يك همسر خوب چه ويژگي‎هايي بايد دشته باشد؟ (زن و مرد)

الف) صفات همسر مناسب (زن) از ديدگاه اسلام 1. صفات جسماني: سلامت، فرزند آوري و دوشيزه بودن و زيبايي‎هاي ظاهري مانند: زيبايي چهره، اندام و موها. 2. صفات روان شناختي: هوشمندي در حد مناسب و صفات اخلاقي، حالات و رفتارهاي مناسب مانند: فروتني در مقابل همسر، سهلگيري و نرم خويي، امانت داري، سپاسگزاری از همسر، مهرباني و عشق به همسر و فرزندان، تسليم و همراهي در روابط جنسي و صبر و بردباري در مشكلات زندگي. 3. توانايي‎ها و ابعاد اقتصادي: مانند مهارتهاي ويژه در اداره خانه ـ كم بودن مهريه، هزينة ازدواج و ساير مخارج شخصي و ياري كردن مرد در مسائل زندگي. 4. صفات ديني: در اعتقادات به اموري مانند: ايمان به خداوند و زندگي پس از مرگ، دين‎داري، تكيه و توكل بر خداوند در مشكلات زندگي باز مي‎گردد. توصيه همسر به صبر، تقوا و دوري از گناهان. رعايت عفاف و پوشش شرعي و دوست داشتن اولياي دين و پيروي از آنها، برخي نمودهاي عاطفي و رفتاري دين‎داري است. 5. شرايط اجتماعي و فرهنگي: در اين امور غالباً تشابه زوجين از نظر فرهنگ و آداب اجتماعي مورد نظر است. ب) صفات مرد به عنوان همسر از ديدگاه اسلام 1. دين و مذهب: به علت تأثير بيشتر مرد بر زن در زندگي خانوادگي، برخورداري او از باورهاي ديني و مذهبي استوار، بيشتر مورد تأكيد قرار گرفته است. 2. حسن خلق: اولياي دين ـ عليهم السّلام ـ حسن خلق را ملاكي اساسي در مرد اعلام نموده‎اند و توصيه مي‎كنند كه در صورت بداخلاقي مرد، ازدواج با وي صورت نگيرد. 3. تقوا و پرهيزگاري: این ملاک بر زندگي خانوادگي و روابط مناسب حتي در صورت اختلاف بين زن و شوهر، تأثيري بارز دارد. 4. دوري از گناهان: مانند: روابط نامشروع جنسي و شرابخواري. 5. بعد اقتصادي: توانايي مرد در ادارة خانه و خانواده، گشاده دستي و دوري از بخل. ج) صفات مشترك 1. خانواده زن و مرد: تعاليم اسلام به مناسب بودن خانواده همسر بسيار تأكيد دارد و تأثيرات خانواده زن و مرد را بر فرزندان به عنوان يك ركن مهم در تربيت و پرورش آنها در نظر مي‎گيرد. ازدواج با فردي كه خود ويژگي‎هاي مناسبي دارد، ولي اعضاي خانواده او از صفات اخلاقي، باورهاي ديني و رفتارهاي مناسب برخوردار نيستند، آشكارا نهي شده است. تأثير خانواده بر فرزندان چه از بعد وراثت و چه تربيت، مهم‎ترين عامل شكلگيري شخصيت آنهاست؛ از اين رو هر چند فرد مي‎تواند با اراده و پشتكار تا حدي بر اين عوامل غالب شود، از آنجا كه بيشتر افراد تحت تأثير شديد اين عوامل هستند، اولياي دين ـ عليهم السّلام ـ به طور جدي توصيه مي‎كنند كه وضعيت خانوادگي فرد، ملاكي مهم محسوب مي‎گردد. 2. هم كفو بودن: بهتر است كه زن و مرد در ويژگي‎هاي مناسب براي ازدواج، مشابه و تقريباً همتا باشند. اين شرط در سخنان اولياي دين تأكيد شده است و اين همانندي بيشتر در خصوص ايمان تأكيد شده است. همچنين توجه به ميزان تحصيلات و سن زن و مرد از جمله صفاتي است كه بايد به آن توجه شود. د) اولويت بندي صفات 1. ايمان و باورهاي صحيح مهم‎ترين ويژگي لازم براي همسر محسوب مي‎شود. اين شرط را مي‎توان يك ملاك مطلق دانست كه در همة شرايط زماني و مكاني براي يك همسر مناسب ضروري است. بنابراين اگر فردي از ايمان و باورهاي ديني در حد مناسب برخوردار نباشد، فاقد شرايط محسوب مي‎شود؛ هر چند ويژگي‎هاي ديگر را در حد مناسب دارا باشد. 2. حسن خلق: مراد از حسن خلق، رفتارها و تعاملهاي مناسب در زندگي و سازگاري و مدارا با افراد است. اساس زندگي زناشويي سازگاري، تفاهم و همكاري است كه اين امور فقط در پرتو حسن خلق فراهم مي‎شود. 3. برخورداري از تقوا: در حدي كه از گناهاني مانند زنا و شرابخواري دوري كرده و به طور علني و آشكارا مرتكب گناه نشود. 4. سلامت جسماني و رواني: به جز چهار صفت ياد شده، ساير صفات نسبي محسوب مي‎شود؛ به اين معنا كه بايد آنها را با توجه به ساير ملاكها و بود و نبود و ضعف و قوتشان در نظر گرفت. تذكر: براي كشف ويژگي‎هاي همسر نياز به تحقيق (از همسايه‎ها، محل كار و تحصيل، دوستان و...) و گفتگوهاي متعدد و مشاوره ازدواج لازم است . .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه