چرا حضرت علی(ع) در ایام خلافت خود از شهادت همسرش و نیز امام حسن(ع)و حسین (ع) از شهادت مادرشان یادی نکرده اند؟ و در هیچ یک از منابع شیعه و سنی در این باره مطلبی وجود ندارد؟

شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) توسط خلیفه و یاران او از متواترات تاریخ می‌باشد و تردیدی در آن نیست و حتی بسیاری از دانشمندان و مورخان اهل سنت به این مسئله پرداخته و آن را مورد تایید قرار داده اند. اما اینکه چرا امام علی (ع) و نیز امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) از این حادثه تلخ سخن نگفته و در منابع منعکس نشده است، یک امر طبیعی و عقلایی می‌باشد؛‌ زیرا این حادثه به قدری روشن و آشکار بوده است که نیازی به یاد آوری این امامان معصوم دیده نمی شده است‌ و اگر آنان از این مسئله سخن می گفتند جای تعجب داشته؛ زیرا مردم این سخنان آنان را غیر عقلایی می‌دانستند چون آنان حتما می گفتند که ما خودمان می‌دانیم که حضرت زهرا (س) به وسیله خلیفه و همدستان شان مجروح شده و سپس فوت نموده است و نیازی به گفته­ شما نیست. مثلا اگر کسی یک از برادران یا پدر و یا همسر یکی از ما را در ملأ ‌عام به گونه ای بکشد که تمام مردم شهر و اطراف از آن با خبر شوند، بیان و اظهار این مطلب توسط خود ما برای مردم یک امر غیر عقلایی به حساب می‌آید. به عبارت دیگر شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) در زمان حیات امام علی (ع) و امام حسن و امام حسین(ع) به تاریخ تبدیل نشده بود تا مورد بازگویی قرار بگیرد اما زمانی که به تاریخ تبدیل شده است، امامان دیگر این مطلب را بازگو نموده اند هر چند اکثر امامان (ع) در فضای اختناق و فشارهای سیاسی بنی امیه و بنی عباس در تقیه به سر می برده و نمی توانسته اند حقایق را بیان کنند، و لی در عین حال برخی از امامان این حادثه را به صورت کامل بیان نموده اند.مثلا امام صادق (ع) فرموده است: «و کان سبب وفاتها ان قنفذ مولی الرجل(عمر) لکزها بنعل السیف بأمره فأسقط محسنا و مرضت من ذلک مرضا شدیدا و لم تدع احدا ممن آذاها یدخل علیها»[1] یعنی سبب فوت فاطمه زهرا (س) ضربه ای بود که قنفذ غلام عمر به دستور او با نوک غلاف شمشیر بر حضرت وارد نمود و حضرت زهرا به علت آن محسن را سقط کرد و به دین جهت به شدت مریض شد و نگذاشت احدی از آن افرادی که وی را اذیت کرده بودند نزد او وارد شوند. و نیز در کافی نقل شده که امام موسی کاظم (ع) فرمود: «انه فاطمة علیها السلام صدیقه شهیده»[2] یعنی فاطمه زهرا راستگویی است که شهید شده است. و لازمه آن اینست که آن حضرت در اثر همان ضربه­ای که بر او وارد گردیده به شهادت رسیده باشد. پاورقی ها:[1] .محمد بن جریر طبری،‌ دلائل الامامه، 134،‌ مرکز الطباعه والنشر فی موسسه البعثه،‌ اول،‌1413ق.[2] . کلینی، ‌محمد بن یعقوب، الکافی،‌ج1ص458. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه