برای پاسخ به این پرسش باید روح را از منظر اکنکار به نظاره بنشینیم اکنکار در تعریف روح می‌نویسد: اخگری از ذات خداوند که در وجود بشر جا گرفته تا به او حیات ببخشد.(نک: پال توئیچل، واژه نامه اکنکار، ص ۲۲.) پال توئیچل روح را همان خویشتن فردی انسان می‌داند که آگاهی حقیقی را شکل می‌دهد. وجدان فردی تمامیت انسان و جزئی از انسان که از هوشیاری حقیقی و نیروی مقدس درون سرچشمه می‌گیرد.(نک: پال توئیچل، اکنکار کلید جهان‌های اسرار، ،ص۲۰و۳۸.)

برای پاسخ به این پرسش باید روح را از منظر اکنکار به نظاره بنشینیم اکنکار در تعریف روح می‌نویسد: اخگری از ذات خداوند که در وجود بشر جا گرفته تا به او حیات ببخشد.(نک: پال توئیچل، واژه نامه اکنکار، ص 22.) پال توئیچل روح را همان خویشتن فردی انسان می‌داند که آگاهی حقیقی را شکل می‌دهد. وجدان فردی تمامیت انسان و جزئی از انسان که از هوشیاری حقیقی و نیروی مقدس درون سرچشمه می‌گیرد.(نک: پال توئیچل، اکنکار کلید جهان‌های اسرار، ،ص20و38.) روح به عنوان اصلی‌ترین رکن وجودی انسان، اکنکار را نیز مانند دیگر شبه آیین‌ها به خود مشغول کرده است. جایگاه والای روح و ویژگی‌هایی که برای آن ذکر شد نشان از این واقعیت دارد که بسیاری از آنها با ویژگی‌های روح در ادیان آسمانی هم‌خوانی دارد. این گونه جایگاه‌سازی برای روح راه گمراهی دیگری را فراروی اکنکار قرار داده است. اخگر بودن روح و متعلق بودن آن به خداوند باعث شده تا انسان و روح او را در مقام خدایی قرار دهند. آنها روح را چون خداوند حاضر مطلق، عالم مطلق و قادر مطلق می‌دانند که تثلیث اکنکار را نیز شامل می‌شود.(نک: پال توئیچل، اک ایناری، ص 244) همچنین روح قابلیت دانستن و حرکت در کیهان‌های معنوی را داراست. روح با دارا بودن هوشیاری مرموز به عنوان مرکز حقیقی وجود بشر شناخته شده است. (نک: پال توئیچل، سرزمین‌های دور، ص115) روح همان هستی قائم به ذات، ابدی و نابود ناپذیر وجود بشر است.( نک: تاد کرامر، اکنکار حکمت باستانی عصر حاضر، ص 18) روح واحد آگاهی انسان است که هرگز خواب در او راه ندارد. (نک: همان، 26) کتاب مقدس اینگونه به توصیف روح پرداخته است: روح اشتباه نمی‌کند. روح ذاتا کانون دانشِ بودن، محمل درک خوبی‌ها و زیبائی‌ها و نقطه تمرکز طریق معرفت سوگماد است. آن بسی غنی‌تر و گسترده¬تر از دانش ذهنی بشر بوده و نه تنها بی نیاز از انگیزش‌های عقلانی است بلکه منبع اصلی انگیزش‌های ذهنی فرد است. آن حقیقت است...آن لوگوسیا کلمه خداست.(پال توئیچل، شریعت کی سوگماد، ترجمه هوشنگ اهرپور، ج2، ص 215.) روح به دلیل برخورداری از کیفیات بالا هماره مرکز شادمانی و نشاط است. (نک: پال تئئیچل، اکنکار کلید جهان‌های اسرار، ص 289) حکمت، ایثار و آزادی از کیفیات نهادینه شده روح برای صعود به طبقات بالاتر است. اکیست‌ها نیز روح را فارغ از جنسیت می‌دانند. شریعت کی سوگماد بر این باور است که روح نه مذکر است و نه مؤنث، در او نرینه¬گی و مادینه¬گی معنا ندارد. روح در جهان‌های الهی هر دوی اینهاست و هیچ کالبدی نیز بر تن نمی¬کند.(نک: پال توئیچل، شریعت کی سوگماد، ج1، ص 109) علی رغم تمامی گفته‌ها درباره جایگاه روح اکنکار نتوانسته از این جایگاه بهره شایسته‌ای ببرد لذا دست به برپایی کلاس‌های پرورش روح و سفر روحی زده که برخی پژوهش‌گران آن را سوداگری روحی نام نهاده اند.(نک: سی لین، اکنکار سوداگری روحی) نوشته شده توسط عبدالحسین مشکانی .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه