص قواعد صرف و نحو، میزان برداشت ما را صد چندان می کند. البته زبان عربی هم کافی نیست؛ بلکه دانستن علوم دیگر نیز لازم است؛ مثل علم اصول، منطق، فلسفه، عرفان و... .4. اما در مورد تلاوت قرآن به عربی، این امر دلایل متعددى دارد؛ از جمله:1. ایجاد زبانى مشترک در میان همه پیروان و در واقع فراهم ساختن نوعى وحدت و پیوند بین الملل دینى، باعث تأکید بر قرائت و حفظ زبان عربى شده است.2. روح و محتواى هر پیام و سخنى در قالب زبان خاص خود، عمیق تر درک مى شود تا زمانى که به زبان هاى دیگر برگردانده شود و قرآن که داراى مضامین بسیار بلند و عالى است، هرگز قابل ترجمه دقیق و کامل به هیچ زبانى نیست. ترجمه هاى قرآن معمولاً نارسا و در مواردى داراى غلط است. کافى است اندکى در مباحث مربوط به زبان شناسى، فن ترجمه و تئورى هاى مربوط به آن و نقد ترجمه هاى قرآن مطالعه شود، آن گاه روشن مى گردد که فرق بین قرآن و ترجمه هایش، همان فرق بین کتاب الهى و بشرى است.3. قرآن علاوه بر محتواى مطالب، از لطافت زیبایى و نکات ادبى عجیبى برخوردار است که خود یکى از وجوه اعجاز قرآن مى باشد و در قالب هیچ ترجمه اى بیان شدنى نیست.1تردیدى نیست که نمى توان تمام معانى و مقاصد قرآن را به زبان دیگر برگرداند. از این رو «تحدى» قرآن در اثبات ناتوانى انسان ها در تهیه متنى همانند قرآن، شامل مجموعه امتیازات لفظى و معانى والاى قرآن است.24. تشویق و ترغیب بر استفاده از همان الفاظى که جبرئیل بر پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله) نازل فرموده، یکى از شیوه هاى حفظ قرآن از تحریف است؛ چنان که وقتى مطلبى نزد همگان با یک قرائت معین به اثبات رسیده باشد، تحریف آن مشخص خواهد شد. از این رو در تاریخ اسلام وقایعى نقل شده است که مسلمانان حتى نسبت به جا به جایى یا حذف یک «واو»، حساسیت نشان مى دادند.5. گفتنى است حتى ترجمه قرآن به زبان عربى، موجب اختلاف در میان مسلمانان شد تا آنجا که برخى تا مرز تکفیر یکدیگر پیش رفتند. بدین جهت در دوره عثمان (سال 25 ه.ق) صحابه پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله) - و از جمله حضرت على (علیه السلام) - بر ضرورت وجود قرآن رسمى (غیر ترجمه اى) به توافق رسیدند.6. زبان عربى بنا به آنچه در روایات آمده است برترین و بهترین زبان ها است و همین که آخرین دین و کامل ترین دین به زبان عربى نازل شده و تنها کتاب معجز الهى که الفاظ آن داراى اعجاز است به این زبان نازل شده در برتر بودن آن کافى است.هم چنین از امیرالمؤمنان على (علیه السلام) در خطبه اى که در مورد انتقال نور پیامبر(صلى الله علیه وآله) در اصلاب آباء طاهرین آن حضرت است، خطاب به خداوند این گونه آمده است... سپس آن نور را اختصاص دادى به اسماعیل و نه دیگر فرزندان ابراهیم و زبان او را به عربى گشودى که آن را بر دیگر زبان ها برترى دادى...».37. در پایان گفتنى است، اگرچه تلاوت قرآن و نگاه به آیات آن ثواب دارد اما به هر مقدار تلاوت آیات همراه با دقت و تفکر باشد از فواید این جهانى و ثواب هاى آخرتى بیشتر بهره مند خواهیم بود.---------------------پی نوشت ها:1 براى آگاهى بیشتر ر.ک: مجله بینات و مجله مترجم (ویژه نامه قرآن).2 ر.ک: محمود رامیار، تاریخ قرآن، ص 649.3 بحارالانوار، ج 25، ص 29. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه