تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
«اجتهاد» در لغت به معنای تلاش و کوشش تا سرحد توانایی است؛ به گونه ای که با تحمل
رنج و سختی همراه باشد. در اصطلاح فقه عبارت است از: «به کار بردن تلاش و کوشش خویش
در راه به دست آوردن احکام شرعی از راه ها و منابعی(1) که نزد فقیهان اسلام، معمول
و متعارف است». در نتیجه مجتهد کسی است که بتواند احکام را از روی دلیل به دست آورد
و طبق رأی و نظر خویش عمل کند.(2) «تقلید» به معنای پیروی و دنباله روی است و در اصطلاح فقهی «عمل کردن به آنچه مجتهد
در مسائل شرعی فتوا می دهد» گفته می شود. گفتنی است؛ اگر چه واژه تقلید به معنای پیروی بدون چون و چرا، نزد افکار عمومی
پذیرش آن مشکل است، اما در آموزه های فرهنگ اسلامی، مقلد کسی است که از حاصل تلاش
علمی مجتهد استفاده می کند و مسئولیت درستی و نادرستی استنباط احکام را بر عهده
مجتهد می گذارد و چه بسا کاربرد واژه «تقلید» برگرفته از «قلادة» به معنای گردن
بند، به گردن گذاشتن و عهده سپاری به این منظور باشد. پی نوشت ها: 1) این منابع عبارت اند از: کتاب، سنت، اجماع و عقل. 2) لسان العرب، ماده، جهد؛ التنقیح فی شرح العروة الوثقی، (الاجتهاد و التقلید)، ص
20. سید
مجتبی حسینی smo_hoseini@porseman.org
.
پرسمان دانشگاهیان
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.