سلام خدمت شما میخواستم بدونم کار تبلیغی در فضای مجازی چقد موثره؟من خودم یه کانال زدم و هدفم از اون این بود که یه سری مطالب مفید دینی رو ارائه بدم اما چون دست تنهام ثمره ای نداره و نمیتونم عضو بیارم..واقعا ضرورت داره وجود چنین کانالهایی؟ضمن اینکه من واقعا کلی وقت صرفش میکنم و سعی میکنم مطالب ناب بزارم و امسالم قراره برای ارشد بخونم و کلی از وقتمو میگیره...خواستم بدونم اگه ضرورتی نداره و درسم واجبتره فعلا در فضای مجازی نباشمممنون

با عرض سلام خدمت پرسشگر محترمضمن تشکر از ارتباط جنابعالی با این مرکز، ابتدا خدمت شما عرض نماییم که استفاده ازاینگونه شبکه های اجتماعی مانند تلگرام و وایبر،واتساپ و... دربین اقشار مختلف جامعه به خصوص قشر مذهبی جامعه وجود دارد که متاسفانه بدون داشتن سواد رسانه واگاهی از اسیبها ومضرات وتهدیدات فضای مجازی ساعتهای زیادی راوقت گرانبها وارزشمند خود را درفضای مجازی هدر وتلف مینمایند. پرسشگر گرامی، درهمین زمینه مقام معظم رهبری درحاشیه دیدار با خانواده شهداحرم(1/9/95) در پاسخ به فرزند جوان شهیدی که گفت به دستور شما در فضای مجازی کارهای فرهنگی انجام می‌دهیم؛ دعا کنید نتیجه‌ی خوبی داشته باشد.فرمودند: خوب است؛ فضای مجازی! منتها در آنجا غرق نشوید. در فضای مجازی اگر آدم درست وارد بشود، خوب است؛ امّا اگر برود غرق بشود، نه؛ خوب نیست. جای خطرناکی است؛ خیلی باید آدم مراقب باشد«.همچنین ایشان دردیدار با جمعی از دانشجویان ( ۱۳۹۴/۰۴/۲۰) فرمودند:«وقتتان را بیهوده به هدر ندهید؛ خیلی از بچّه‌های جوان ما -دانشجو و غیر دانشجو- وقتهایشان را هدر میدهند، در این شبکه‌های اجتماعی و مانند اینها میگردند یا در بعضی از جلسات بیهوده‌ی بحث‌وجدل‌های این‌جوری می‌نشینند. وقتتان را هدر ندهید، وقتتان را درست مصرف کنید، هم به درس برسید، هم به کار تشکیلاتی برسید؛ به هردوی اینها باید برسید.» حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر حمید شهریاری، رئیس مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی و عضو شورای عالی فضای مجازی در مصاحبه با سایت رهبر انقلاب می گوید: نکته‌ی بسیار جالب در کلمات ایشان برای بنده این بود که این حوزه به اندازه‌ی انقلاب اسلامی اهمیت دارد. ایشان در مقام تشبیه فرمودند که این فضا مثل یک رودخانه‌ی پر از آب و خروشان است که می‌آید و دائماً هم بر آب آن افزوده و خروشان‌تر می‌شود. اگر ما برای این رودخانه تدبیر کنیم و برنامه داشته باشیم؛ زه‌کشی کنیم و هدایت کنیم این رودخانه را تا به سد بریزد، می‌شود فرصت. اگر رهایش کنیم و برنامه‌ای برای آن نداشته باشیم، می‌شود یک تهدید. ایشان تأکید بسیاری بر اهمیت این فضا و لزوم مدیریت آن داشتند؛ به گونه‌ای که همه‌ی ارکان نظام باید نقش خاص خود را با حضوری فعال در این فضا ایفا کنند. دکتر وحید یامین پور به عنوان کارشناس رسانه در این باره میگوید: بچه حزب‌اللهی‌ها و متدینی را فی‌البداهه و ابتدابه‌ساکن توصیه به حضور حداکثری نباید بکنیم، خودتان به‌هیچ‌وجه حضور حداکثری در شبکه‌های اجتماعی نداشته باشید کسی که می‌خواهد مسیر انقلاب اسلامی را برود نباید اصلاً در این فضاها باشد. شبکه‌های اجتماعی مبنایش تهدید است؛ مگر به‌ضرورت و مگر به مأموریت باید حضور داشت و بر این تأکیددارم، در غیر این صورت خسران مطلق است. و بر معذّب ترین افراد خسران مطلق هست. جز حواس‌پرتی و کثرت‌گرایی و پریشان‌خاطری و به قول رهبری غفلت، فایده‌ای ندارد. کسانی که فکر می‌کنند با یک اکانت و هزاران واژه پسندیده شدن محتوا، با این‌ها می‌توان جهاد فرهنگی ایجاد کرد خیال باطل است. و شما در یک محدوده و حلقه‌ای که خودتان درست کردید گرفتارید و خیال می‌کنید که اثر می‌گذارید و اثر می‌پذیرید. باید بدانید که دارید بازیگوشی می‌کنید. حضور اغلب آدم‌ها در شبکه‌های اجتماعی بازیگوشی است یعنی دوست دارم چیزی بگویم و لایک بگیرم، چیزی بگویم و بازخورد بگیرم و ممکن است بگویید که محتوایی که می‌گذارم خوب باشد اما برای لایک کردن هست برای بازیگوشی هست مبنای کار آن‌هاست. این بازیگوشی نه‌تنها تحوّل انفسی برای دیگران ایجاد نمی‌کند حتی برای خودتان هم این تحوّل انفسی ایجاد نمی‌شود. و پیام انقلاب هم از بازیگوشی منتقل نمی‌شود. این‌ها جزو بحث‌های پدیدار شناختی است، پدیدار شناختی که می‌گویم اقتضاء این پدیده است و به شما هم مربوط نیست شما همین‌که باشید در این فضا، این ویروس شمارا دارد تحدید می‌کند و مبتلا می‌شوید و کسی هم باشد و بگوید که من مبتلا نمی‌شوم بیاید و باهم صحبت کنیم. شما می‌بینید که دختران محجبه‌ای که می‌آیند در این فضا و آرام‌آرام به تن نمایی و خود اظهاری و خود ابرازی مبتلا می‌شوند. اخیراً مطلبی را نوشته‌ام که توصیه می‌کنم آن را بخوانید به‌عنوان «پدیدار شناختی اینستاگرام» که دوستان را هم به خواندنش توصیه می‌کنم. یک بخش کوچکی را که مطرح کردم و منتشر کردم دیدم واویلا چقدر حرف، که نه آقا این‌جوری نیست و من هم گفتم که ان‌شاءالله این‌جوری نیست. ولی داریم می‌بینیم و توان مقاومت حداکثری را در مقابل آن را هم نداریم و به این شکل نباشد که در مسجد و مکان‌های فرهنگی تا کسی آمد و ابراز داشت می‌خواهد کار فرهنگی کند سریع بگویید که صفحه‌ای در شبکه‌های مجازی ایجاد کند و اطلاعاتی بگذارد، بدانید که با این کار او را بیچاره کرده‌اید. من با جنس پیام‌ها کاری ندارم بلکه حرفم بر سرخود این رسانه‌هاست، و این در نگاه پدیدار شناختی است که می‌گوید این رسانه همان پیام هست. شما با داشتن تلویزیون فرق نمی‌کند که تفسیر قرآن گوش کنید یا شبکه من و تو را ببینید اولاً یعنی خود مِدیوم تلویزیون، خودمان را دارد تغییر می‌دهد با این فرض که قرآن پخش کند یا یک آهنگ، فرق و تفاوتی در آن ایجاد نمی‌کند و این خود تلویزیون است که آمده طرز نشستن، ساعت خواب، ارتباط با خانواده, میزان مطالعه، وقت خلوت گذاری برای خودتان را تغییر دهد و فرقی هم نمی‌کند که چی دارد پخش می‌شود. اینکه چی دارد پخش می‌شود در مرحله‌ی دوم است و در مرحله دوم است که شما دارید چه عکس و فیلم‌هایی را نگاه می‌کنید و به نظر من مرحله دوم کم اثرگذارتر از مرحله اول است، توجه کنید به اینکه فکر نکنید آسیب‌های رسانه، آسیب از جنس پیام هست بلکه آسیب از جنس خود رسانه است. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه