چرا قرآن روز قيامت را جائي معادل 1000 سال و جاي ديگر برابر 50000 سال مي داند؟

در سوره «سجده» آيه 5 فرموده است: «يدبر الامر ...؛ تدبير مي‏كند امر را از آسمان به سوي زمين سپس بالا مي‏رود بهسوي او در روزي كه مقدار آن به اندازه هزار سال (از آنچه شما محاسبه مي‏كنيد) است». و در سوره مباركه معارج آيه 5فرموده است: «يعرج الملائكه ...؛ عروج مي‏كنند فرشتگان و روح به سوي او در روزي كه مقدار آن پنجاه هزار سالاست». با اندكي تامل در معنا و محتواي دو آيه تفاوت آنها به خوبي آشكار مي‏شود؛ يعني دو موضوع است و دومحمول و لذا تضادي در كار نيست. آيه سوره سجده مربوط به تدبير امور زمين است و اينكه فاصله‏اي كه از آسمان تازمين پيموده مي‏شود تا تدبير امور (به وسيله ملائكه) انجام گردد به مقدار هزار سال از سال‏هاي معمولي است. بنابرگفته مفسران منظور از اين هزار سال فاصله 500 سال براي نزول و 500 سال براي عروج است. البته نه اينكه فرشتگاندر اين همه مدت در راه باشند؛ بلكه هزار سال تشبيهي است براي فهماندن مقدار فاصله طي شده ولي آيه دوم - كه درسوره مباركه معارج است - به قرينه آيات قبل و بعد آن مربوط به قيامت است كه 50 موقف دارد و هر موقف 1000سال و جمع آن 50000 سال مي‏شود. در پايان اين نكته را ياد آور مي‏شويم كه به جهت پيچيدگي خلقت و نحوه تدبيرو فرجام آن نبايد انتظار داشته باشيم كه آيات مربوط به اين مباحث آياتي بسيار ساده و درك آن براي هر كس ممكنباشد. مسلما مضمون اصلي و عميق اين آيات به قدري باعظمت و عجيب است كه حتي تحمل رموز و اشارات آن نيزبراي برخي گران است. بنابراين تعارضي بين اين آيات نيست و موضوع آنها دو مقوله جداي از يكديگر است.eporsesh.com .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه