آیا امام علی(ع) فرمود: «دوست دارم خدا را عبادت کنم در حالی که گرسنه هستم»؟

در آموزه‌های دینی علاوه بر توصیه به روزه گرفتن، به خودداری از پرخوری و سیری کامل نیز سفارش شده است. روایات بسیاری در این زمینه وجود دارد که تنها به تعدادی از آنها اشاره می‌کنیم:در شب معراج، خداوند به رسول خدا(ص) فرمود: «زمانی که شکم بنده‌ام خالی باشد و زبان خود را حفظ کند، حکمت را به او می‌دهم».[1]در ماه مبارک رمضان امام علی(ع) شبی را نزد امام حسن(ع) غذا می‌خورد و شبی را نزد امام حسین(ع) و بیش از سه لقمه غذا نمی‌خورد. شبی علت کم‌خوری را از آن‌حضرت(ع) پرسیدند؟ امام(ع) فرمود: امر خدا (مرگ) به سراغ من خواهد آمد. (می‌خواهم در آن حال) شکم من تهی و گرسنه باشد. امام یکی دو شب بعد به شهادت رسید.[2]امام صادق‌(ع) فرمود: «نزدیک‌ترین حالت بنده به خداوند زمانی است که شکم او خالی باشد و ناپسندترین حالت او زمانی است که شکمش پر باشد».[3]امام صادق(ع) فرمود: «کم‌خوراک بودن انسان در تمام زمان‌ها، رویکردی قابل ستایش است».[4] .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه