تخمین زمان مطالعه: 4 دقیقه
از آنجا که امامت مقام و منصبی الهی است، تعیین شخص امام و تعداد امامان در دست خداوند است، و تنها راه آگاهی ما از آن، سخنان رسول گرامی اسلام(ص) است. پیامبر اکرم(ص) در موارد متعددی اشخاص و تعداد امامان را بیان کرد. از جملۀ آن روایتی است که بزرگان اهلسنت آنرا نقل کردند، که پیامبر(ص) فرمود: کار اسلام پایان نمیپذیرد تا اینکه دوازده جانشین بیایند.[1] همچنین شیعیان و اهلسنت نقل کردهاند هنگامی که پیامبر اکرم(ص) امام علی(ع) را در غدیر برای امامت نصب نمود، و پس از نزول «آیۀ اکمال»[2] خلیفهی اول و دوم از جا برخاستند و از رسول خدا پرسیدند آیا این ولایت و وصایت بعد از شما مخصوص علی است؟ آنحضرت فرمود: مخصوص علی و اوصیای من است، تا روز قیامت. پرسیدند اوصیای شما چه کسانی هستند؟ فرمود: علی برادر، وزیر، وارث، وصی و خلیفهی من است در امتم، و بعد از من صاحب اختیار هر مؤمنی است. فرزندم حسن و پس از او فرزندم حسین و پس از او نه نفر از فرزندان حسین هستند که یکی پس از دیگری از پی هم میآیند.[3]نتیجه اینکه دلیل اصلی بر اینکه امامان داوزده نفرند روایات متعددی است که شیعیان و اهلسنت از پیامبر اکرم(ص) نقل کردهاند.اما در مورد فلسفه و چرایی این حکم باید گفت؛ بسیاری از مسائل اسلامی وجود دارد که چرایی و حکمت آن بر ما پوشیده و به نوعی تعبدی است. مانند تعداد رکعات نماز، یا بلند خواندن و یا آهسته خواندن نماز در مرد و زن. این سؤال نیز از آن دسته از مسائل است که قبول آن تعبدی است و تعیین آن به دست خداوند بوده و قبل از خلقت ظاهری این انوار مقدسه توسط وحی به پیامبر(ص) اعلام شده و آنحضرت در مواقع مختلف اعلام داشتند. ولی در هر صورت دستورات اسلام چه آن دسته که حکمت آن واضح است و چه آن دسته که حکمتش بر ما پوشیده است، لازم الاجر است؛ زیرا از حکیمی علی الاطلاق صادر گشته و از حکیم قبیح صادر نمیشود. در نتیجه همۀ دستورات صادر شده در جهت تکامل و پیشرفت انسانها است و باید اجرا شود.اما اینکه چرا باید سالها تنها باشیم؟ و امام غائب چگونه نجاتبخش خواهد بود؟پاسخش این است که خداوند هیچگاه زمین و بندگانش را بدون حجت رها نمیکند. این مطلب را میتوان از روایاتی که در این زمینه وارد شده فهمید،[4] در نتیجه تنهایی معنایی ندارد.از ویژگیهای حجتهای پروردگار در هر زمان واسطهی نزول فیض بودن است. این مطلب را میتوان از روایت شریف نبوی به وضوح دریافت که ایشان در پاسخ به سؤال مشابه همین سؤال، فرمود فیض او «حضرت ولی عصر(عج)» بر بندگان در عصر غیبت مانند روشنایی و گرمابخشی خورشید از پشت ابر است. از این تمثیل زیبا میتوان مطالب زیادی را برداشت نمود از جمله: همانگونه که پنهان بودن خورشید در پشت ابر سبب نمیگردد که روشنایی و گرمای آن از زمین گرفته شود، غائب بودن امام از نظرها نیز سبب نمیگردد که بندگان از فیوضات و هدایتهای ایشان محروم شوند؛ لذا است که در طول تاریخ افراد بیشماری از فیوضات ایشان بهرهها بردند که در جای خود ذکر شده است و این مطلب نیز از مرقومۀ آنجناب به شیخ مفید نیز برمیآید که فرمود: ما در مراعات امور شما کوتاهی نمیکنیم و شما را از خاطر نمیبریم و اگر اینگونه نبود هر آئینه در طوفان بلاها و خطرات از میان میرفتید.[5] و اساساً حیات آنحضرت عامل مهمی است در جهت دلگرمی و امیدواری مردم تا خود را اصلاح و آماده ظهور کنند.اما نکته قابل تأمل اینجا است زمانی بهتر میتوان از نور خورشید بهرهی کافی برد که موانع نور را از سر راه کنار زده باشیم و خود را در معرض تابش آن قرار داده باشیم. در نتیجه با وجود این خورشید عظیم (هر چند در پس ابر غیبت) تنهایی و نا امیدی معنا ندارد.[6] .
اسلام کوئست
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.