تخمین زمان مطالعه: 1 دقیقه
اوّلاً از قرار معلوم الکل مُسکر بالفعل نیست و بدون امتزاج با آب و تنزل درجه غلظت آن مُسکر نمى شود، لذا این گونه مسکریت سبب حکم به نجاست آن نمى شود و مى توان گفت ادله مربوطه به خمر ومسکر اختصاص دارد به مُسکراتى که بطور طبیعى و متعارف قابل شرب و موجب سکر مى شود و از الکل که از مستحدثات است انصراف دارد و شامل آن نمى شود. ثانیاً بطورى که افراد مطلع که مصرف کنندگان خمر و الکل را دیده اند مى گویند، سکر حاصل از خمر، سکر به خصوصى است و هرگز آن نوع سکر با مصرف الکل حاصل نمى شود، بلکه مصرف آن، تنها موجب نوعى اغماء و مسمومیت و تخدیر مى شود، بنابراین بین آنها اختلاف ماهوى و ذاتى وجود دارد اگر چه از لحاظ شیمیایى عنصر مشترکى داشته باشند، لذا الکل محکوم به طهارت است و بر فرض شک هم، اصالة الطهارة جارى است. منبع: جامع المسائل، استفتائات آیت الله العظمی محمد فاضل لنکرانی (ره)، جلد دوم، قم: امیر العلم، 1383. .
راسخون
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.