زنی فوت کرده و پدر او خواستار استرداد جهیزیه شده و ادعا می کند چون ازدواج دوّم دخترش بوده و احتمال بروز اختلاف می داده هنگام انتقال جهیزیه به منزل داماد قصد هبه و تملیک نداشته بلکه قصد عاریه کرده است و با فوت دختر عاریه فسخ شده و جهیزیه باید به عاریه دهنده برگردد و از طرفی شوهر دختر ادّعا می کند که جهیزیه به عنوان تملیک دختر بوده و جزء ترکه او محسوب می شود. لطفاً بیان فرمایید حق با کدام است. لازم به ذکر است که در جلسه ای که بعنوان سازش بین طرفین برقرار شده، پدر دختر اقرار کتبی کرده که جهیزیه جزء ترکه دختر بوده و شوهر دختر بعنوان یکی از ورثه او می باشد آیا این اقرار کتبی در فصل خصومت کفایت می کند؟

همانگونه که نوشته اید متعارف و ظاهر این است که جهیزیه به عروس تملیک می شود و ظاهر مقدم بر اصل است، لذا ادعای پدر مرحومه که برخلاف ظاهر است قبول نیست، مگر این که ادعای خود را از طریق شرعی ثابت کند و احتمال بروز اختلاف دخلی در قصد عاریه کردن جهیزیه و عدم قصد تملیک ندارد. چون بر فرض بروز اختلاف در نهایت طلاق واقع می شده و جهیزیه در صورت طلاق و تملیک مربوط به عروس بوده نه زوج. لذا ادعای پدر بر این که به خاطر احتمال بروز اختلاف قصد عاریه کرده است، قرینه و دلیل قابل قبولی برای مدعای او نمی شود. و اقرار کتبی چنانچه مورد قبول پدر باشد یا وقوع آن محرز و شرعاً ثابت شود در فصل خصومت علیه مقر کفایت می کند. .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع: آیت الله فاضل لنکرانی

ایجاد شده در 1401/04/02

لینک کوتاه