آیا ما در آن دنیا خانواده هایمان را خواهیم شناخت؟

روز قیامت، روز قطع ارتباط هاست. روزی که هیچ کس کمترین کمکی به دوستش نمی کند و از هیچ طرف یاری و حمایت نمی شود: «یوم لا یغنی مولًی عن مولًی شیئاً و لا هم یُنصَرون» دخان/41؛ در این روز همة اسباب و وسیله ها قطع است: «و تقطّعتْ بهم الأسباب» بقره/166؛ همه نقشه ها و حیله گری ها در آن روز نقش بر آب است: «یوم لا یُغنی عنهم کیدُهم شیئاً» طور/46؛ رابطه های خویشاوندی گسسته است: «فلا أنسابَ بینهم یومئذٍ» مؤمنون/101؛ و حتی برادر از برادر می گریزد. همچنین دوست گرم از حال دوست گرم دیگر نمی پرسد: «و لا یَسئل حمیمٌ حمیماً» معارج/10؛ بنابراین، تنها چیزی که همراه انسان و نجات بخش اوست و به درد او می خورد کردار اوست؛ اگر کردار کسی، اعمّ از عقاید، اخلاق و اعمال، خالص و سالم بود او را از آسیب قیامت سالم نگه می دارد وگرنه نه، تنها کردار ناسالم به حال انسان سودمند نیست، بلکه انسان را در بند خود مرهون می کند: «کلّ نفسٍ بما کسبتْ رهینةٌ» مدّثر/38؛ [هر کس در گرو کردار و گرفتار اعمال خویش است.] هیچ کس آزاد نیست، مگر صاحبان اعمال میمون و اخلاق با میمنت که از این گروه به عنوان «اصحاب الیمین» یاد می شود و آنان آزادند. آیة الله جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن ج 4 (معاد در قرآن) اما در بهشت وضعیت از جهاتی متفاوت است و پیوندهای عاطفی گذشته ادامه می یابد و خویشان و نزدیکان با یکدیگر پیوند نزدیک و محکمی دارند . خداوند در مورد بهشتیان می فرماید : والذین امنوا و اتبعتهم ذریتهم بایمان الحقنا بهم ذریتهم (طور 21) کسانیکه ایمان آمورده و ذریه آنان از ایمانشان پیروی کردند ذریه شان را به ایشان ملحق می کنیم . .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه