آیا این سخن برگرفته از روایات است: «در بهشت خداوند به بهشتیان تجلّی می‌کند و لذّت مشاهدۀ جمال الهی چنان آن‌ها را مستغرق و سرمست می‌کند که دیگر به سایر نعمت‌های بهشتی التفات نمی‌کنند و همسران بهشتی‌شان به خدا شکایت می‌کنند که ما را به همسری این شخص درآوردی امّا هیچ به ما توجّهی نمی‌کند». اگر روایتی به این مضمون وجود دارد لطفاً متن و آدرس آن را مرقوم فرمایید

مطلب مورد سوال در سخنان آقای مظاهری آمده است لکن روایتی که دقیقا به این مضمون باشد نیافتیم روایت ذیل نزدیک به این مضمون است : تفسیر العیاشی عَنْ ثُوَیْرٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ع قَالَ: إِذَا صَارَ أَهْلُ الْجَنَّةِ فِی الْجَنَّةِ وَ دَخَلَ وَلِیُّ اللَّهِ إِلَى جِنَانِهِ وَ مَسَاکِنِهِ وَ اتَّکَأَ کُلُّ مُؤْمِنٍ مِنْهُمْ عَلَى أَرِیکَتِهِ حَفَّتْهُ خُدَّامُهُ وَ تَهَدَّلَتْ عَلَیْهِ الثِّمَارُ وَ تَفَجَّرَتْ حَوْلَهُ الْعُیُونُ وَ جَرَتْ مِنْ تَحْتِهِ الْأَنْهَارُ وَ بُسِطَتْ لَهُ الزَّرَابِیُّ وَ صُفِّفَتْ لَهُ النَّمَارِقُ وَ أَتَتْهُ الْخُدَّامُ بِمَا شَاءَتْ شَهْوَتُهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَسْأَلَهُمْ ذَلِکَ قَالَ وَ یَخْرُجُ عَلَیْهِمُ الْحُورُ الْعِینُ مِنَ الْجِنَانِ فَیَمْکُثُونَ بِذَلِکَ مَا شَاءَ اللَّهُ ثُمَّ إِنَّ الْجَبَّارَ یُشْرِفُ عَلَیْهِمْ فَیَقُولُ لَهُمْ أَوْلِیَائِی وَ أَهْلَ طَاعَتِی وَ سُکَّانَ جَنَّتِی فِی جِوَارِی أَلَا هَلْ أُنَبِّئُکُمْ بِخَیْرٍ مِمَّا أَنْتُمْ فِیهِ فَیَقُولُونَ رَبَّنَا وَ أَیُّ شَیْ ءٍ خَیْرٌ مِمَّا نَحْنُ فِیهِ نَحْنُ فِیمَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُنَا وَ لَذَّتْ أَعْیُنُنَا مِنَ النِّعَمِ فِی جِوَارِ الْکَرِیمِ قَالَ فَیَعُودُ عَلَیْهِمْ بِالْقَوْلِ فَیَقُولُونَ رَبَّنَا نَعَمْ فَأْتِنَا بِخَیْرٍ مِمَّا نَحْنُ فِیهِ فَیَقُولُ لَهُمْ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى رِضَایَ عَنْکُمْ وَ مَحَبَّتِی لَکُمْ خَیْرٌ وَ أَعْظَمُ مِمَّا أَنْتُمْ فِیهِ قَالَ فَیَقُولُونَ نَعَمْ یَا رَبَّنَا رِضَاکَ عَنَّا وَ مَحَبَّتُکَ لَنَا خَیْرٌ لَنَا وَ أَطْیَبُ لِأَنْفُسِنَا ثُمَّ قَرَأَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ ع هَذِهِ الْآیَةَ وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِناتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِینَ فِیها وَ مَساکِنَ طَیِّبَةً فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَکْبَرُ ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ. بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 8، ص: 141امام زین العابدین علیه السلام فرمود:هر گاه اهل بهشت وارد بهشت شوند و ولی خدا داخل بهشت و خانه هایش شود و هر مومنی بر تخت خودش تکیه زند ملائکه خدام او دور او را می گیرند و میوه ها برای او آویزان است و نهرها از اطراف او روان .... و حورالعین نیز برای او از بهشت بیرون می آید و زمانی به این شکل می گذرد آن گاه خداوند بر آنان مشرف می شود و می گوید ای اولیای من و اهل اطاعت من آیا به شما خبر دهم به جایگاهی بالاتر از آنچه شما هستید می گویند : ای پروردگار ما چه چیز بهتر است از آن چیزی که ما در آن هستیم؟ ما در آنچه میل داریم و چشمانمان از نعمت ها لذت می برد متنعم هستیم ... آن گاه خداوند می فرماید رضای من از شما و و محبت من نسبت به شما بالاتر از این نعمت ها ست آن گاه حضرت این آیه را خواندند ؟ وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِناتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِینَ فِیها وَ مَساکِنَ طَیِّبَةً فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَکْبَرُ ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه