با سلام دانشجوی گرامی ابتدا از اینکه این مرکز را به منظور دریافت پاسخ سوالات خویش انتخاب کرده اید از شما سپاسگذاریم. سوال شما حاکی از روحیه حقیقت جویی شماست. چراکه شما با این سوال خود نشان می دهید که فردی هستید که فارغ از ادعاهای مخالفان و بدخواهان نظام به دنبال کشف حقیقت هستید که به خاطر داشتن چنین روحیه ای به شما تبریک می گوییم. پیش از اینکه به سوال اصلی شمابپردازیم با توجه به اینکه این سوال ارتباط مستقیمی با موضوع آزادی بیان دارد ابتدا به این موضوع می پردازیم:

با سلام دانشجوی گرامی ابتدا از اینکه این مرکز را به منظور دریافت پاسخ سوالات خویش انتخاب کرده اید از شما سپاسگذاریم. سوال شما حاکی از روحیه حقیقت جویی شماست. چراکه شما با این سوال خود نشان می دهید که فردی هستید که فارغ از ادعاهای مخالفان و بدخواهان نظام به دنبال کشف حقیقت هستید که به خاطر داشتن چنین روحیه ای به شما تبریک می گوییم. پیش از اینکه به سوال اصلی شمابپردازیم با توجه به اینکه این سوال ارتباط مستقیمی با موضوع آزادی بیان دارد ابتدا به این موضوع می پردازیم: شرایط آزادی بیان گفتنی است در هیچ نظامی، آزادی بیان به صورت مطلق و بدون حد و مرز وجود ندارد؛ بلکه آزادی ، محدود و در چهارچوب ارزش های پذیرفته شده در هر جامعه است. این چهارچوب ها از هر نظام و جامعه ای تا نظام و جامعه دیگر، متفاوت است و مبتنی بر جهان بینی و نظام فکری آن جامعه است. «موریس دوورژه» دربارة چهارچوب «آزادی» در دموکراسی می نویسد: «آیا با اعطای آزادی به دشمنان آزادی، به آنها اجازه داده نمی شود که آزادی را در هم بکوبند... دموکراسی به مخالفان خود اجازه بیان عقایدشان را می دهد؛ ولی تا وقتی که این کار را در چارچوب روش های دموکراتیک انجام دهند». جامعه شناسی سیاسی، ص 343 در متن اعلامیه «حقوق بشر فرانسه»، آزادی از اطلاق افتاده و مقیّد به حدود قانونی شده است: «آزادی آگاهی از افکار و عقاید از گران بهاترین حقوق بشر است. بنابراین هر یک از افراد کشور، می توانند آزادانه هر چه می خواهند بگویند، بنویسد و به چاپ برسانند؛ مگر مواردی که قانون معین کرده باشد. در آن صورت تجاوز از آزادی مزبور، مستلزم مسئولیت خواهد بود». مادة یازده قانون مزبور؛ حقوق اساسی در جمهوری اسلامی ایران، ج 7، ص 30 آزادی بی حدّ و حصر و بدون کنترل، آسیب ها و تباهی های گوناگونی را متوجه جامعه می کند؛ مانند: 1. تحریک و تهییج عموم به اعمال و افعال و یا خودداری هایی که مضرّ به حال جامعه و دولت است (نظیر آنارشیسم)؛ 2. هتّاکی و فحّاشی به مقامات مذهبی، ملّی و سیاسی و افراد مردم؛ 3. افشاگری و انتشار اسرار خصوصی افراد و مقامات و نیز اسرار نظامی و سیاسی کشور؛ 4. انتشار و القای اخبار نادرست و شایعه پراکنی و ایجاد اختلال در امنیت فکری جامعه. حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران، ج 2، ص 455 بنابراین هیچ منطقی، آزادی لجام گسیخته و بدون حد و مرز را در هیچ عرصه ای ـ از جمله در عرصه «بیان» و امثال آن ـ تأیید نمی کند؛ لیکن آنچه در اینجا مهم است اصول و ارزش هایی است که می تواند دایرة آزادی ها را محدود کند و در این عرصه, بین اندیشة اسلامی و تفکر لیبرالی تفاوت بسیار است. در دیدگاه دینی، گرچه آزادی بیان جایگاه مهمی دارد؛ اما با توجّه به احکامی ـ چون حرمت غیبت, تهمت و دروغ ـ این نکته روشن می شود که آزادی مطلق در گفتن وجود ندارد؛ بلکه گفتار باید صادق باشد و موجبات اذیت و آزار دیگران و تضییع حقوق عمومی را فراهم نسازد. از دیدگاه اسلام آزادی بیان, مقیّد به مصالح شخصی و جامعة اسلامی و مصالح عالی دینی است. ازاین رو در مواردی که احتمال فساد در کار است، یا آزادی بیان انحراف عقیدتی و اخلاقی و امثال آنها را پدید می آورد، جایی برای آن وجود ندارد. از منظر حضرت امام(ره)، مهم ترین قیود آزادی بیان عبارت است از: 1. آزادی تا مرز فساد؛ یعنی, آنجا که از آزادی فساد خیزد، دایرة آن محدود به حدی می شود که سلامت معنوی جامعه حفظ شود. 2. آزادی در چارچوب اسلام و قوانین کشوری؛ 3. آزادی تا مرز اضرار مردم؛ 4. آزادی تا مرز توطئه بر ضد نظام اسلامی. صحیفة نور، ج 7، ص 232؛ ج 22، ص 283؛ و ج 6، ص 270؛ و ج 22، ص 169 { بر این اساس در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، انواع آزادی ها به رسمیت شناخته شده و دولت نیز موظف به تهیه و تدارک تمامی زمینه های لازم برای تحقق این نعمت الهی است؛ مشروط به آنکه مخلّ به مبانی اسلام یا حقوق عمومی نباشد: «نشریات و مطبوعات در بیان مطالب آزادند؛ مگر آنکه مخلّ به مبانی اسلام یا حقوق عمومی باشد...». اصل 24 قانون اساسی جهت آگاهی بیشتر توصیه می نمائیم به «مقاله عنوان آزادی بیان، علیرضا محمدی , سایت پرسمان http://www.porseman.org/» مراجعه نمائید . افزون بر موراد فوق در اندیشه سیاسی اسلام مهمترین محدودیت هایی که در جهت صیانت از آزادی بیان در نظر گرفته شده , عبارتند از : ممنوعیت توهین به مقدسات اسلامی و هتک حرمت افراد ، ممنوعیت توطئه و براندازی ؛ لزوم حفظ اصول و ارزشهای دینی و موازین اخلاقی ؛ ضرورت حفظ نظام جامعه و پایبندی به ضوابط قانونی ؛ پرهیز از دامن زدن اختلافات قومی و مذهبی ؛ رعایت امنیت ، استقلال کشور ، منافع ملی و مصالح جامعه ؛ واجدیت اطلاعات کافی و توان علمی بیان کننده و اهلیت مخاطب ؛ طرح نظرات مخالفین در مراکزعلمی و تخصصی ؛ و بالآخره اینکه در مواجهه با سوء استفاده هایی که از آزادی بیان می شود ؛ هم افراد و هم مسئولین اجتماع موظف بوده و باید کنترل و مراقبت به عمل آورند. بنابر این هیچ کس نمی تو اند ادعا کند که مراد از آزادی و انواع مختلف آن ، آزادی مطلق می باشد بلکه آزادی در هر کشور و در هر فرهنگی به تناسب آن کشور و فرهنگ دارای محدوده هایی می باشد که در کشور ما نیز به همین نسبت محدوده هایی را دارد و در نتیجه نمی توان محدود کردن برخی آزادی ها را به راحتی مغایر با آزادی دانست . بر این اساس در کشور ما نیز آزادی چارچوب هایی داردکه باید مورداحترام قرار گیرد که از جمله آنها آزادی بیان و مطبوعات می باشد که کاملا به رسمیت شناخته شده است .به عنوان مثال در اصل 24 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در این زمینه چنین آمده است : « نشریات و مطبوعات در بیان مطالب آزادند مگر آن که مخل به مبانی اسلام یا حقوق عمومی باشد تفصیل آن را قانون معین می کند.» و از آنجایی که حرفه خبرنگاری نیز ارتباط مستقیمی با آزادی بیان نشریات و مطبوعات دارد می توان دریافت که خبرنگاران نیز با رعایت اصول و حریم های قانونی پذیرفته شده نظام جمهوری اسلامی در نشر مطالب و دیدگاه های خویش آزاد هستند و تاکنون هیچ خبرنگاری صرفا به جرم خبرنگاری دستگیر و یا محاکمه نشده است مگر اینکه به بهانه خبرنگاری و آزادی بیان محدوده های قانونی و پذیرفته شده را زیر پا گذاشته باشد همچون خبرنگاری که با دروغ پردازی با آبروی مردم بازی کند و یا به تشویش اذهان عمومی بپردازد و عقل و منطق نیز حکم می کند که در هر موردی که خبرنگاری مورد بازخواست قرار گرفته است علت باز خواست وی دقیقا مورد بررسی قرار گیرد نه اینکه خبرنگار را انسان معصومی تلقی کنیم که هیچ کس حق بازخواست نسبت به تخلفات احتمالی او را نداشته باشد . در مورد خبرنگاران خارجی نیز باید بگوییم که فعالیت این خبرنگاران در قالب قوانین و پروتکل های بین المللی و با ملاحظه قوانین داخلی در ایران آزاد است و امروزه شاهد حضور و فعالیت دهها خبرنگار از اکثریت قریب به اتفاق رسانه های صاحب نام ایران در ایران هستیم که آزادانه در گوشه و کنار کشور ما به فعالیت مشغول بوده و به تهیه گزارش می پردازند و نکته جالب اینجاست در شرایطی جمهوری اسلامی ایران به عنوان زندان خبرنگاران متهم می گردد که خبرنگاران معاندترین رسانه ها از جانب دشمن ترین کشورها هر روزه در ایران درحال فعالیت بوده و حتی برخی از آنها از این فرصت آزادی سوء استفاده کرده و به ارائه تصویری منفی و تاریک از داخل ایران به رسانه های متبوع خویش می پردازند . به عنوان مثال یکی از مشهورترین و جنجالی ترین خبرنگاران غربی فردی ایرانی الاصل به نام کریستین امانپور می باشد که عناد ویژه ای با نظام جمهوری اسلامی داشته و به لحاظ خانوادگی نیز سابقه خوشنامی ندارد . با این حال همین خبرنگار آزادانه در کشور رفت و آمد کرده ، با روسای جمهور فعلی ، سابق و اسبق کشورمان و نیز مقامات و مسئولان مهم کشوری آزادانه مصاحبه می کند و تاکنون چندین مستند در باره ایران ساخته است که در همه آنها بلااستثناء تصویری منفی از ایران به جهانیان ارائه داده است و یا فردی همچون صادق صبا که مدیر بی بی سی فارسی بوده و در کارنامه خویش مشارکت فعالانه در تحریک اغتشاشگران در جریان اغتشاشات دوران اصلاحات از طریق شبکه های ضد انقلابی مختلف را دارد به راحتی چندین بار به ایران سفر کرده و مستندها و گزارشات مختلفی در باره ایران تهیه کرده است که ازجمله آنها مستندی با عنوان «طعم ایران» را می توان نام برد که در آن از گیلان تا جنوبی ترین شهرهای کشورمان سفر کرده و به تهیه گزارش از ایران پرداخته است که فارغ از محتویات آنها ، صرف حضور آزادانه چنین فردی به خودی خود میزان نادرستی ادعای خود این افراد در مورد آزادی خبرنگاران در ایران را نشان میدهد . علاوه بر این دو نمونه همانگونه که گفته شد دهها خبرنگار خارجی دیگر نیز در حال حاضر فعالیت دارند که آزادانه به گوشه و کنار کشورمان سفر کرده و به تهیه گزارش های خبری خویش مشغول هستند . با این وجود در مقام مقایسه آزادی خبرنگاران ایرانی و خارجی با یکدیگر باید اشاره داشته باشیم به اینکه خبرنگاران ایرانی مقیم کشورهای غربی مدعی آزادی بیان تحت شدیدترین فشارها قرار دارند به گونه ای که برخی از آنها همچون خبرنگاران مقیم آمریکا از شعاع خاصی از شهر نیویورک نمی توانند فراتر بروند و یا برخی از آنها همچون خبرنگار ایرانی مقیم ایتالیا به بهانه های واهی مدت ها دستگیر شده بود و همینطور مشکلات دیگری که خبرنگاران با آنها مواجه هستند که در پایان این بخش به برخی از آنها از زبان مرتضی غرقی خبرنگارواحد مرکزی خبر در نیویورک که در جریان مصاحبه با خبرگزاری فارس بیان شده است می پردازیم : مرتضی غرقی، خبرنگار واحد مرکزی خبر در نیویورک(مقر سازمان ملل) که درباره محدودیت‌های موجود برای فعالیت خبرنگاران ایرانی در آمریکا با خبرنگار سیاسی خبرگزاری فارس گفت‌وگو می‌کرد ،یادآور شد: دفتر خبری صدا و سیما حدود شش سال قبل در نیویورک با اجازه و اطلاع مقام‌های آمریکایی در مقر سازمان ملل فعالیت خود را آغاز کرد. متأسفانه نوع ویزایی که آمریکایی‌ها به ما یعنی هم بنده و هم خبرنگار قبلی ما آقای بیژن نوباوه داده‌اند، ویزای «C2 » است که به گروه‌های ‌هواپیمایی یا کشتی‌رانی و یا گروه‌هایی که قصد حضور کوتاه مدت یا ترانزیت و عبوری از خاک آمریکا را دارند، داده می‌شود؛ در حالی که دولت آمریکا باید ویزای « I »که ویزای خبرنگاری است ،به ما می‌داد. وی با بیان اینکه وقتی خبرنگاران آمریکایی وارد ایران می‌شوند ما به آنها ویزای « I »-که ویزای خبرنگاری است- می‌دهیم، اظهار داشت: خبرنگاران آمریکایی قادر هستند با این ویزا به هر جای ایران که بخواهند بروند و با هر مقامی که خواستند ملاقات و گفت‌وگو کنند ؛در حالی که ما با توجه به ویزایی که داریم در روی پاسپورت ما قید شده است که بیشتر از 25 مایل نمی‌توانیم از محل اقامت خود دور شویم. این فعال رسانه‌ای ضمن بیان اینکه ما در همین محدوده با شعاع 25 مایل هم به دلیل عدم برخورداری از کارت خبرنگاری و مجوز نمی‌توانیم به درستی کار خبری انجام دهیم، تصریح کرد: وقتی ما برای دریافت کارت خبرنگاری به مراجع مربوطه مراجعه می‌کنیم ،هم به ما می‌گویند چون نوع ویزای شما « C2 » است و نه « I‌ » که مخصوص خبرنگاری است لذا شما نمی‌توانید کارت خبرنگاری دریافت کنید. غرقی با بیان این که ما حتی وقتی می‌خواهیم در خیابان مجاور محل استقرارمان تصویربرداری کنیم، معمولاً پلیس مزاحم ما می‌شود و از ما کارت خبرنگاری طلب می‌کند، بیان داشت: چون ما کارت خبرنگاری نداریم، چند بار پلیس با ما درگیر شده و به خصوص در زمان آقای نوباوه حتی ایشان را بازداشت کرده و به اداره پلیس برده بودند. در اینجا شرایط به گونه‌ای نیست که ما حتی در محدوده مجاز تردد خود بتوانیم تصویربرداری کرده و خبر تهیه کنیم. وی در توضیح مشکلات دیگری که از ناحیه صدور نوع خاصی از ویزا برای گروه خبری صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران پیش آمده است، خاطرنشان ساخت: به واسطه این ویزا ما از کد یا شماره امنیت اجتماعی یا ملی برخوردار نیستیم.هر فردی که در آمریکا زندگی می‌کند، باید این کد امنیتی - اجتماعی را داشته باشد؛ چرا که یک شهروند آمریکایی برای هر کاری از خرید روزانه گرفته تا انجام ملاقات‌های مهم با مقام‌های دولتی باید این کد را داشته باشد. خبرنگار واحد مرکزی خبر در نیویورک اضافه کرد: ما وقتی برای دریافت این کد اجتماعی - امنیتی هم به وزارت کشور آمریکا مراجعه کردیم ،باز به ما گفتند که چون ویزای شما « C2 » است این کد به شما تعلق نمی‌گیرد و به خاطر اینکه ما این کد را نداریم، خیلی از کارها را نمی‌توانیم انجام دهیم؛مثلاً نمی‌توانیم خانه اجاره کنیم، نمی‌توانیم ماشین بخریم و آن را بیمه کنیم، نمی‌توانیم از فروشگاه‌های بزرگ خرید کنیم و در کشوری مثل آمریکا که عمده کارها با وسائل الکترونیکی انجام می‌شود، ما بدون کد اجتماعی - امنیتی خیلی کارها را نمی‌توانیم انجام دهیم. غرقی درباره اینکه پس شما چگونه کارهای روزمره و ضروری خود را انجام می‌دهید؟ گفت: خانه‌ای که ما اجاره کرده‌ایم هنوز به نام آقای نوباوه است و قبض آب و برق آن هنوز به نام وی صادر می‌شود، بیمه ماشین من به نام یکی از کارکنان محلی دفتر است و تنها چیزی که اینجا به نام من است، یک گواهینامه بین‌المللی است که من در آلمان گرفته بودم و اینجا کنسولگری آلمان در نیویورک آن را تائید کرده که توسط همان من رانندگی می‌کنم. وی با اشاره به اینکه خبرنگاران رسانه‌های مختلف آمریکایی در هر سال بیش از 200 مرتبه از طریق وزارتخانه‌های ارشاد و امور خارجه به ایران می‌آیند و آخرین، بدترین و منفی‌ترین گزارش‌ها علیه ایران و نظام حاکم بر آن را منتشر می‌کنند، افزود: عموم خبرنگارانی که در رسانه‌های آمریکایی کار می‌کنند، به ایران سفر کرده‌اند و از نزدیک مسائل ایران را رصد کرده و می‌دانند چه کار دارند می‌کنند و چه چیزهایی درباره ایران به صورت کاملاً مغرضانه بنویسند. خبرنگار واحد مرکزی خبر در نیویورک اظهار داشت: مشکل دیگری که از عدم اعطای مجوز کار خبری به خبرنگاران ایرانی ناشی می‌شود ،این است که در کنفرانس‌های خبری که ما حضور نداریم، خبرنگاران رسانه‌های آمریکایی و اروپایی که زیر سلطه خبری صهیونیسم هستند، علیه ما جوسازی می‌کنند و ما هم برای دفاع و بیان واقعیات حضور نداریم و آنها هر طور که دوست دارند ،علیه ما جوسازی می‌کنند. غرقی در توصیف فضای رسانه‌ای منفی علیه ایران که ناشی از سیطره صهیونیست‌ها بر رسانه‌های غربی است، تصریح کرد: یهودی‌ها، اسرائیل و صهیونیست‌ها در آمریکا خیلی حضور و نفوذ دارند و می‌شود گفت که آمریکا را اسرائیلی‌ها اداره می‌کنند. وی اضافه کرد: 70 درصد رسانه‌های بزرگ و قدرتمند جهان در اختیار صهیونیست‌هاست و خبرنگاران این رسانه‌ها در کنفرانس‌ها و برنامه‌های خبری حضور یافته و عمدتاً سؤال‌های منفی و تخریبی علیه ایران مثل اینکه چه زمانی به ایران حمله خواهد شد؟ یا نظایر آن را که فقط در حد شایعه است ،طرح می‌کنند و مقام آمریکایی حاضر در کنفرانس هم برای اینکه از جو و فضای ایجاد شده عقب نماند، بیشتر موضع منفی می‌گیرد که البته این رسانه‌ها در فضای رسانه‌ای آمریکا چنان جو منفی ساخته‌اند که هیچ کس جرأت نمی‌کند،موضع مثبت بگیرد. این فعال رسانه‌ای خاطر نشان ساخت: چندین بار ما با مسئولان امور رسانه‌ای و مطبوعاتی آمریکا در نیویورک تماس گرفته و از آنها در خواست صدور مجوز برای کار خبری و حضور ما در برنامه‌های خبری را کرده‌ایم اما آنها به درخواست‌های ما پاسخی نداده‌اند. غرقی با اشاره مجدد به اینکه وزارت ارشاد جمهوری اسلامی ایران سالیانه به بیش از 200 خبرنگار از رسانه‌های مختلف آمریکایی روادید خبرنگاری می‌دهد، خاطرنشان ساخت: واقعاً می‌خواهم این سؤال را از مقام‌های وزارت ارشاد بپرسم که کی می‌خواهند در این زمینه جلوی آمریکا بایستند. فکر می‌کنم مسئولان وزارت ارشاد از این بابت نگران هستند که اگر ما این خبرنگاران را به کشورمان راه ندهیم،آنها ما را بایکوت خبری کرده و دیدگاه‌های ما در جهان منتشر نمی‌شود، اما واقعاً وضعیت اینگونه نیست ؛چرا که رقابت‌ها در عرصه خبری امروز جهان آنقدر زیاد است که اگر ما فشار بیاوریم و اجازه ندهیم یک خبرنگار به کشورمان بیاید، خبرنگاران دیگری هستند که جای آنها را می‌گیرند و آن وقت آنها مجبور هستند از خبرهای دست دومی که به اندازه دلخواه آنها هم منفی نیست، استفاده کنند. وی اضافه کرد: آن جریان آزاد اطلاعات مورد ادعای آمریکا یک دروغ بزرگ است که متأسفانه در داخل ایران هم بعضی‌ها فریب آن را خورده‌اند.آمریکای تحت سیطره صهیونیسم، به مدد سیطره رسانه‌ای که در جهان دارد، روی مسائل مختلف جهانی چنبره زده‌اند و همه خبرهایی را که به نفع خودشان باشد با جهت‌دهی مطلوب خود پخش می‌کنند و هیچ خبری خارج از چارچوبی که آنها ایجاد کرده‌اند، منتشر نمی‌شود و این چارچوب در مورد همه اخبار داخلی و خارجی آمریکا اعمال می‌شود تا آنجا که رسماً اعلام می‌کنند اخبار عراق را سانسور می‌کنند. خبرنگار واحد مرکزی خبر صدا و سیما در نیویورک تصریح کرد: به خصوص بعد از 11 سپتامبر فشارها در آمریکا آن قدر زیاد شده که حتی بعضی از خبرنگاران آمریکایی هم که با ما صحبت می‌کنند، این فشار را غیرقابل تحمل توصیف می‌نمایند و همین بحث استراق سمع که خود جرج بوش بعد از 11 سپتامبر اعمال کرده است، داد مردم آمریکا را در آورده اما کسی جرأت نمی‌کند، اعتراض کند ؛چرا که هر کس اعتراض کند با هزار و یک اتهام به راحتی دستگیر می‌شود. غرقی با بیان اینکه آمریکایی‌ها هر چند روز یکبار بحث بن لادن و القاعده را بزرگ کرده و به بهانه آن دیدگاه‌های خودشان در مورد مسائل امنیتی را اعمال می‌کنند، اضافه کرد: امروز آمریکا یک کشور کاملاً امنیتی شده است و تمام ساکنان این کشور به نوعی گرفتار این وضعیت هستند. وی در پاسخ به این سؤال که خبرنگاران دیگر کشورها به غیر از ایران در آمریکا چه وضعیتی دارند، بیان داشت: هر قدر آمریکایی‌ها با یک کشوری ارتباطات غیر حسنه داشته باشند، به همان نسبت رسانه‌ها و خبرنگاران آن کشور در آمریکا تحت فشار هستند. خبرنگار واحد مرکزی خبر تاکید کرد: در سیستمی که در حال حاضر در فضای خبری و رسانه‌ای جهان وجود دارد، اینگونه نیست که به عنوان مثال خبرگزاری کویت هم در عرصه رسانه‌ای بین‌المللی جایگاهی داشته باشد و همه موقعیت‌ها در دست رسانه‌های صهیونیستی - آمریکایی قرار دارد. وی ادامه داد: اگر خبرنگار خبرگزاری کویت هم در یک برنامه خبری در آمریکا حضور یابد، کار چندانی نمی‌تواند بکند و این در حالی است که اگر چه ما هم جایگاه مناسبی در عرصه خبررسانی جهانی نداریم، اما چنانچه در برنامه‌های خبری آمریکایی‌ها شرکت کنیم ،حداقل می‌توانیم از دیدگاه‌های ملت و کشور خودمان دفاع کنیم؛ ضمن اینکه خبرنگاران مثلاً همان خبرگزاری کویت خیلی هم دربند دیدگاه‌های ضد آمریکایی نبوده و با سیاست‌های آمریکا همخوانی هم دارند. غرقی در پاسخ به این سؤال که آیا لازم نبود ما برای صدور دوباره اجازه کار CNN در ایران حداقل درخواست برقراری شرایط برابر برای خبرنگاران ایرانی حاضر در آمریکا را می‌کردیم، گفت: به نظر من اولاً با توجه به سابقه‌ای که CNN دارد ،ما باید مطمئن باشیم که تحریف سخنان رئیس جمهور از طرف آنها عمدی بوده است و ثانیاً اینکه در هیچ کجای دنیا رئیس جمهور کشور را وارد این بازی‌ها نمی‌کنند؛ ولی ما در اینجا رئیس‌جمهور خودمان را خرج می‌کنیم و من این انتقاد را دارم که رئیس‌جمهور و اعتبار او متعلق به همه مردم است و رئیس جمهور نباید خرج یک خبرنگار خارجی شود و موضع‌گیری در این قضیه میبایست در حد یک مدیرکل ارشاد باشد. وی افزود: همچنین این موقعیتی بود که ما می‌توانستیم در آن از طرف مقابل خود امتیاز بگیریم و حداقل امکانات مشابه را برای خبرنگار خودمان درخواست کنیم. این فعال رسانه‌ای اظهار داشت: در زمان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا ما به کنسولگری آمریکا در دوبی درخواست دادیم که اجازه اعزام یک تیم خبری به آمریکا را به ما بدهند، ولی واشنگتن زمانی به ما پاسخ داد که انتخابات در آمریکا تمام شده بود و تازه آن زمان هم فقط به تصویر بردار و صدابردار ما اجازه ورود دادند و اجازه ورود من هم یک ماه بعد صادر شد. من فکر می‌کنم ما این فرصت اخیر را خیلی راحت از دست دادیم . غرقی با بیان این که در بررسی عملکرد 27 سال گذشته رسانه‌های آمریکایی و از جمله CNN حتی یک نکته مثبت درباره ایران وجود ندارد، تصریح کرد: رسانه‌های آمریکایی در این سال‌ها درباره ایران فقط سیاه‌نمایی کرده‌اند و مگر می‌شود که در کشوری در طول 27 سال هیچ نکته مثبتی وجود نداشته باشد و همین نکته می‌رساند که CNN از تحریف سخنان آقای احمدی‌نژاد چه غرض و مرضی داشته است. وی با اشاره به اینکه این رسانه‌ها تحت تسلط نظام سلطه خبری اخبار خود را منتشر می‌کنند، خاطرنشان ساخت: رسانه‌هایی چون CNN اخبار خود را چنان با دقت بررسی می‌کنند که هیچ نکته مهم آن از زیر دست آنها رد نشود؛ پس چطور ممکن است که یک مترجم در ترجمه یک خبر چنین اشتباهی مرتکب شود و آنها متوجه آن نشوند؛ ضمن اینکه خانم امانپور که به دو زبان انگلیسی و فارسی تسلط دارد، خود در کنفرانس مطبوعاتی رئیس‌جمهور ایران شرکت داشت و هم در جریان کنفرانس حرف‌های آقای احمدی‌نژاد را فهمیده بود و هم وقتی خبر پخش می‌شد ،می‌فهیمد که گوینده چه مطالبی را می‌خواند و می‌توانست جلوی ادامه پخش خبر را بگیرد و یا همانجا از اشتباه پیش آمده عذرخواهی کند. خبرنگار واحد مرکزی خبر در نیویورک ضمن بیان اینکه همیشه اولین خبر تأثیر بسیار بیشتری از اخبار تکمیلی یا تصحیحی دارد، بیان داشت: اگر کسی کاری به این مهمی را خراب می‌کند باید چند برابر تاوان بدهد ؛در حالی کهCNN و آمریکایی‌ها حتی تاوان برابر هم برای این خطای خود ندادند و این سؤال وجود دارد که مقام‌های ایرانی چرا اینقدر راحت از این خطای آمریکایی‌ها گذشته و حداقل ،برخوردی با آنها نکردند که برای چند وقت حواس آمریکایی‌ها جمع کارشان شود. غرقی گفت: ما باید یک جایی این وضعیت را پایان دهیم. ما یا در آمریکا خبرنگار داریم و یا نداریم که اگر خبرنگار داریم، باید امکانات لازم برای کار او فراهم شود و اگر هم خبرنگار نداریم که این دفتر را هم تعطیل کنیم . نمی‌شود که سالانه بیش از 200 خبرنگار آمریکایی به راحتی به ایران بیایند و هر طوری که می‌خواهند از ایران خبر بفرستند، اما ما از حداقل امکانات انجام کار خبری در آمریکا محروم باشیم. وی افزود: آمریکایی‌ها در 27 سال گذشته چنان مغز شهروندان خود را شستشو داده‌اند که وقتی ما با یک آمریکایی درباره ایران صحبت می‌کنیم ،ناخودآگاه بحث تروریسم و بنیادگرایی در ذهن آنها می‌آید. این فعال رسانه‌ای در پاسخ به این سؤال که آیا برای شما این امکان وجود ندارد که با ایرانیان ساکن در آمریکا ارتباط برقرار کرده و شرایط خودتان را برای آنها شرح داده و به واسطه آنها -که بخشی از جامعه آمریکایی هستند -یک فضاسازی در آمریکا انجام دهید؟ گفت: ما وقتی در زمان صدام به عراق می‌رفتیم و می‌خواستیم با یک شهروند عراقی صحبت کنیم ،از ترس حکومت بعث جرأت نمی‌کرد با ما صحبت کند و شاید باور نکنید، اما دقیقاً همان شرایط در آمریکا برای بعضی از ایرانی‌ها وجود دارد و آنها از ترس اینکه مبادا امکان ادامه اقامت آنها در آمریکا از بین برود و یا اینکه مخاطرات دیگری برای آنها پیش بیاید، می‌ترسند با ما صحبت کنند تا مبادا اسم آنها در لیست سیاه برود. غرقی افزود: جامعه آمریکا در عین حال که یک جامعه باز معرفی می‌شود، یک جامعه کاملاً بسته و محدود است که کاملاً حساب شده به آنها خوراک فکری داده می‌شود و گاهاً بعضی‌ مردم آمریکا فرق بین ایران و عراق را نمی‌دانند و همه کشورهای عربی را یکی می‌بینند، اما در آمریکا به یکباره همه رسانه‌ها چنان جوی علیه کشوری نظیر ایران، کره شمالی، یا عراق راه می‌اندازند که انگار همین فردا این کشورها می‌خواهند با سلاح‌های مرگبار به آنها حمله کنند. وی با اشاره به پخش چند فیلم تهدید‌آمیز از بن‌لادن در ایام انتخاباتی در آمریکا اظهار داشت: پخش این فیلم‌ها تا حدود 20 درصد آرا را بین کاندیداها جابجا کرد و وقتی در جامعه‌ای چنین اتفاقی می‌افتد، نشانده بی‌اطلاعی مردم است که متأسفانه اگر این مسائل را در داخل ایران بیان کنیم، کسی باور نخواهد کرد. غرقی همچنین تصریح کرد: از حدود 4 ماه پیش حساب بانکی دفتر صدا و سیمای ایران در نیویورک بسته شده و ما وقتی جویای علت آن شدیم، به ما گفتند که سازمان حساب‌‌های کشورهای خارجی این حساب را مسدود کرده است و آن سازمان هم در پاسخ پیگیری‌های ما از ما خواست توضیح دهیم که چه زمانی به آمریکا آمده‌ایم؟ در اینجا چه کار می‌کنیم؟چند نفر کارمند داریم و اینگونه سؤال‌ها که ما در زمان آقای نوباوه هم به این سؤال‌ها پاسخ داده بودیم، اما باز هم بعد از چهار ماه هنوز حساب بانکی ما بسته است و در کشوری مثل آمریکا که عمده کارها الکترونیکی است ،شما تصور کنید ما با پرداخت‌های دستی با چه مشکلاتی روبرو خواهیم بود.(خبرگزاری فارس ، http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8411090421 ) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه