چرا رسول الله(ص) در روز غدیر جانشینی امام علی(ع) را مکتوب نکردند؟

برای اثبات امامت امام علی(ع)، راه‌های متعددی وجود دارد.[1] از جمله آنها رخدادی است که در منطقه‌ی غدیر و در سال آخر عمر پیامبر اسلام(ص) و بعد از «حجة الوداع» اتفاق افتاد و آن‌حضرت، با بیان «... من کنت مولاه فهذا علی مولاه...»؛[2](هر کس من مولای او هستم، علی مولای او است ...)، به امامت علی بن ابی‌طالب تصریح نموده و این رسالت الهی خود را ابلاغ فرمود. این واقعه به وسیله‌ی عده‌ی زیادی(110 نفر) از صحابه‌ی[3] پیامبر اکرم(ص)، و هم‌چنین از 84 نفر از تابعین و دانش‌مندان و نویسندگان فراوانی، نقل شده است.[4]با این وجود، برای نوشتن و مکتوب کردن امامت امام علی(ع) در روز غدیر فایده‌ای تصور نمی‌شود؛ زیرا افرادی که موضوع جانشینی را علی‌رغم حضور هزاران شاهد به نحوی تبیین و توجیه کردند که در راستای منافعشان باشد، می‌توانستند نسخه‌های مکتوب را نیز منسوخ شده اعلام نمایند و چنین وانمود کنند که پیامبر(ص)‌ بعد از نگارش این وصیت، با سخنی دیگر پشیمانی خود را اعلام کرده‌اند!، مگر آن‌که نگارش چنین وصیتی در آخرین لحظات عمر حضرتشان باشد که دیگر کسی نتواند آن را منسوخ اعلام کند و می‌دانیم که در آن زمان که ایشان تصمیم به نگارش وصیتی داشتند، برخی افراد مانع‌تراشی کرده و قرآن را کافی دانستند![5] و علاوه بر آن، سند مکتوبی از پیامبر اسلام (ص) و در مورد مالکیت فدک در دستان حضرت زهرا(س) بود از ایشان با زور گرفته و پاره شد و به دنبال آن، فدک را از اختیار حضرتشان خارج کردند.[6]با توجه به رخدادهای بالا، چه بسا اگر چیزی در روز غدیر مکتوب می‌شد، اتفاقات دیگری رخ می‌داد و جان امام علی(ع) در خطر می‌افتاد؛ همان‌گونه که بعد از وفات پیامبر(ص)، حق‌جویی و حق‌گویی حضرت زهرا(س) تحمل نشد و تنها چند روز بعد از رحلت پدرشان بود که حضرتشان نیز به شهادت رسیدند.[7] .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه