اگه نفرین مادر ناحق باشه و سر چیزهای بی ارزش نفرین کنه نفرینش گیراست

1.دعای خیر پدر و مادر درحق فرزندانش با حفظ شرایطش، نافذ است. نمونه‌های بسیاری در روایات وجود دارد که به برخی از آنها اشاره می‌شود.الف. امام صادق(ع) به نقل از امام باقر(ع) می‌فرماید: «پنج دعا است که از درگاه پروردگار تبارک و تعالى محجوب نگردد (و پرده و حائلى نیست که جلویش را بگیرد): دعاى امام عادل، دعاى ستمدیده که خداى عزّ و جلّ می‌فرماید: هر آینه به‌طور مسلّم انتقام تو را (از ستمکارت) بگیرم گرچه پس از زمانى باشد، دعاى فرزند صالح (و نیکوکار) براى پدر و مادر، دعاى پدر صالح براى فرزندش و در نهایت دعاى مؤمن براى برادرش در پشت سر او که خدا فرماید: براى تو باد مانند آن».[1]ب. روایت شده است؛ اگر فرزندى مریض شود مادرش به پشت بام برود و از سرش روسرى بردارد به‌طورى که مویش از آسمان دیده شود آن‌گاه بگوید: «اللَّهُمَّ أَنْتَ أَعْطَیْتَنِیهِ وَ أَنْتَ وَهَبْتَهُ لِی اللَّهُمَّ فَاجْعَلْ هِبَتَکَ الْیَوْمَ لِی جَدِیدَةً إِنَّکَ قَادِرٌ مُقْتَدِرٌ»،[2] سپس سجده کند. سر از سجده بر نمی‌دارد مگر آن‌که فرزندش (در صورت مصلحت) بهبود یابد.[3]ج. دعای امّ داود که آن‌را امام صادق(ع) با مقدماتش به مادر داود بن حسن که فرزندش در زندان منصور بود، تعلیم نمود و پس از انجام آن توسط امّ داود فرزندش نیز از زندان خلاص شد.[4]د. در خطبه‌ای از پیامبر اکرم(ص) آمده: «کسی که پدر و مادرش را از دست داده بر سر قبرشان پس از دعا برای آنان، حاجتش را درخواست کند».[5]2.اما نفرین پدر و مادر در حق فرزندان؛ روایات زیادی وارد شده است که فرزندان را سفارش می‌کنند به گونه‌ای رفتار نکنند تا مورد نفرین پدر قرار گیرند.امام صادق(ع) به نقل از رسول خدا(ص) فرمود: «بترسید از دعاى ستمدیده و مظلوم؛ زیرا که آن از ابرها (و پرده‌هاى مانع از دعا) بالا می‌رود تا خداى عزّ و جلّ در آن بنگرد و می‌فرماید: آن‌را بالا برید تا براى او اجابت کنم، و بپرهیزید از نفرین پدر که آن از شمشیر برنده‌تر است».[6]معمولا مادران به دلیل محبت و علاقه ای که به طور فطری به فرزندانشان دارند، اگر در مواردی از روی ناراحتی، آنها را نفرین می کنند، از ته دل و خواسته حقیقی نیست و به همین دلیل خیلی زود از گفته و نفرین خود پشیمان می شوند و در حق فرزندانشان دعا می کنند. ولی اگر نفرین مادر نفرین واقعی و به دور از احساسات و خشم و غضب زودگذر و به علت جسارت و حرمت شکنی پی در پی فرزند باشد، معمولا تأثیر می کند، مگر این که فرزند به سرعت دل مادر را به دست آورد و او را از خود راضی کند.تأثیر دعا و نفرین به عوامل متعددی بستگی دارد که معمولا شکسته دلی و احساس مظلومیت در آن تأثیر فراوانی دارد. امام حسین (علیه السلام) خطاب به فرزندش حضرت سجاد (علیه السلام) در حدیثی نورانی می فرماید: «یا بنی ایاک و ظلم من لا یجد علیک ناصرا الا الله»؛ «فرزندم، از ستم و ظلم به کسی که جز خدا، یاوری ندارد بپرهیز». (کلینی، کافی، ج 2، ص 331). یعنی دعای چنین کسی و نفرین او زود مستجاب می شود. بنابراین باید از انجام کاری که دل دیگران به خصوص مادر را می شکند، سخت پرهیز کرد و در صورت انجام چنین خطایی زود درصدد جبران برآمد تا نفرین او دامنگیر ما نگردد.خلاصه‌ی کلام اینکه:بهشت و جهنم ما در گرو رضایت والدین –بخصوص مادر- است؛ پس تا توانی بکوش!اگر نفرین، واقعی و از دل باشد تفاوتی بین نفرین پدر و مادر وجود ندارد. البته اگر فرزندی در راه حق بوده و وظایف خود را به خوبی انجام دهد و والدینش با این وجود نفرینی کنند نباید انتظار استجابت آن‌را داشته باشند.همچنین امام صادق(ع) در سخنی یکی از دعاهایی را که از خداى تعالى باز داشته نشود؛ «دعای پدر درباره فرزند حق شناس خود و نفرینش بر فرزند ناسپاس»، می‌داند.[7] در این روایت، یکی از شرایط اجابت نفرین پدر را ناسپاس بودن فرزند شمرده است؛ بر این اساس، اگر فرزندی نسبت به وظایفش کوتاهی نکند و پدرش به هر دلیلی او را مورد نفرین قرار دهد، این نفرین شرط اجابت را ندارد.راه حل:1- در هر شرایطی به والدین خود، -بویژه مادرتان- احترام بگذارید و از مواردی که سبب ناراحتی آنها می شود دوری کنید.2- در برابر عکس العملهای منفی مادر سکوت کنید.3- در موقعیت مناسب، از مادرتان درخواست کنید که در حق شما دعا کند.4- از کوتاهیهایی که در حق ایشان داشته‌اید عذرخواهی کنید، تا برخورد ایشان به تدریج با شما بهتر شود.5- هر از چند گاهی برای ایشان هدیه ای بخرید.6- با بوسیدن دست والدین، در برابرشان خضوع و احترام کنید.7- برای نظر ایشان احترام قائل شوید؛ حتی اگر بر خلاف نظر شما باشد.8- از خداوند منان درخواست کنید تا توفیق اداء حقوق والدین را روزی شما کند.پیش نویسها:[1]. «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ کَانَ أَبِی(ع) یَقُولُ خَمْسُ دَعَوَاتٍ لَا یُحْجَبْنَ عَنِ الرَّبِّ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى دَعْوَةُ الْإِمَامِ الْمُقْسِطِ وَ دَعْوَةُ الْمَظْلُومِ یَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَأَنْتَقِمَنَّ لَکَ وَ لَوْ بَعْدَ حِینٍ وَ دَعْوَةُ الْوَلَدِ الصَّالِحِ لِوَالِدَیْهِ وَ دَعْوَةُ الْوَالِدِ الصَّالِحِ لِوَلَدِهِ وَ دَعْوَةُ الْمُؤْمِنِ لِأَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ فَیَقُولُ وَ لَکَ مِثْلُهُ»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 2، ص 509، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.[2]. خدایا! تو این فرزند را به من عطا کردى و به من بخشیدى، خدایا! بخشش خود را امروز تجدید نما! تو قادر مقتدر هستى.[3]. ابن فهد حلی، احمد، عدة الداعی و نجاح الساعی، محقق و مصحح: موحدی قمی، احمد، ص 133، دار الکتب الإسلامی، بیروت، چاپ اول، 1407ق.[4]. ابن طاووس، على بن موسى، إقبال الأعمال، ص 659، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ دوم، 1409ق.[5]. «لِیَطْلُبِ الرَّجُلُ الْحَاجَةَ عِنْدَ قَبْرِ أَبِیهِ وَ أُمِّهِ بَعْدَ مَا یَدْعُو لَهُمَا»؛ ابن شعبه حرانی، حسن بن علی، تحف العقول عن آل الرسول(ص)، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، ص 106، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ دوم، 1404ق.[6]. «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) إِیَّاکُمْ وَ دَعْوَةَ الْمَظْلُومِ فَإِنَّهَا تُرْفَعُ فَوْقَ السَّحَابِ حَتَّى یَنْظُرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهَا فَیَقُولَ ارْفَعُوهَا حَتَّى أَسْتَجِیبَ لَهُ وَ إِیَّاکُمْ وَ دَعْوَةَ الْوَالِدِ فَإِنَّهَا أَحَدُّ مِنَ السَّیْفِ»؛ الکافی، ج 2، ص 509.[7]. شیخ طوسی، الأمالی، ص 280، دارالثقافة، قم، چاپ اول، 1414ق. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه