تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
خداوند عالم هستى را چنان آفریده است و نظم داده است که جن و انس بتوانند در زندگى خود از آن بهره مند شوند و قهرا عالم به دو قسمت و دو نشئه تقسیم مى شود یکى نشئه دنیا... و دیگرى نشئه آخرت... در نتیجه وقتى که در هر دو بهره مندى باشد روشن مى شود که عالم هستى اعم از دنیا و آخرت داراى نظام واحدى است تمامى اجزاء این عالم با اجزاء آن عالم مرتبط است و اجزاء عالم هستى ارکانى قدیم دارد. ارکانى که یکدیگر را اصلاح مى کنند. دنیا مایه تمامیت آخرت و آخرت مایه تمامیت دنیا است، (المیزان، ج 19، ص 40 - 183 با اندکى تغییر). با توجه به مطلب فوق انسان هم داراى دو عالم دنیا و آخرت است. طبیعى است که خواست ها و نیازهاى او هم این دنیایى و آن دنیایى است و لذت هایى را هم که مى برد در هر دو دنیاست حال که آخرت را هم خدا برایش مهیا کرده است، بنابراین صفت هاى آن را هم بگوید و این نحوه بیان هم جنبه تربیتى دارد و هم جنبه اخبارى. تربیتى آن به این است که در اینگونه مکان ها انسان لذتى روحانى مى برد و از طرفى براى او محسوس است تا جایى که روایت شده «ثلاثة یذهبن عن قلب الحزن الماء والخضراء والجه الحسن؛ سه چیز اندوه را از قلب خارج مى سازد: آب، سبزه زار و روى نیکو». و از طرفى خودش نوعى تشبیه معقول به محسوس است و خود قرآن هم براى انسان نازل شده است و مى خواهد هر دو دنیا را به او بشناساند و جنبه اخبارى مسأله هم روشن است از نعمت هاى فراوان، زیاد نام مى برند به هر حال هر کسى که کار نیک انجام دهد و عمل صالح انجام دهد باید از آینده اعمالش نیز با خبر باشد که جزاء اعمالش چیست و البته قرآن با «جزاء وفاقا» مى فرماید جزاء موافق عمل است و به اندازه عمل است اگر گناه باشد دوزخ و اگر خوب باشد بهشت و البته اعمال بهشت آفرین فراوان است و تکرار باغ هاى بهشتى که در زیر آن نهرها جارى است هم ممکن است از همین باب باشد. .
پرسمان دانشگاهیان
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.