منظور از واژه «بَشَر» در قرآن کریم چیست؟

«بَشَرْ» در اصل از «بَشَرَة» به معنى ظاهر پوست انسان است؛ ولى از «مقائیس اللُّغه» استفاده مى‌ شود که ریشه آن ظاهر شدن چیزى با حسن و جمال است، لذا حالت «بُشْر» (بر وزن یُسر) به معنى فرح و انبساط است؛ و از آنجا که این حالت مخصوص انسان است، واژه «بشر» اسم براى نوع انسان شده است.(1) این واژه بر مرد و زن، و مفرد و تثنیه و جمع، اطلاق مى‌ شود.(2) پی‌نوشت‌ها: (1). معجم مقاییس اللغه‏، ابن فارس، احمد بن فارس‏، محقق/ مصحح: هارون، عبدالسلام محمد، مکتب الاعلام الاسلامی، قم‏‏، چاپ اول‏، بی تا، ج ‏1، ص 251، بشر ..... ؛ لسان العرب، ابن منظور محمد بن مکرم، دار صادر، بیروت، چاپ سوم، 1414 ق، ج 4، ص 60؛ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، مصطفوى حسن، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، تهران، 1360 ش، ج ‏1، ص 274، بشر... . (2). لسان العرب، ابن منظور محمد بن مکرم، دار صادر، بیروت، چاپ سوم، 1414 ق، ج 4، ص 60؛ مجمع البحرین، طریحى فخر الدین، تحقیق: سید احمد حسین، کتابفروشى مرتضوى، تهران، چاپ سوم، 1375 ش، ج ‏3، ص 222، باب ما أوله الباء. منبع: پیام قرآن، مکارم شیرازی، ناصر انتشارات دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1386 هـ ش، چاپ نهم، ج 2، ص 62. .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه