چرا در اسلام در مورد هم جنس بازي خانم ها صحبتي نشده و فقط زنا و لواط در گناهان کبيره مطرح شده است؟ آيا اين امر براي اسلام نقص نيست؟

هم جنس گرايي چه در ميان مردان باشد که به آن لواط گفته مي شود و چه در ميان زنان، که به آن «مساحقه» گفته مي شود از بدترين انحرافات اخلاقي است، که سرچشمه مفاسد زيادي در جامعه مي شود. زيرا انحراف، از طبيعت سالم انساني مي باشد. چون طبيعت زن و مرد را خداوند به گونه اي آفريده است که آرامش و اشباع غرايز جنسي سالم خود را در علاقه به جنس مخالف مي بينند و لذا هر گونه تمايلات جنسي در غير اين صورت انحراف از طبع سالم انساني و يک نوع بيماري رواني است. اگر به آن عمل ادامه داده شود روز به روز تشديد مي گردد و نتيجه اش بي ميل شدن به جنس مخالف و اشباع ناسالم از طريق جنس موافق است. که اين گونه روابط، مرد را از مرد کامل بودن و زن را از زن کامل بودن ساقط مي کند به گونه اي که مردان و زنان هم جنس باز گرفتار ضعف جنسي مي شوند و قادر نيستند پدر و مادر سالم و خوبي براي فرزندان آينده شان باشند و گاه قدرت توليد فرزند را به کلي از دست مي دهند. بنابراين اشباع غريزه جنسي (چه در مردان و چه در زنان) از غير طريق طبيعي آن حرکتي است برخلاف خلقت آنان و به همين دليل و دلايل ديگر، اسلام شديداً هم جنس بازي را در هر شکل و صورت آن تحريم کرده است. و براي عامل به اين عمل منافي عفت، مجازات شديدي قرار داده است که گاه به سر حد اعدام مي رسد و حد جرم و کيفر و نحوه اثبات آن در فقه اسلامي در بحث حدود و قضا بيان شده است و روايات صادره از معصومين در مورد تحريم و مذمت هم جنس گرايي و از جمله هم جنس گرايي زنان در منابع روايي، آن قدر زياد است که مطالعه و خواندن آنها فرصت زيادي مي طلبد و گنجاندن آنها همراه با مطالب مربوط به آن، در يک مقاله ممکن نيست. روي همين جهت در اين مقاله فقط به عنوان نمونه به برخي از آياتي که اشاره اي به اين امر دارد و نيز به برخي از رواياتي که در مورد هم جنس گرايي زنان آمده است و آن را از گناهان کبيره به شمار آورده است و حد هم براي اين عمل خلاف فطرت سليم انساني تعيين کرده است، اشاره مي شود: 1. در برخي از تفاسير ذيل آيه کذبت قوم قبلهم قوم نوح و اصحاب الرّس و ثمود، «پيش از آنها قوم نوح و اصحاب رس و ثمود تکذيب کرده بودند» از هشام روايت شده که در حضور امام صادق ـ عليه السلام ـ بودم، زني از حضرت سوال کرد که حد مساحقه چيست؟ حضرت فرمود: حد آن همان حد زنا است به راستي چون قيامت شود کساني را که اين عمل زشت را مرتکب مي شده اند مي آورند و لباس هايي از آتش بر آنان مي پوشانند و مقنعه هاي آتشين بر سرشان مي بندند و به درون شان عمودهاي آتشين را داخل مي کنند... راوي مي گويد سپس سائل سوال کرد آيا اين امر در قرآن آمده است؟ حضرت فرمود: بله زنان «اصحاب رّس» اهل مساحقه بودند و اين عمل زشت را مرتکب مي شدند. 2. بنا به فرموده برخي از مفسرين کلمه «فاحشه» در آيه 15 از سوره نساء که مي فرمايد: واللاتي ياتين الفاحشة من نسائکم... شامل زنا، لواط و مساحقه مي شود. بنابراين در قرآن نيز به مسأله مساحقه اشاره شده است. 3. امام صادق ـ عليه السلام ـ فرموده است: «لعن رسول الله ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ المتشبّهين من الرجال بالنساء و المتشبهات من النساء بالرجال و هم المخنثون و اللاتي ينکحن بعضهن بعضا؛ رسول خدا لعنت کرده است مرداني را که خودشان را به زنان شبيه مي نمايند و زناني را که خود را به مردان شبيه مي کنند و اينان مردان زن صفت اند (که خاصيت مردانگي را از دست داده اند) و زناني هستند که با يک ديگر نزديکي مي کنند». 4. و نيز از آن حضرت روايت شده که فرموده است: خداوند قوم لوط را هلاک کرد به خاطر عمل لواط که مردان شان مرتکب مي شدند و مساحقه که زنان شان انجام مي دادند. 5. و در برخي از روايات بعد از آن که کساني را دست به مساحقه مي زنند، به شدت مورد لعن قرار داده است، آمده است که «سوگند به خدا مساحقه، زناي بزرگي مي باشد» که بر اساس همين روايت و روايات ديگر ترديدي در اين که مساحقه از گناهان کبيره است نمي ماند. 6. پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ ضمن حديث طولاني که از وضع نابسامان و بداخلاقي و فساد و بي ديني در آخرالزمان حکايت مي کند، خطاب به سلمان مي فرمايد: اي سلمان در آن زمان مردم صورت هاي شان صورت هاي آدمي است ولي دل هايشان دل شيطاني است. در آن زمان مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا مي کنند... لعنت خداوند بر اين عده از امت من باد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه