اگر خداوند(شراب) روی زمین بر تمامی انسان‌ها حرام کرده، چرا در قرآن کریم، خداوند وعده طعام و شراب کافی و ناب را به انسان‌ها در بهشت داده است؟

این آیات‌، نعمت‌هایی را که خدای متعال به نیکان می‌بخشد، بیان می‌فرماید. در آیات گذشته هم‌، سخن از نوشیدنی و شراب بود، امّا این بخش از آیه‌، به نعمت فوق‌العاده مهّمی اشاره دارد: «...وسَقـغ‌هُم رَبُّهُم شَرابـًا طَهورا؛(انسان‌،21) پروردگارشان شراب طهور به آن‌ها می‌نوشاند.» این نعمت دو ویژگی دارد: الف ـ ساقی‌، خداست‌، در بخش‌های پیشین‌، خادمان بهشتی ساقی بودند، امّا این‌جا؛ ساقی خداست‌. ب ـ شراب‌، طهور است‌؛ یعنی هم خودش پاک است و هم پاک کننده است؛ بدین ترتیب‌، این شراب‌، جسم و روح انسان را از هرگونه آلودگی و ناپاکی پاک می‌کند و چنان نورانیّتی به انسان می‌بخشد که وصف شدنی نیست‌. امام صادق(ع) ‌در این‌باره می‌فرماید:«یطهرهم عن کل شی سوی الله؛ تعصب و جان آن‌ها را از همه چیز جز خدا پاک می‌کند.» (مجمع البیان‌، ج1، ص 411؛ تفسیرنمونه‌، آیة‌...مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 25، ص 372، دارالکتب الاسلامیه.) خاصیت این شراب این است که همه ناپاکی‌ها را زایل می‌کند و از جمله ناپاکی‌ها، غفلت از خدای متعال است که این را هم پاک می‌کند؛ از این رو بهشتیان از خدای متعال غافل و محجوب نیستند؛ بله این خاصیّت شرابی است که در سقایت آن واسطه‌ای نیست و ساقی خود خداست‌! (تفسیرالمیزان‌، علامه‌ی طباطبائی‌(ره‌)، ج 20، ص 130، جامعه مدرسین‌.) «اگر شراب آلوده‌ی دنیا، عقل را زایل می‌کند و انسان را از خدا دور می‌سازد، امّا شراب طهوری که با دست ساقی است داده می‌شود، او را از ما سوی الله بیگانه کرده‌، غرق در جمال و جلال او می‌کند.» (تفسیر نمونه‌، همان‌. ) این شراب‌، نوشنده‌ی آن را از لذّت‌های حسّی و توجه به غیر خدا منصرف می‌کند؛ در نتیجه برای مطالعه‌ی جمال حق‌، خالص می‌شوند و از آن لذّت برده‌، باقی به بقای حق گردند، و این نهایت درجه‌ی صدیقان است؛ از این رو، پاداش ابرار به آن ختم شده است‌.( ر.ک‌: کنزالدقایق‌، محمدقمی مشهدی‌، ج 14، ص 61، انتشارات وزارت ارشاد. )به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه