چرا جوانان نسبت به نماز دقت نظر کافی ندارند؟ چرا احترام به بزرگترها کم رنگ شده است؟

عدم توجه و پایبندی به مقدساتی که در هر شریعتی وجود دارد؛ از چندحال خارج نیست: 1. عدم آگاهی از ارزش های نهفته در آن. اگر کسی آگاه به ارزش و فواید نماز باشد؛ هیچ وقت نسبت به آن بی تفاوت نخواهد بود. و همین طور در باب احترام به دیگران. 2. از روی عناد و تن ندادن به آنچه که بر او تکلیف است. 3. تاثیر پذیری از اجتماع. 4. بازتاب عملکرد خودمان. باید توجه داشت که در آموزه های دینی، تربیت فرزند و تعلیم او از هنگام تولد شروع شده و بعد از آن در سنین کودکی و نوجوانی ادامه یابد. امام صادق علیه السلام می فرماید: «ما کودکان خود را از سن پنج سالگی به نماز،  وا می داریم. شما نیز کودکان خود را از سن هفت سالگی، امر به نماز کنید. ما کودکان خود را از سن 7 سالگی به روزه گرفتن(به مقداری که طاقت دارند)، وا می داریم و وقتی عطش بر آن ها غلبه کرد؛ افطار می کنند. شما هم کودکان خود را از سن 9 سالگی به روزه گرفتن امر کنید به مقداری که طاقت دارند.(تهذیب، ج20، ص380) برای این که نو جوانان و جوانان به نماز خواندن علاقه پیدا کنند؛ باید زمینه علاقه را از راه های زیر در آنها ایجاد کرد: 1- آشنا کردن آنها با خداوند مهربان و ملموس کردن محبت خداوند، برای آنان و بیان نعمت های بی شماری که به ما داده است و این که نماز وسیله ای است برای تشکر از این نعمت ها و تداوم آنها. 2- آشنایی با نمازگزاران موفق در رشته های علمی، فرهنگی، هنری، ورزشی و... . 3- سهل و آسان جلوه دادن نماز و پرهیز از سخت گیری و زیاده روی. 4- دعوت عملی به نماز. کسی که دیگران را به نماز خواندن دعوت می کند؛ اعم از پدر و مادر و مربی و معلم و... باید خود اهل نماز باشد و به آن اهمیت بدهد. مثل خواندن نماز به جماعت و در اول وقت، به گونه ای که این اهمیت دادن به نماز در اخلاق و رفتار وی اثر گذاشته باشد. اگر دعوت کننده به نماز، خودش یک فرد بی نظم و ناموفق در کار خود، بی اهمیت به مسائل بهداشتی و... باشد؛ مسلماً دعوت او به نماز، تأثیر چندانی نخواهد داشت. 5- ایجاد اعتماد به نفس برای مقابله و مواجهه با تمسخرهای افراد نادان. زیرا بعضاً ممکن است؛ عده ای اقدام به خواندن نماز کنند و از طرف افراد جاهل، مورد تمسخر قرار گیرند که اگر اعتماد به نفس نداشته باشد؛ از میدان بیرون خواهد رفت و نماز را ترک خواهد کرد. 6- تشویق صحیح و مناسب مادی(اعطاء جوایز، برگزاری اردو و...) و معنوی(معرفی کردن به عنوان انسان مورد اعتماد، منظم، متعهد و...) 7- آشنا کردن با فواید و آثار نماز در قالب هنر، چون شعر و داستان و... به این معنا که آثار تربیتی ظاهر و باطن نماز برای آنان به نحو جذاب بازگو شود. مقید شدن به فرایض و تکالیف الهی مانند نماز، خود عامل و تضمینی برای خلقیات حسنه دیگر، مانند احترام به بزرگتر ها می باشد.   .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه