آیا مقام نبوت حضرت ابراهیم با ترسیدن از افراد منافات ندارد؟فلما رای ایدیهم لا تصل الیه نکرهم و او حبس منهم خیفه قالوا لا تخف ( هود / 70 ) .

اولا ; آنچه با مقام نبوت و عصمت انبیاء منافات دارد گناه و رذایل اخلاقی است . اما آنچه در سرشت و طبیعت انسان نهاده شده و فطری و غریزی است نه گناه است نه رذیلت اخلاقی , ترس و خوف حالتی است که در اثر مشاهده امر ناخوشایند در نفس انسان پدید می آید و اختیاری نیز نمی باشد . نفس هر انسانی از چیزهای پلید و کثیف متنفر می شود همانگونه که از چیزهای ناخوشایند متاثر می گردد . رذیلت اخلاقی وقتی پدید می آید که انسان تحت تاثیر این حالات نفسانی دست به عمل زده , مقاومت وخویشتنداری خود را از دست بدهد و به جبن گرفتار آید . همانگونه که عدم تاثیرنفسانی مطلقا , در این موارد تهور است که فضیلت به حساب نمی آید . ثانیا ; حضرت ابراهیم خلیل (ع ) که سالها با بت پرستی مبارزه کرده و امتحانات و ابتلائات فراوانی را پشت سر گذاشته بود , امید و بیم و خوف و هراس را تنها دررابطه با خداوند معنا می کرد نه در رابطه با هوای نفس و خویشتن خود . خوف ایشان از این بود که مبادا این افراد که به صورت میهمان به منزل وارد شده اند از بت پرستان باشند و قصد مخالفت با خداوند را داشته باشند . .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/03

لینک کوتاه