سياست ايران در قبال کشورهاي غير مسلمان چيست؟

سياست ايران در قبال کشورهاي غير مسلمان بر اساس اصول سياست خارجي آن که همان اصل يکصد و پنجاه و دوم قانون اساسي است، مي باشد که مفاد آن بدين شرح مي باشد: سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران بر اساس: 1. نفي هر گونه سلطه جويي و سلطه پذيري 2. حفظ استقلال همه جانبه و تماميّت ارضي کشور 3. دفاع از حقوق همه مسلمانان 4. عدم تعهد در برابر قدرت هاي سلطه گر 5. روابط صلح آميز متقابل با دولت هاي غير محارب استوار است. با توجه به اين اصل از قانون اساسي و اهتمام به رعايت آن، سياست ايران، بنايش بر اين است که روابط خود را با کشورها اعم از مسلمان و غير مسلمان برقرار و استمرار دهد. و بنا بر فرمايش حضرت امام خميني (ره)؛ به آن چه غايت تعليمات اسلامي است همزيستي مسالمت آميز در سطح جهان است و جمهوري اسلامي ايران بر اساس اصل همزيستي مسالمت آميز با تمامي کشورهايي که بر اساس هم زيستي مسالمت آميز و احترام متقابل رفتار مي کنند روابط برقرار مي کند و به جز چند کشور همانند رژيم صهيونيستي که اساسا نامشروع است و برخي کشورهاي سلطه گر که هم چنان بر خصومت و سلطه گري خود ادامه مي دهند روابط صلح آميز و بر اساس احترام متقابل دارد و تذکر اين نکته هم لازم است که اين روابط بر اساس منافع و مصالح ملي و اسلامي بايد باشد و روابط دوستانه و يا صلح آميز در قالب همين منافع و مصالح ملي و اسلامي تعريف مي شود و اين همان چيزي است که امام خميني (ره) درباره آن مي فرمودند: «دولت اسلامي مي خواهد با همه ملت و با همه دولت ها ارتباط صحيح داشته باشد در صورتي که آن ها هم متقابلا احترام دولت اسلامي را مراعات کنند». و هم چنين فرمودند: «در هر صورت ما بايد روابط داشته باشيم آنها که غرض ندارند ما هم با آنها غرض نداريم، کم کم بايد روابط حسنه بشود...». البته همان طوري که امام خميني (ره) تأکيد دارند: «سياست ما هميشه بر مبناي حفظ آزادي و استقلال و حفظ منافع مردم است که اين اصل را هرگز فداي چيزي نمي کنيم». و هم چنين فرمودند «در تمام زمينه ها، ما در جهت منافع مردم خود گام بر مي داريم و با آن چه صلاح آنان و پاسخ گويي آرمان اسلامي آنان باشد عمل مي کنيم». و در اين جا براي ما روشن مي شود که منافع ملي و مردمي ما در راستاي آرمان اسلامي بايد دنبال شود و منافع ملي و اسلامي نمي تواند جدا از آرمان اسلامي باشد و اگر در سياست خارجي سخن از روابط دوستانه و صلح آميز و يا روابط متقابل بر اساس احترام متقابل و بر اساس منافع و مصالح به ميان مي آيد بايد اين را هم خاطر نشان کنيم که آن نمي تواند تصميم و موضعي خارج از آرمان اسلامي باشد و اين به دست نمي آيد مگر اين که سياست خارجي جمهوري اسلامي و روابط آن با کشورها بر اساس اصول مندرج در اصل يکصد و پنجاه و دوم قانون اساسي باشد يعني در روابط، هر گونه سلطه جويي و يا توسعه طلبي و هم چنين سلطه پذيري نفي شود و استقلال همه جانبه و تماميت ارضي حفظ شود و دفاع از حقوق همه مسلمانان (در اقصي نقاط عالم بر حسب توانايي و ظرفيت ها و قابليت ها و امکانات) مدنظر قرار گرفته و با سياست عدم تعهد در برابر قدرت هاي سلطه گر و اردوگاه ظالمانه آنان تعهدي پيدا نکند يعني رعايت اصل نه شرقي و نه غربي را در برابر سلطه جويان عالم هم چنان پيشه راه خود قرار دهد و با رعايت اين اصول روابط صلح آميز متقابل را با دولت هاي غير محارب استوار و يا دنبال نمايد و اين همان اصولي است که منافع و مصالح ملي و اسلامي را مي تواند تأمين نمايد و آرمان هاي اسلامي را با توجه به مراحل و مراتب آن برآورده نمايد و در اصل ديگر قانون اساسي يعني اصل يکصد و پنجاه و چهارم قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران آمده است: «جمهوري اسلامي ايران سعادت انسان در کل جامعه بشري را آرمان خود مي داند و استقلال و آزادي و حکومت حق و عدل را حق همه مردم جهان مي شناسد بنابراين در عين خودداري کامل از هر گونه دخالت در امور داخلي ملت هاي ديگر، از مبارزه حق طلبانه مستضعفين در برابر مستکبرين در هر نقطه از جهان حمايت مي کند» و اين شامل غير مسلمانان آزاديخواه و مظلوم عالم از جمله ملت هاي محروم که زير يوغ رژيم هاي نژاد پرست هم چون رژيم سابق نژاد پرست و آپارتايد آفريقاي جنوبي هم مي گرديد که تا موقعي که آن رژيم ماهيت نژاد پرستانه اي داشت جمهوري اسلامي با آن رژيم، مناسبات و روابط خود را قطع کرده بود و با تغيير آن رژيم اين مناسبات تغيير يافت در مجموع روابط «ما با همه ملت هاي عالم مي خواهيم دوست باشيم، با همه دولت هاي عالم به حسب طبع اولي مي خواهيم دوست باشيم، مي خواهيم که روابط حسنه، با احترام متقابل نسبت به همه داشته باشيم مگر اين که دولت هايي باشند که با ما خلاف رفتار کرده باشند و بخواهند به ما ظلم بکنند، تحميل بکنند، سلطه جويي کنند». با اين اوصاف اين روابط صلح آميز و دوستانه با غير مسلمان همان روابط دوستانه اي که نهي شده در آيات شريفه قرآن که مي فرمايد: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ الْکافِرِينَ أَوْلِيَاء مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَتُرِيدُونَ أَن تَجْعَلُواْ لِلّهِ عَلَيْکمْ سُلْطَانًا مُّبِينًا و هَاأَنتُمْ أُوْلاء تُحِبُّونَهُمْ وَلاَ يُحِبُّونَکمْ وَتُؤْمِنُونَ بِالْکتَابِ کلِّهِ وَإِذَا لَقُوکمْ قَالُواْ آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْاْ عَضُّواْ عَلَيْکمُ الأَنَامِلَ مِنَ الْغَيْظِ قُلْ مُوتُواْ بِغَيْظِکمْ إِنَّ اللّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ نيست چون اساسا تعابير دوست و برادر در روابط بين الملل به معناي هم زيستي مسالمت آميز و احترام متقابل و نهايت تشريک مساعي است و روابط معقول روابطي است که بر اساس منافع و مصالح ملي و اسلامي که در راستاي آرمان اسلامي باشد ترتيب يابد و همين روابط و مناسبات بر اساس منافع و مصالح ملي و اسلامي است که نفي سبيل در آيه إِنَّ الْمُنَافِقِينَ يُخَادِعُونَ اللّهَ وَهُوَ خَادِعُهُمْ وَإِذَا قَامُواْ إِلَي الصَّلاَةِ قَامُواْ کسَالَي يُرَآؤُونَ النَّاسَ وَلاَ يَذْکرُونَ اللّهَ إِلاَّ قَلِيلاً. را مدنظر قرار داده و هر گونه سلطه پذيري کفار را منتفي مي کند و طبق آيه شريفه وَلاَ تَرْکنُواْ إِلَي الَّذِينَ ظَلَمُواْ فَتَمَسَّکمُ النَّارُ وَمَا لَکم مِّن دُونِ اللّهِ مِنْ أَوْلِيَاء ثُمَّ لاَ تُنصَرُونَ. هيچ گونه اعتماد و پشت گرمي و اتکاء به آنها نبايد انجام گيرد و اين همان نکته اي است که قبلا به آن اشاره کرديم و ياد آور شديم که روابط و مناسبات با ديگر کشورها به خصوص کشورهاي غير مسلمان اگر روابطي به عنوان صلح آميز و هم زيستي مسالمت آميز و احترام متقابل و روابط حسنه تعبير مي شود به طور مسلم بايد در آن منافع و مصالح ملي و اسلامي دنبال شود و آرمان هاي اسلامي در آن پي گيري شود و عناوين روابط حسنه و دوستانه و يا هم زيستي مسالمت آميز و يا احترام متقابل (خارج از منافع و مصالح ملي و اسلامي و يا خارج از آرمان خواهي مسلمانان که در اصول قانون اساسي جمهوري اسلامي به آن تصريح شده)، اين تعابير ديپلماتيک تعابير غير محتوايي و غير واقعي است در پايان مناسب است به اين فرمايشات امام خميني (ره)، توجه و دقت بيشتري نمائيم که فرمودند: «روابط خارجي ما بر اساس حفظ آزادي، استقلال و حفظ مصالح و منافع اسلام و مسلمين است و بر اين اساس با هر کشوري که مايل باشد با احترام متقابل عمل مي کنيم». و يا در جاي ديگر مي فرمايند: «اصلي که غير قابل تغيير است اين است که سياست خارجي ما بايد بر مبناي حفظ آزادي و استقلال کشور و نيز حفظ مصالح و منافع ملت ايران باشد». .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه