لطفا این حدیث را شرح دهید. امام علی (علیه السلام) فرمودند: فازَ بِالسَّعادَهِ مَن اَخلَصَ العِبادَهَ؛ کسی که در عبادت اخلاص ورزد، به سعادت و کامیابی می رسد. (1)

شرح حدیث:اعمال و عبادات هم گاهی مغزدار است و گاهی پوچ! گاهی بی محتواست، گاهی پر محتوا. هر چند ممکن است کسی با دروغ یا تظاهر و ریاکاری، کسی را بفریبد، در دستگاه خدا آنچه معیار و میزان است، «خلوص» و صدق است و کارهای ریایی نمره و امتیازی ندارد. معنای خلوص در عبادت آن است که تنها انگیزه در عبادت اجرای فرمان خدا و قصد بندگی و عبودیّت باشد، نه آن که دیگران او را انسانی خوب بشمارند و از او تعریف کنند. یکی سجّاده می گسترد تا ساده لوحان را بفریبد. یکی ذکر می گوید تا مردم او را صالح و مرد خدا بشناسند. در آستان الهی هر که «بنده تر» باشد، «مقرّب تر» است. بندگی هم به شعار و تظاهر نیست. جوهر عبادت فرمانبرداری از خدا و زندگی بر مدار امر و نهی پروردگار است. عبادت ناخالص هرگز بالا نمی رود و به خدا نمی رسد، مستحقّ اجر و پاداش هم نیست. کامیابی تنها در سایه ی بندگی خالصانه در پیشگاه خداست. «بازار خود فروشی از آن سوی دیگر است. »پی نوشت: (1) غررالحکم، ج 4، ص 430منبع: حکمت های علوی و ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام علی (علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستانه قدس رضوی، چاپ سوم (1391). .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه