آیا در احادیث ائمه (ع)، اشاره ای به موجودات فضایی شده است؟ من شنیدم در نهج البلاغه اشاره ای به موجودات فضایی وجود دارد...! اگر هست لطفا با آدرس مطلب پاسخ دهید.

مقوله ی امکان وجود "موجودات فضایی" یا به تعبیری دیگر "موجودات فرازمینی"، از دیر باز ذهن بشر را به خود مشغول داشته است و همیشه این سؤال برای بشر مطرح بود که آیا در فضا نیز چنین موجوداتی وجود دارند یا خیر؛ اما مهم این است که مقصود از "موجودات فضایی"، چه باشد؛ آن چه که محققان و یا مؤسسات و پایگاه های علمی بزرگی چون "ناسا" به دنبال آن هستند، احتمال "موجود فضاییِ شبیه به موجود زمینی" میباشد. مثل انواعی از گیاهان، حیوانات، انسان ها و... ، ولی به شکل فضایی اش! از این رو، ابتدا در کرات و سیارات دیگر، به دنبال آب و اکسیژن و ترکیبات تنفسی و نیز آن چه برای خوردن و تولید مثل (تکثیر) و... نیاز میباشد میگردند. چرا که موجودات زنده ی زمینی، به اینها نیاز دارند و اگر مشابه اینها در فضا باشند، آنها نیز همین نیازها را دارند. حال با وجود این، می توان برخی از متون دینی را با این ذهنیت بررسی کرد: «و مِنْ آیاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَثَّ فِیهِمَا مِنْ دَابَّةٍ وَهُوَ عَلَی جَمْعِهِمْ إِذَا یشَاءُ قَدِیرٌ» (الشّوری، ۲۹) ترجمه: و از آیات اوست آفرینش آسمان ها و زمین و آنچه از جنبندگان در آنها منتشر نموده؛ و او هرگاه بخواهد بر جمع آنها تواناست! برخی گفته اند که قید (فِیهِمَا) دلالت دارد که هم در زمین جنبدگانی وجود دارند و هم در آسمان. و می خواهنداین گونه نتیجه بگیرند که بر این اساس پس موجودات آسمانی نیز وجود دارند. در حالی که می توان مراد از وجود جنبدگان در آسمان را همین پرندگانی دانست که در آسمان پرواز می کنند در مقابل موجوداتی که امکان پرواز برایشان نیست. بنابراین از این آیه الزما نمی توان نتیجه گرفت که حتما موجودات فضایی به آن معنایی که منظور است وجود دارند. در کنار این آیه به برخی روایات نیز اشاره شده است و ادعا شدشه که در احادیث و روایات، نه تنها به موجودات زنده در آسمان های دیگر تصریح شده است، بلکه به "حیات" در برخی از کرات و سیارات دیگر در همین آسمان اول، که با چشم مسلح و غیر مسلح، و با مطالعات علمی و اکشتافات، قابل کشف و شهود عینی یا علمی میباشند نیز تصریح گردیده است مثلا به این حدیث استناد می کنند که امیرالمؤمنین، امام علی (علیه السلام) فرمودند: «هَذِهِ النُّجوم الَّتِی فِی السَّمَاءِ مَدَائِن مِثْل الْمَدَائِنِ الَّتِی فِی الأرْضِ مَرْبوطَه کلُّ مَدِینَه إِلَی عَمود مِنْ نور طول ذَلِکَ الْعَمودِ فِی السَّمَاءِ مَسِیرَه مِائَتَیْنِ وَ خَمْسِینَ سَنَه». (بحار الانوار، ج ۵۵، ص ۹۱) ترجمه: این ستارگانی که در آسمان میباشند، شهرهایی هستند مانند شهرهای موجود در زمین؛ که هر شهری به ستونی از نور مربوط و متّصل است که طول آن ستون در آسمان به اندازه ی مسیر دویست و پنجاه سال است.» دقت شود که بحث از وجود سیارات در آسمان نیست، بلکه بحث از وجود شهرهایی (مَدَائِن) مثل شهرهای زمینی (مِثْل الْمَدَائِنِ الَّتِی فِی الأرْضِ) در این آسمان ها و ارتباط برخی از آنها با برخی دیگر میباشد.   همان طور که دیده می شود برخی از کلمات این روایت قابل تامل است 1- مدائن یعنی شهرها 2- اتصال هر کدام از مدائن به عمودی از نور که طول آن عمود در آسمان به اندازه مسیر دویست و پناه سال است. اما حقیقت این عمود از نور چیست؟ برای ما معلوم نیست و نه می توان از این روایت حکم بهوجود موجودات فضایی کرد و نه می توان استناد به این روایت را به صورت قطعی رد کرد. روایتی دیگر که بدان استناد می شود این روایت است که  امام محمد باقر (علیه السلام) به جابر بن یزید فرمودند: گویا تو گمان میکنی که خداوند فقط این عالم را آفرید و بس و همچنین گمان میکنی که خداوند بشری غیر از شما نیافریده است! آری به خدا قسم خداوند هزار هزار عالَم و هزار هزار آدم آفرید و تو در آخر این عالم ها و آدم ها هستی. (خصال، ج ۲، ص ۴۵۰ و نیز بحارالانوار، ج ۶۳، ص ۸۲ - ۸۳) از این روایت هم نمی توان حکم به وجود موجودات فضایی کرد همان طور که برخی از این روایت اینگونه استنباط کرده اند که قبل از انسانی که از نسل آدم است نیز انسان هایی در دوره های قبل وجود داشته و از بین رفته اند و دوباره نسل جدیدی راخداوند ایجاد کرده است.  نتیجه این که بر اساس متون دینی نمی توان حکم قطعی به وجود موجودات فضایی کرد گرچه عده ای سعی می کنند با برخی توجیهات، و با برخی انگیزه ها چنین چیزی را بر متون دینی تحمیل کنند اما سخن نهایی این است که نهایت چیزی که از این متون حاصل می شود تنها احتمال وجود چنین موجوداتی است به این معنا که شاید منظور از این متون، اشاره به وجود چنین موجوداتی باشد ولی حکم قطعی نمی توان داد. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه