اگر آن گونه که شیعه می گویند اصحاب دشمن یکدیگر بودند، و هر یک برای رسیدن به خلافت تلاش می کرد و جامعه آنها جامعه‌ ای فاقد همدلی و محبت بود، و جامعه‌ای بود که جز تعداد اندکی از آنها همه کافر شدند؛ اگر چنین بود هزاران انسان در زمان اصحاب مسلمان نمی ‌شدند، و آنها مناطق زیادی از جهان را فتح نمى کردند.

تمام صحابه با هم دشمن نبوده و در راستای رسیدن به خلافت تلاش نمی نمودند، بلکه تعداد اندکی از آنها که به هر دلیل در رأس امور قرار گرفته بودند، اختلافاتی با هم داشتند که این تنها گفته شیعه نیست بلکه در کتب اهل سنت هم به آن اشاره شده است. آنها هر چند اختلافاتی هم داشتند ولی نقاط مشترک فراوانی نیز در میانشان یافت می شد و ما اعتقاد نداریم که آنان دوباره کافر و بت پرست شدند، بلکه در مراحلی از انجام دستورات پیامبر(ص) سرپیچی نمودند و در نهایت اسلام انسان ها و فتوحات فراوان را کوچکترین دلیلی برای همدلی میان آنان نمی دانیم. گسترش اسلام به دلیل جذابیت تعالیم اسلامی بوده است و افراد ساکن در مناطق فتح شده بدون در نظر داشتن رفتار مهاجمان و تنها با بررسی آموزه های دینی جذب اسلام گردیدند. و این معنایش این نیست که رفتار مجاهدان در جذب مردم به سوی اسلام هیچ نقشی نداشته است بلکه یکی از عوامل اساسی در پیروزی اسلام رفتار شایسته مسلمانان بود. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه