فرقه زیدیه آیا توسط خود زید بن علی و ادعای امامت ایشان تشکیل شده و اگر در زمان ایشان این فرقه تشکیل شده و خود ایشان مؤسس این فرقه نبوده اند چرا از بوجود آمدن آن جلوگیری نکرده اند؟ و آیا امامت توسط امام سجاد(ع) به طور واضح به امام باقر(ع) انتقال یافت در این مورد اسنادی از این انتقال را برای بنده بفرستید.

زیدیه توسط مریدان زیدبن علی تاسیس شد وجریان زیدیه بیشتر یک جریان سیاسی وانقلابی علیه بنی امیه بود تا یک جریان فکری یا اندیشه ایی یا دینی, امام سجاد وامام باقر (ع)از این اقدام حمایت علنی نکردند امااز شهادت زید ویاران او متاثر شدند ودر حق آنها دعا کردند توضیح بیشتر :تشیع در طول تاریخ پر بار خود، فراز و نشیب هاى فراوانى را پشت سر گذاشته است ؛ فرازهایى که گاه این مکتب را در آستانه تسلط بر کلّ جهان اسلام قرار داده و نشیبهایى که گاه آن را در سراشیبی سقوط نمایانده است. در این میان، آنچه این مکتب را متمایز کرده، عناصرى ما نند پیشینه دیرین غنا در ابعاد مختلف معارف اسلامى، ادّعاى توان تشکیل حکومت و به اثبات رسانیدن این ادّعا در مقاطعى چند و بالاخره هویّت مستقل آن در طول تاریخ بوده است ؛ هویتى که گاه آن را در تقابل با جریان هاى کلامى - سیاسى دیگر قرار داده و موجبات تنش هایى را فراهم آورده است. این تنش ها گاه از برخوردهاى فیزیکى فراتر رفته بستر ابهام زادیى و تشکیک در مبانى عملکرد و هویت این مکتب را گسترده است. مسلمانان، پس از پیامبر اسلام به دو گروه بزرگ تقسیم شدند: شیعه و سنى. و این دو گروه، هر کدام به گروه هاى متعددى تقسیم شدند. شیعه در زمان حضرت على، امام حسن و امام حسین(ع) هیچگونه انشعابى نداشت. پس از شهادت حضرت امام حسین(ع) اکثریت شیعه به امامت فرزند ایشان حضرت امام زین العابدین(ع) قائل شدند و اقلیتى به امامت محمد بن حنفیه معتقد گشتند. این اقلیت به نام «شیعه ى کیسانیه» معروف شدند.پس از شهادت امام زین العابدین، اکثریت شیعه به امامت فرزند آن حضرت امام محمدباقر(ع) قائل شدند و اقلیتى زید را امام دانستند. این اقلیت را «شیعه ى زیدیه» مى گویند. پس از رحلت حضرت امام باقر(ع)، شیعیان او به فرزندش امام صادق(ع) ایمان آوردند. پس از رحلت حضرت امام صادق(ع) اکثریت شیعه به فرزند او امام موسى الکاظم(ع) روى آوردند و اقلیتى پسر دیگر امام صادق(ع) اسماعیل را به امامت انتخاب کردند. این اقلیت به نام «شیعه ى اسماعیلیه» معروف شدند.پس از شهادت امام موسى الکاظم(ع) اکثریت شیعه به امامت فرزندش حضرت امام رضا(ع) قائل شدند و برخى در خود امام موسى الکاظم توقف کردند. این اقلیت به نام «واقفیه» معروف هستند. پس از امام رضا(ع) تا حضرت مهدى(ع) انشعاب قابل توجهی به وجود نیامد و شیعیان پس از امام رضا به امام جواد و پس از او به امام هادى، امام حسن عسکرى و امام زمان ایمان آورند. این اقلیتها، در اندک زمانى منقرض شدند جز دو فرقه ى زیدیه و اسماعیلیه که تاکنون پایدار مانده اند، (شیعه در اسلام، ص 32).«زیدیه» پیروان زید شهید, فرزند امام سجاد(ع) مى‌باشند زید سال 121 هجری بر خلیفه اموی, هشام بن عبدالملک قیام کرد و گروهی بیعتش کردند و در جنگی که در شهر کوفه میان او و کسان خلیفه درگرفت کشته شد. وی پیش پیروان خود امام پنجم از امامان اهل بیت شمرده, مى‌شود و پس از وی فرزندش »یحیی بن زید« که بر خلیفه اموی ولید بن یزید قیام کرده و کشته شد, به جای وی نشست و پس از وی محمد بن عبدالله و ابراهیم بن عبدالله که بر خلیفه عباسی, منصور دوانقی شوریده و کشته گردیدند, برای امامت برگزیده شدند. پس از آنان تا زمانی امور زیدیه غیر منظم بود تا »ناصراطروش« - که از اعقاب برادر زید بود – در خراسان ظهور کرد و در اثر تعقیب حکومت محل از آنجا فرار کرده به سوی مازندران که هنوز اهالی آن اسلام نپذیرفته بودند رفت و پس از سیزده سال دعوت, جمع کثیری را مسلمان کرده به مذهب زیدیه درآورد, سپس به دستیاری آنان ناحیه طبرستان را مسخر ساخته و به امامت پرداخت و پس از وی اعقاب او تا مدتی در ان سامان امامت کردند. به عقیده زیدیه هر فاطمی نژاد, عالم زاهد شجاع , سخی که به عنوان قیام به حق خروج کند مى‌تواند امام باشد. »زیدیه« در ابتدای حال, مانند خود زید دو خلیفه اول ( ابوبکر و عمر) را جزو ائمه مى‌شمردند ولی پس از چندی, جمعی از ایشان نام دو خلیفه را از فهرست ائمه برداشتند و از علی(ع) شروع کردند. بنا به آنچه گفته‌اند »زیدیه« در اصول اسلام, مذاق معتزله و در فروع, فقه ابی حنیفه رئیس یکی از چهار مذهب اهل سنت را دارند. شیعه در اسلام ص 66،علامه سید محمد حسین طباطبائی به نقل از سایت تبیانجهت مطالعه بیشتر :.الملل و النحل، شهرستانى، ج 1، ص 255. . تاریخ تشیع در ایران رسول جعفریان، ص 24 - 28. . الشیعة فى مسارهم التاریخى، سیدمحسن امین عاملى، ص 43. . مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلّین، ابوالحسن اشعرى، ص 16. . تاریخ شیعه و فرقه هاى اسلام تا قرن چهارم هجرى محمد جواد مشکور، ص 59؛ .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه