عقايد اسماعيليه توضيح دهيد؟

اسماعيليه يكي از فرقه هاي معروف شيعي است كه بعد از رحلت امام جعفر صادق ـ عليه السّلام ـ (148هـ) در موضوع امامت با اماميه دچار اختلاف شده و از شيعه جدا شدند.و طي قرون مختلف، خود دوباره دچار انشعاب شده و به فرقه هاي مختلف با نامهاي گوناگون پديد آمدند و لذا بحث دربارة عقايد همه فرقه ها در اين مختصر ممكن نيست. بنابراين به ذكر عقايد اسماعيليان اوليه اكتفا نموده و به وجه تفاوت و تمايزشان با شيعه اماميه نيز اشاره اي مي كنيم. 1. اسماعيليان در مورد امامت بعد از شهادت امام صادق ـ عليه السّلام ـ معتقد به امامت اسماعيل فرزند امام صادق(ع) شدند با آنكه اسماعيل در زمان حيات امام صادق از دنيا رفته بود ولي اين گروه كه اسماعيليه خاصه يا خالصه ناميده شدند، مرگ اسماعيل را منكر شده و او را همان مَهدي موعود قلمداد كردند. ولي برخي از اسماعيليان كه بعدها خطابيه ناميده شدند، چون رهبرشان ابوالخطاب بود، مرگ اسماعيل را قبول كردند و به امامت محمد بن اسماعيل بن جعفر ـ عليه السّلام ـ معتقد شدند. و گفتند محمد بن اسماعيل هفتمين و آخرين امام است. در حالي كه شيعه بر اساس روايات وارد شده از پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ و ائمه معصومين معتقد به امامت امام موسي بن جعفر بعد از امام جعفر صادق ـ عليهما السّلام ـ هستند و عدد امامان شيعه اماميه نيز طبق نصوص 12 نفر مي باشد كه آخرين آنها همان مَهدي موعود (عج) مي باشد. از آنجائيكه اسماعيليان معتقد به هفت امام مي باشند به سبعيّه يا هفت اماميه نيز معروفند و همچنين معتقدند كه ادوار نبوّت از هفت دور تشكيل مي شود و هر مرحله از دوره نبوّت، يعني هر دوره غيبت، به وسيلة يك ناطق و يك وصي افتتاح مي گردد و يك يا چند دستة هفت گانه از امامان جانشين آنان مي گردد. و سپس آن دوره به وسيله آخرين امام (يعني قائم) يا امام رستاخيز، كه دوران پيشين را خاتمه مي دهد، پايان مي پذيرد و او امام «مقيم» است؛ و اين امام پيامبر جديد را بر مي انگيزد. از نظر اسماعيليان امام داراي مراتب چهار گانه است؛ 1. امام مقيم: همان كسي كه پيامبر ناطق را بر مي انگيزد و اين عالي ترين درجه امامت است و آن را «ربّ الوقت» نيز گويند. 2. امام اساس: كه وصي و جانشين پيامبر و امين راز و ياور اوست و سلسله امامان مستقر در نسل او تداوم مي يابد. 3. امام مستقر: كسي كه امام بعد از خود را تعيين مي كند. راه تعيين امام از نظر اسماعيليان دو طريق است: يكي وراثت و ديگري نص امام مستقر است. درحالي كه به اعتقاد شيعه اماميه همه دوازده امام توسط پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ كه از جانب خداوند معيّن شده اند، معرفي شده اند و هر امام، امام بعدي را به اصحاب و ياران خاص معرفي كرده اند. 4. امام مستودع: كه همان نائب الامام نيز گفته مي شود و به نيابت از امام مستقر به انجام امور امامت قيام مي كند ولي حق تعيين جانشين بعد از خود را ندارد. 2. يكي از عقايد شاخص اسماعيليه در معارف و احكام، باطن نگري و تأويل است و به عقيده آنان شرايع الهي داراي ظاهر و باطن است و باطن آن را جز امام و جانشين او كسي نمي داند و همة آنچه در شرايع آسماني آمده، مثالها و رموزي است براي حقايق باطني مثلاً طهارت را به تبرّي جستن از مذاهب مخالف باطنيه تأويل مي كنند. 3. به اعتقاد اسماعيليه پيامبران اولولعزم هفت نفرند و هر كدام يك وصي دارد، بدين ترتيب آدم كه وصيّش شيث بود، نوح وصيّش سام، ابراهيم وصيّش اسماعيل، موسي وصيّش يوشع، عيسي وصيّش شمعون، محمد ـ صلّي الله عليه و آله ـ وصيّش علي ـ عليه السّلام ـ و اسماعيل (پسر امام جعفر صادق) كه همان قائم است و به اعتقاد برخي محمد بن اسماعيل امام قائم است. 4. اعتقاد اسماعيليه در توحيد از اين قرار است كه آنها معتقدند خداوند نه مثل دارد و نه ضد و صفات را به طور مطلق از خداوند نفي مي كنند، در حالي كه اماميه صفات خداوند را عين ذاتش دانسته و فقط صفات زائد بر ذات خداوند را نفي مي كنند و صفاتي همچون علم، قدرت، حياة (حيّ) و... را عين ذات خداوند مي دانند. 5. اسماعيليه معتقد به مخيّر بودن انسان هستند و همچنين به قضا و قدر معتقدند لكن قضا و قدر را سلب كننده اختيار از انسان نمي دانند. 6. اسماعيليه در رابطه با معاد معتقدند كه معاد جسماني نيست بلكه روحاني است و به بهشت و جهنم و ملائكه و جن ايمان دارند ولي تفسيرشان از اين امور با شيعه امامي تفاوت دارد. و بالاخره تفاوت اساسي شيعه دوازده امامي با اسماعيليه در اين است كه اسماعيليه معتقدند كه امامت به دور عدد «هفت» گردش مي كند و نبوّت را در حضرت محمد ـ صلّي الله عليه و آله ـ ختم شده نمي دانند و تغيير و تبديل در احكام و شريعت بلكه برداشتن اصل تكليف مخصوصاً در نظر باطنيه، كه فرقه اي از اسماعيليه به حساب مي آيند، مانعي ندارد بر خلاف شيعة دوازده امامي كه حضرت محمد ـ صلّي الله عليه و آله ـ را خاتم الانبياء مي دانند و براي وي دوازده وصي و جانشين قائلند و ظاهر شريعت را معتبر و غير قابل نسخ مي دانند و براي قرآن كريم هم ظاهر و هم باطن اثبات مي كنند. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه