مسجد الاقصي در زمان عمر ـ آزاد شد، سپس در زمان رهبر سنّي مذهب صلاح الدين ايوبّي ـ رحمه الله ـ آزاد گرديد. شيعه چه دستاوردهايي در طول تاريخ داشته اند؟! آيا يک وجب از زمين را فتح کرده اند، و آيا دشمني از دشمنان اسلام و مسلمين را عقب رانده اند؟

از ابتداي ظهور آيين اسلام، اين دين جديد به رهبري پيامبر گرامي اسلام ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ و حمايت بي دريغ خاندان بني هاشم و در رأس آنها، ابوطالب عموي پيامبر و پدر رهبر شيعيان يعني علي بن ابي طالب و رشادت ها و دلاوريها و شجاعت شخص علي بن ابي طالب ـ عليه السلام ـ رو به گسترش نهاد و در حدود 23 سال از مرزهاي جزيرة العرب به بيرون نفوذ يافت. تا اينکه در روز 18 ذي حجه (روز غدير خم) حضرت رسول اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ به امر پروردگار عالميان، موقع بازگشت از حجة الوداع در محل غدير خم، علي بن ابي طالب را به عنوان جانشين و خليفه خود معرفي کرد. و اول کسي که اين انتخاب و انتصاب را به علي ـ عليه السلام ـ تبريک گفت شخص عمر بن خطاب بود. متأسفانه بعد از رحلت پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ حوادثي رخ داد که باعث محروميت علي ـ عليه السلام ـ از حق خويش شد، و قريش کردند، آنچه کردند. بعد از واقعه سقيفه علي و شيعيانش از بيعت با ابي بکر به عنوان خليفه پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ امتناع کردند چون اين مقام را شايسته وي نمي دانستند. ولي بعد از مدتي احساس کردند که دين اسلام در خطر است و در داخل جامعه اسلامي ممکن است افتراق و تفرقه بيافتد و نيز اسلام از طرف اهل ردّه و روم و کشورهاي همجوار در معرض خطر بود. لذا براي اعتلاي اسلام از حق شخصي خود چشم پوشي کردند. علاوه بر اين در مواقع مختلف و متعدد با ارائه نظرات راه گشا، اسلام را از تصميمات اشتباه خلفا و حکام مصون داشتند. حال اگر منظور پرسشگر محترم از فتح يک وجب خاک و يا بيرون راندن دشمنان اسلام، توسط شيعيان اين باشد که شيعه و رهبران آن در طول تاريخ اسلام هيچ افتخاري نداشته اند و تنها کساني که حق علي و اولاد علي ـ عليه السلام ـ را پايمال کردند، اين افتخار نصيب آنها شد، لازم است به نکاتي اشاره شود. وقتي به تاريخ صدر اسلام نگاه مي کنيم هيچ يک از سربازان اسلام از جمله خلیفه دوم، به اندازه علي ـ عليه السلام ـ افتخار ندارند. حضرت علی(ع)در اکثر جنگ هاي دوران پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ حضور داشتند. در نبرد احد همه رو به فرار نهادند و تنها علي ـ عليه السلام ـ و تعدادي اندک از پيروان آن حضرت از جان پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ محافظت نمودند. در جنگ خيبر ابتدا ابوبکر و سپس عمر پرچمدار مسلمين شدند و نتوانستند کاري از پيش ببرند. پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ فرمود: فردا پرچم را دست کسي مي دهم که هم خدا و رسولش او را دوست دارند و هم او خدا و رسولش را دوست دارد، و در هيچ جنگي رو به فرار نمي گذارد و هميشه پيروز است. فردای آن روز پرچم را به دست علی بن ابی طالب (علیه السلام) سپردند و مسلمانان به پیروزی رسیدند. در جنگ احزاب موقع مبارز طلبي عمرو بن عبدود هيچ يک از افراد حاضر که عمر هم جزء آنان بود جرأت به ميدان آمدن را نيافتند و تنها علي ـ عليه السلام ـ حاضر شد و جنگيد و پيروز شد و پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ فرمود: ضربت علي ـ عليه السلام ـ برتر از عبادت همه عالميان است. اينها نمونه اي اندک از رشادت هاي رهبر شيعيان در زمان پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ بود. در دوره خلیفه دوم با اينکه حضرت علی و شيعيانش خلافت را حق وی نمي دانستند ولي براي پيشبرد اسلام با دستگاه خلافت همکاري نمود ند. در مواقع حساس مشاوره هاي علي ـ عليه السلام ـ و حضور شيعيان در نبردها به نفع اسلام و پيروزي دين محمد ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ مي انجاميد. عمر بن خطاب به دفعات گفتند: «لولا علي لهلک عمر» اگر علي نبود عمر هلاک مي شد. و به اين قضيه، علي ـ عليه السلام ـ در نهج البلاغه اشاره نموده است. حال در اين قسمت به برخي از مشاوره هاي علي ـ عليه السلام ـ در جنگ هاي دوره عمر اشاره مي شود. اگر به تمام ديدگاه هاي علي ـ عليه السلام ـ که به درخواست عمر بن خطاب درباره فتوحات اظهار شده است، با دقت نگريسته شود، اين نتيجه به دست مي آيد که هر زمان خليفه به نظرهاي علي ـ عليه السلام ـ در اين باره عمل مي کرد، چيزي جز پيروزي نصيب سپاه اسلام نمي شد. نمونه هايي از اين ديدگاه هاي حضرت درباره نبرد جسر (پل)، فتح نهاوند، جنگ با روميان، فتح بيت المقدس، فتح خراسان، و...در اخبار و گزارش هاي فتوحات مي توان يافت. با اينکه خود حضرت علي ـ عليه السلام ـ در فتوحات حضور نداشت ولي علاوه بر ارائه مشاوره هاي کارگشا که منجر به پيروزي سپاه اسلام مي شد، تعدادي از پيروان و شيعيان خود را اجازه مي دادند در نبردها حضور داشته باشند تا هدايتگر ديگر سپاهيان باشند و از افراطي گري افرادي مثل خالد بن وليد جلوگيري کنند. و اين شيعيان در مواقعي حتي به فرماندهي سپاه اسلام هم مي رسيدند و آن فتوح به نام شيعيان و پيروان علي ـ عليه السلام ـ در تاريخ ثبت است. 1. سلمان فارسي يکي از ارکان چهار گانه شيعه و از ياران باوفاي امام علي ـ عليه السلام ـ در فتح مدائن که در سال 16 هجري روي داد به عنوان سفير مسلمانان حضور داشت و با ايراد سخنان پرشور و حماسي، نقش بسزايي در بالا بردن روحيه سپاهيان داشت. 2. حذيفة بن يمان از ديگر ياران علي ـ عليه السلام ـ و از شيعيان مخلص در جنگ نهاوند يکي از فرماندهان سپاه اسلام بود. که پس از شهادت نعمان بن مقرّن، که او هم از شيعيان علي ـ عليه السلام ـ بود و به پيشنهاد آن حضرت عمر وي را فرمانده سپاه کرده بود، فرمانده سپاه شد. 3. مقداد بن اسود کندي، يکي ديگر از ارکان چهارگانه شيعه در فتح مصر به عنوان فرمانده سواره نظام حضور داشت. 4. هاشم بن عتبة بن ابي وقاص المرقال، از ياران باوفا و مخلص علي ـ عليه السلام ـ بود که در جنگ صفين به شهادت رسيد. وي در روزگار خلافت عمر در نبرد قادسيه فرمانده جناح چپ سپاه اسلام بود. و نيز در فتح بيت المقدس فرماندهي پنج هزار سواره نظام را بر عهده داشت. 5. عمار بن ياسر، از شيعيان خاص امير مؤمنان در فتح مصر فرماندهي سواره نظام را همراه مقداد برعهده داشت. 6. مالک اشتر نخعي، از جان برکفان علي ـ عليه السلام ـ در دوره عمر در جنگ قادسيه حضور داشت و شهرهاي آمد، ميافارقين به دست او فتح شد. علاوه بر شخصيت هاي برجسته شيعه که به صلاحديد امام و رهبر خودشان علي ـ عليه السلام ـ در جنگ هاي دوره عمر بن خطاب حضور داشتند و نامشان ذکر شد، افراد ديگري نيز حضور داشتند. از جمله حجر بن عدي کندي، در نبرد جلولا، براء بن عازب، در فتح شوشتر، زيد بن صوحان در جنگ جلولا و قادسيه و... . بنابراين مي توان گفت که اگر واقعه سقيفه پيش نمي آمد و قريش از رسيدن علي ـ عليه السلام ـ به حق خود يعني جانشيني بلافصل پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ ممانعت نمي کردند، آن گونه که اسلام در بلاد ديگر نفوذ يافت و منجر به جنگ هائي شد، که در مواقع متعدد با حضور ياران علي ـ عليه السلام ـ از قتال و خونريزي فراوان جلوگيري مي شد. و در برخي مواقع با تلاش مستمر شيعيان علي ـ عليه السلام ـ شهرها بدون جنگ و با صلح فتح مي شدند. حال اگر خود حضرت علي ـ عليه السلام ـ در رأس امور قرار مي گرفت به جرأت مي توان گفت که فتوحات بيشتري بدون جنگ و خونريزي نصيب مسلمين مي شد و اسلام بيش از اينکه هست پيشرفت داشت. اگر الان جهان اسلام و وضع مسئولين کشورهاي اسلامي را بنگريد خواهيد ديد تنها نداي اسلام واقعي از ايران به جهان مي رسد. حاکمان کشورهاي اسلامي همه تسليم آمريکا و در خون هزاران فلسطيني که سني مذهب هستند شريک اند، در حالي که ايران از آنان به نام اسلام حمايت مي کند. شيعه هرگز زيربار زور و ظلم نمي رود چون رهبري چون حسين بن علي دارد. ایران تنها حامي مسلمانانی است که در نقاط مختلف جهان به دست استعمارگران کشته مي شوند و اعراب منطقه خليج فارس با پول نفت جهان اسلام در عيش و خوشگذراني و شهوتراني مشغولند. مردم افغانستان که اکثراً سنّي مذهبند محتاج نان شب و از گرسنگي مي ميرند. فلسطين بيش از چهل سال است در دست استعمارگران افتاده و هرگز کشورهايي نظير عربستان و قطر و امارات و... از آنان حمايت جدي ندارند. ايران بعنوان کشوري شيعي تنها حامي واقعي اسلام است. اميدوارم پرسشگر محترم با کمي دقت و مطالعه در اوراق تاريخ و وقايع روي داده در دوره خلافت خلیفه دوم و حضور علي ـ عليه السلام ـ بعنوان نجات دهنده وی از هلاکت، خود به قضاوت بنشيند که آيا افتخارات عمر بن خطاب بيشتر است يا علي ـ عليه السلام ـ و شيعيان آن حضرت. در صورت نياز مجددا مکاتبه کنيد. و در آنچه نوشته شد به دقت تأمل و فکر کنيد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه