این‌که مشهور است روز عاشورا بر بدن مطهر امام حسین(ع) و تعدادی از شهدا اسب تاختند، دارای سند است؟ در کدام منابع آمده است؟

یکی از نفرت‌انگیزترین رفتارهای لشکر یزید در روز عاشورا که حکایت از قساوت قلب و دشمنی شدید آنها با امام حسین(ع) داشت، تاختن اسب بر بدن مطهر آن‌حضرت(ع) و دیگر شهدای کربلا بود.وقوع این جنایت از متواترات تاریخی بوده و بسیاری از منابع تاریخی کهن از فریقین به آن اشاره کرده‌اند، اگرچه در برخی جزئیات، تفاوت‌هایی در نقل‌ها مشاهده می‌شود،[1] و صرف نظر از این‌که با وجود تمام این گزارش‌ها برخی اصل این قضیه را نمی‌پذیرند.[2]این جنایت هولناک به دستور عبیدالله بن زیاد انجام شد. او طی نامه‌ای از عمر بن سعد خواست که بعد از کشتن امام(ع) بر بدن ایشان اسب بتازاند. وی در این نامه نوشت که اگر حسین بن علی(ع) و یارانش تسلیم شدند، آنها را سالم به نزد من بیاور، اما اگر قبول نکردند آنها را به قتل برسان و اعضای بدنشان را قطعه قطعه کن که استحقاق این کار را دارند، و اگر حسین(ع) را کشتی بر سینه و پشت وی اسب بتازان؛ چراکه من قول داده‌‌ام[3] و نذر کرده‌ام این کار را انجام دهم.[4]اسامی ده نفربه دنبال فرمان عبیدالله، عمر بن سعد در میان لشگر خود فریاد زد: چه کسى داوطلب می‌شود تا بر بدن حسین بن علی(ع) اسب بتازاند؟![5] که برای انجام آن، ده[6] و یا بیست نفر[7] داوطلب شدند و با اسب‌هایشان بر بدن امام تاختند و استخوان‌های سینه و ستون فقراتشان را درهم شکستند:اسحاق بن حیوه(حیاه،[8] حریه،[9] حویّه،[10] یحیی[11]) حضرمى. و او همان کسی بود که لباس امام حسین(ع) را نیز به عنوان غنیمت برداشت و بعدها پیسى گرفت.[12]احبش (اخنس)[13] بن مرثد بن علقمة بن سلامة الحضرمى،[14]‏ وی مدتی بعد در جنگى ایستاده بود که تیرى ناشناس به او خورد و قلبش را شکافت و جان داد.[15]اسید (اسد)[16] بن مالک.[17]اسید بعد از این جنایت نزد عبیدالله بن زیاد این شعر را خواند:«نحن رضضنا الظهر بعد الصدر بکل یعبوب شدید الاسر»؛ما ستون فقرات (حسین) را بعد از استخوان‌های سینه‌اش با اسبان تنومند و سریع‌السیر متلاشی کردیم. [18]هانى بن ثبت (ثبیت)،[19] (شبث)[20] حضرمی.[21] به نقلی وی عامل شهادت عبدالله بن علی(ع) نیز بود و به همین دلیل در زیارت‌نامه‌ی شهدا مورد لعنت قرار گرفته است.[22]واخط[23] (واحظ)[24] (ادلم)[25] بن ناعم.[26]صالح بن وهب جعفی، یزنی.[27]سالم بن خثیمة (خیثمه)[28] جعفی.[29]رجاء بن منقذ عبدی.[30]عمر بن صبیح صیداوی، مذحجی،[31] صدائی.[32] وی قاتل عبدالله بن مسلم بن عقیل نیز بود.[33]حکیم بن طفیل سنبسى، طائی،[34] وی به همراه زید بن رقاد جنبی حضرت عباس(ع) را به شهادت رساند.[35] ابو عمرو زاهد می‌گوید: هنگامى که حسب و نسب این ده نفر را بررسى کردیم دیدیم تمام‌‌شان زنازاده بودند. آنها چنان بر بدن امام(ع) تاختند که استخوان‌هاى سینه و پشت ایشان را درهم شکستند: «حَتَّى رَضُّوا صَدْرَهُ وَ ظَهْرَهُ».[36] و استخوان‌هاى سینه‏‌اش را مانند آسیاب، نرم کردند: «حَتَّى طَحَنَّا حَنَاجِرَ صَدْرِه‏».[37] همان‌گونه که در ابتدای این نوشتار گفته شد، اصل این رخداد در بسیاری از منابع کهن نقل شده است، اما بسیاری از شاخ و برگ‌هایی که در حواشی این موضوع نقل شده است، یا از لحاظ سند و محتوا قابل پذیرش نبوده و یا اساسا در منابع معتبر نقل نشده است،‌ مانند روایتی که در مورد حمله‌ی شیری درنده به اسب‌هایی که تصمیم بر این کار داشتند،[38] و یا این‌که آن افراد جنایت‌کار، نعل‌های قدیمی را از پای اسب‌ها کنده و نعل جدید به آنها زدند و ... .به هر حال، مختار بن ابی عبید در جریان قیام خود به خون‌خواهی امام حسین(ع)، به بیشتر این جنایت‌کاران دست‌یافت و آنان را در همین دنیا به سزای اعمالشان رساند.[39] و بیقین مجازات شدیدتری در آخرت در انتظارشان خواهد بود. .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه