در باره (سورة بقره آیة 140) چطور پیامبر محمد(ص) می تواند بگوید که ابراهیم، اسحق و یعقوب و 12 قبیله مسیحی بودند؟ آنها همه شان یهودی بودند و ابراهیم اولین یهودی بوده و اما گفتن این که آنها مسیحی بودند بی معناست. چرا؟

معنی آیه شریفه این است: آیا می گوئید که ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط یهودی و یا نصرانی بودند؟ بگو آیا شما داناترید یا خداوند متعال؟ قرآن مجید در این آیه شریفه در صدد رد کردن بیان یهودیان و مسیحیان است که هر کدام از آنها حضرت ابراهیم و پیامبران دیگر را پیرو و تابع ملّت و آئین خود می پنداشتند یهودیان آن حضرات را یهودی و مسیحیان، مسیحی می پنداشتند و با این کار، سعی در ایجاد تفرقه و دسته بندی در بین مردم را داشتند! قرآن مجید می فرماید که حضرت ابراهیم و حضرت اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط (علیهم السلام) نه یهودی بودند و نه نصرانی، زیرا تشریع دین یهود و دین نصرانیت بعد از حضرت ابراهیم(ع) و آن پیامبران دیگر بوده است. خداوند متعال در آخر آیه کسانی که چنین مطلبی را کتمان می کنند مورد سرزنش قرار داده می فرماید: «وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ کَتَمَ شَهادَةً عِنْدَهُ مِنَ اللّهِ وَ مَا اللّهُ بِغافِلٍ عَمّا تَعْمَلُونَ‏ ، و چه کسی ستمکارتر است از آن کس که گواهی و شهادت الهی را که نزد اوست، کتمان می‏کند؟! و خدا از اعمال شما غافل نیست» [1] مراد از کتمان شهادت در این آیه شریفه این است که خداوند متعال به آنان خبر داده است که تشریع آئین یهود و نصرانیت بعد از حضرت ابراهیم علیه السلام و دیگر انبیاء نامبرده بوده است ولی باز آن را کتمان می کن ن د. خلاصة کلام اینکه آیه شریفه کلام خداوند است نه کلام پیامبر اسلام و معنای آن رد کردن قول کسانی است که حضرت ابراهیم و دیگر پیامبران نامبرده در آیه شریفه را یهودی یا نصرانی می دانسته اند. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه