چرا ازدواج دافع گناهان شهوتی است؟

خداوند که میل‌های متعددی را در نهاد انسان قرار داده است، راه ارضا و برآورده شدن آنها را هم در اختیار انسان گذاشته است. مثلا هنگامی که گرسنه می‌شویم به دنبال غذا می‌رویم و با غذا خوردن احساس گرسنگی‌مان برطرف می‌شود. غرائزی که در وجود انسان قرار داده شده‌اند به خودی خود فقط به دنبال ارضاء هستند و برای آن‌ها فرقی نمی‌کند که از چه راهی ارضاء شوند. به عنوان مثال، گرسنگی انسان را به دنبال تأمین غذا و برطرف کردن این نیاز سوق می‌دهد اما به انسان نمی‌گوید که از چه راهی و به چه وسیله‌ای این کار را انجام دهد. این دین است که با بیان احکام خداوند، راه ارضای خواسته‌ها و امیال را به انسان نشان می‌دهد و مثلا به او می‌گوید که برای تأمین غذا نباید به اموال دیگران دست دراز کنی، نباید رباخواری کنی، و امثال آن. در مورد غریزه جنسی هم قضیه از این قرار است. وجود این غریزه در نهاد انسان مقتضی آن است که انسان به دنبال ارضاء و برآورده کردن آن باشد. اما به او نمی‌گوید که چگونه و از چه طریقی به این کار اقدام کند. خداوند راه ارضای آن را نیز به او نشان داده و به او دستور داده که از طریق ازدواج شرعی و آمیزش با همسر قانونی و رسمی خود، به این نیاز خود پاسخ بدهد. با ازدواج شرعی، انسان به میل جنسی خود از طریقی که مورد رضایت خداوند است پاسخ مثبت می‌دهد و این نیاز خود را برآورده می‌کند. در نتیجه، فشار آن از انسان برداشته می‌شود و او می‌تواند به راحتی خود را از آلوده شدن به گناهان ناشی از ارضای نامشروع غریزه جنسی، به دور نگه دارد. در عین حال، این گونه نیست که با ارضای مشروع غریزه جنسی، اختیار از فرد سلب شود و او دیگر نتواند به سراغ این گونه گناهان برود. به تعبیر دیگر، ازدواج، لزوما باعث جلوگیری از آلوده شدن انسان به گناه نمی‌شود. کاری که ازدواج می‌کند این است که راه ارضای شرعی و صحیح میل جنسی را برای فرد فراهم می‌کند و از این طریق، گناه نکردن را بر او آسان می‌سازد؛ اما در عین حال، فرد بایستی با رعایت پاکدامنی و تقوا، ارضای میل جنسی را به بهره‌گیری از همسر محدود کند و خود را از ارتکاب گناه حفظ نماید. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه