مدت یک هفته هست که متوجه شدم بسره نه سالم به دیابت مبتلاست وبایدتااخرعمرانسولین مصرف کنه اول اینکه عاجزانه ازشمامیخام که برای فرزندم دعاکنید واینکه راهنماییم کنیدجه دعایاذکری روبخونم که قلبم اروم بشه دنیابرام کوجک شده من تمام امیدم به خودخداست که فرزندم شفا بیداکنه

قبل از هر چیز با شما پرسشگر عزیز احساس همدردی کرده و ازخداوند متعال خواستار شفای هر چه زودتر فرزند دلبند شما هستیم.به شما قول می دهیمکه در حرم بانوی با کرامت ، حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها برای شفای همهمریضان علی الخصوص فرزند شما دعا کنیم.بهتر است کمی در مورد فلسفه بلاها و مصیبت هایی که در این دنیا گریبان گیر انسان می شود صحبت کنیم.براساس آنچه از احادیث استفاده مى شود، خداوند گاهى مؤمنان را در دنیا به بلاها ورنج ها مبتلا مى کند تا این گرفتارى ها کفاره گناهان آنان شود و در روز قیامت دیگرچیزى که به خاطر آن عقوبت و کیفر شوند در کار نباشد و آنان را از نعمت خودبرخوردار سازد، ولى افرادى که کافر و مشرک هستند چنانچه برخى کارهاى نیک داشتهباشند، پاداش آنان را در همین جهان به آنان مى دهد; در نتیجه، در آن جهان با دستخالى حاضر خواهند شد.در قرآن مى خوانیم: «ان تکونوا تألمون فانهم یألمون کما تألمون و ترجون من الله مالایرجون; اگر شما(مومنان) رنج مى کشید، کافران نیز همان گونه که شما رنج مى کشید،رنج مى کشند، و حال آن که شما امیدى به خدا دارید که آنان ندارند». آنچه در این مسأله مهم است، جهان بینى دینى است. جهان بینى دینى دنیا و رنج هایشرا بد نمى داند، بلکه به عکس رنج ها را عاملى براى تحّرک به شمار مى آورد; سورهنساء، آیه 104. زیرا رنج ها وابستگى انسان را به دنیا کم مى کنند و او را به راهمى اندازند. این ذات دنیاست که با تغییر احوال و فصول و مرگ حتمى، به انسان آگاهىمى دهد که اینجا جاى ماندن و قرار نیست. بنابراین برخوردارى ها و بلاها، معیارسعادت نیستند و از همین جاست که نقش بلاها در سیر و سلوک معنوى و شکوفایى قابلیتهاى درونى مؤمن آنقدر اهمیت پیدا مى کند که در حدیث آمده است: «البلاء للولاء؛کسانىکه ایمان بیشترى دارند، رنجشان بیشتر است». با این مقدمه مى توان گفت که سختى و بلا بر چند قسم است و هر یک بر صنف خاصى وارد مى شود:1) بلاهایى براى رسوا ساختن مشرکان و کافران خبیث است .2) بلاى وارد بر مؤمن که زاییده ى گناه وى است و موجب ریزش گناه او مى گردد «و مااصابکم من مصیبة فبما کسبت ایدیکم؛ و هر مصیبتى به شما برسد به سبب دستاورد خودشماست».امیرمؤمنان على(ع) مى فرماید: سپاس و ستایش خدایى را که رنج و گرفتارى پیروان مارا مایه ى زدوده شدن گناهان آنان در دنیا قرار داد تا بااین رنجها و بلاها طاعتشانسالم ماند و سزاوار پاداش آن شوند. 3) بلاى وارد بر مؤمن براى تصحیح ایمان است. امام صادق(ع) مى فرماید: «بلا وگرفتارى براى مؤمن زیور است و براى آن که خرد ورزد کرامت است. زیرا گرفتار بلا شدنو شکیبایى و پایدارى کردن در برابر آن ایمان را تصحیح مى گرداند. 4) بلاى وارد بر مؤمن موجب بیدارى او است: امام صادق(ع) مى فرماید: هیچ مؤمنى نیستمگر آن که هر چهل روز یک بار به وسیله ى بلا و گرفتارى متنبه مى شود. این بلایا بهمال او مى رسد یا به فرزندش یا به خودش که پاداش آن را مى بیند و یا اندوهى به اومى رسد که نمى داند از کجا رسیده است.5) بلاى وارد بر مؤمن باعث ارتقاى ایمان است، چرا که ایمان خود داراى درجاتگوناگونى است و مؤمنین نیز داراى درجاتند و خداوند سبحان در این باره مى فرماید:«هم درجات عندالله؛ مؤمنان نزد خداوند داراى درجات هستند» جناب رسول الله(ص) درمورد این نوع بلا مى فرماید: خداوند براى انسان مقام و منزلتى در نظر گرفته است کهاو با کرده خود بدان نمى رسد تا آن که در بدن خود به بلایى گرفتار شود و بدینوسیله به آن مقام رسد.6) بلاى وارد بر انبیاء و مقربان درگاه الهى است که براى ارتقاى کمال انسانىانبیاء است و لذا جناب ابراهیم نبى(ع) با پیروزى در امتحان به مقام امامت رسیدهاست. «و اذ ابتلى ابراهیم ربّه بکلمات فأتمهنّ، قال انّى جاعلک للناس اماما ؛ بیادآر هنگامى که خداوند ابراهیم را به امورى چند امتحان فرمود و او همه را به جاىآورد خدا به او گفت: من ترا به پیشوایى خلق برگزینم». با این مقدمه روشن مى شود کههیچ گروهى و هیچ فردى نیست که مورد آزمایش و امتحان قرار نگیرد و بلکه همهانسان ها لحظه به لحظه و دم به دم مورد آزمایش قرار مى گیرند. بنابراین ، در هر یک از عملکرد و رفتارهاى خویش آزمایش الهى را ببین، همچنین باتوضیحى که گذشت، آزمایش الهى و غضب الهى جمع مى شود، چرا که انسان مؤمنى مثل شمابا یک گناه هر چند کوچک مورد غضب خداى تعالى واقع مى شوید و خداى عزیز با بلایى هرچند کوچک که زاییده همان گناه است، شما را آزموده تا موجب پالایش جان شما گردد وجانتان از گناه تصفیه شود. اگر مى خواهید مثالى براى شما ذکر مى کنم: مؤمنى غیبت شخصى نموده است و لذا موردغضب الهى واقع گشته است و با این غضب غم و اندوهى سخت بر او وارد شده است (غماجتماعى، مالى، علمى، روحى و...) و این غم جان او را پالایش مى کند، تصفیه مى کند،جلا مى دهد تا این که اندک اندک آلودگیها زدوده مى شود و با صبر در برابر این غم واندوه نیز از آزمایش الهى سرافراز بیرون مى آید. اما در مورد حفظ آرامش :اساسا ارتباط با خدا آرامش آور است؛ یعنى، انسان ذاتا دوستدار و عاشق خدا است و وقتى عاشق به معشوق برسد آرامش مى یابد. از طرف دیگر خداوند در قرآن فرموده است که: «در مؤمنان سکینه و آرامش نازل مى کند».بهترین چیزى که روح انسان را صفا مى بخشد و حالت آرامش و سکونت براى انسان ایجاد مى کند، ذکر و یاد خدا است. قرآن مى فرماید: «الا بذکر الله تطمئن القلوب؛ آگاهباشید که با یاد خدا دل ها اطمینان و آرامش پیدا مى کند» (رعد، آیه 28).آرى این خاصیت ذکر و توجه به خدا است و دعا و مناجات هم نوعى ذکر است. از این رواگر با حال توجه و خلوص داشته باشد انسان بعد از تمام شدن آن احساس یک حالت سبکى وآرامش در خود مى کند. کسى که درد دلش را با خدا در میان مى گذارد به این معنا استکه قلبا با خدا انس گرفته است و به او توجه پیدا کرده است. خداوند نیز وعده فرمودهاست که: «هر کس با توجه به او رو کند، سخن او را بشنود و حاجتش را روا کند و دل وروحش را نورانى نماید». آنچه بعد از این حالت در خود احساس مى کنید، حاکى از آنافاضه و توجه خدا نسبت به شما است. پس باید شاکر باشید و توجه داشته باشید که اینیک حالت مادی نیست؛ زیرا روح یک عنصر مجرد از ماده است و تصرفاتى هم که از طرف حق در آن مى شود مادى نیست.براى رسیدن به حالت آرامش و قرار روانى، توجه به نکات زیر ضرورت دارد: 1- انجام واجبات و انس با خدا مخصوصاً نماز اول وقت و با جماعت در واقع آرامش قلبى ثمره یاد خدا است: « فاذکرونى أذکرکم». خداوند به ما دستورداده پیوسته وى را یاد کنیم و او را حاضر و ناظر بر احوال خود بدانیم. جریان حضرتیونس را که مضمون نماز غفیله به ایشان ارتباط دارد، بررسى کنید. وقتى گرفتارى هاىحضرت به بالاترین حد مى رسد، انس و یاد خدا او را از گرفتارى ها مى رهاند: « لاالهالا انت سبحانک انّى کنت من الظالمین، فاستجبنا له و نجّیناه من الغمّ و کذلک ننجىالمؤمنین»امام صادق(ع) مى فرماید: تعجب مى کنم از کسى که غمگین و نگران است و به فرمایشالاهى پناه نمى برد؛ « لا اله الا الله انت...». چون خداوند به دنبال آنمى فرماید: « فنجّیناه من الغمّ و کذلک ننجى المؤمنین» خداوند به واسطه ذکر خودشحضرت یونس را از گرفتارى ها نجات داد و هر مؤمنى را که به این ریسمان الاهى چنگزند، نجات خواهد داد. 2- شرکت در مجالس عمومى دعا مثل دعاى کمیل، ندبه... . برخى بزرگان مى فرمایند: هیچ مشکلى نداشتم مگر این که با دعاى توسّل حلّ شد. 3- رفتن به زیارت اهل قبور و شهدا و یاد قبر و قیامت و برزخ و معاد و توجه بهآرامگاه اصلى و ابدى، در رهایى از تألمات و ناراحتى هاى دنیوى مؤثر است. اصولاًتوجه صِرف به دنیا و قطع توجه از آخرت و منزلگاه قبر و برزخ، اعراض و روگردانى ازیاد خدا را در پى دارد و هر که از یاد خدا اعراض کند، روزگارش تباه خواهد شد. 4- انجام اعمال مستحبّى که شخص از آن لذت مى برد، اگر با استمرار و مراقبه انجامشود، در طول مدت زمان متناسب، شخص را به قرار و آرامش مى رساند. در مجموع، مى توان گفت ناآرامى ریشه هایى دارد که باید خشکانیده شود؛ آنگاه زمینهمناسب براى رسیدن به آرامش از راه هاى عقلانى و شرعى فراهم مى آید و انسان با توکلو اعتماد به منبع اصلى آرامش(خداوند) به مقصود دست مى یابد؛ « الذین آمنوا وتطمئنّ قلوبهم بذکرالله، الا بذکرِالله تطمئنّ القلوب» در مورد شفای فرزنداتان نیز اعمال زیر را انجام دهید :1- درخواست شفا از خداوند با دل سوخته و ازسر سوز و درماندگی و بیچارگی 2- متوسل شدن با اسم شریف یا شافی با توجه به معنای ان و توجه به این حقیقت کهشافی حقیقی خداوند متعال است . 3- خواندن سوره فاتحه به تعداد 70 بار بر آب و نوشاندن از ان آب به بیمار 4- توسل به ائمه اطهار -ع- و به خصوص توسل به حضرت صدیقه طاهره -ع- توصیه یکی از علمای اخلاق نیز این بود که برای حاجت گرفتن از امام رضا علیه السلام ، حضرت را به فرزند دلبندش امام جواد علیه السلام قسم بدهید.5- خواندن نماز جعفر طیار -ع- که در مفاتیح توضیح داده شده است . 6- ختم صلوات به قصد شفای بیمار .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه