تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
یقین به خداوند اقسامی دارد و برای رسیدن به هر یک، راهی ویژه را باید پیمود: الف) یقین عقلی و نظری (علم الیقین): این مرحله اولین مرتبه یقین و نیل به آن کمال قوت نظری است. برای رسیدن به این مرتبه باید جهاد و خیزش علمی کلامی و فلسفی نمود و با تحقیقات و کاوشهای پردامنه ادله گوناگون مربوط به وجود خدا و مباحث مربوط به صفات و اسماء را بررسی و حجاب شبهات را یکی پس از دیگری خرق نمود تا بتوان از پرتو خورشید تابان معرفت بهره گرفت. در این زمینه مطالعه کتابهای زیر سودمند است: بهترین راه شناخت خدا، محمدی ری شهری -آفریدگار جهان، مکارم شیرازی- اثبات وجود خدا، چهل تن از دانشمندان- خدا در قرآن، شهید بهشتی- اصول فلسفه و روش رئالیسم ج 5 علامه طباطبایی، شهید مطهری- کلیات فلسفه، ترجمه دکتر مجتبوی- علل گرایش به مادیگری، شهید مطهری. از این رهگذر به آن جا توان رسید که امیرالموءمنین علیه السلام در پاسخ ذعلب یمانی که پرسید: ای امیر مومنان آیا پروردگار خود را دیدهای؟ فرمود: "افاعبد مالا اری" آیا چیزی را که نبینم میپرستم؟ [i] . این کشف شهودی و احساس باطنی نیز مراتبی دارد که اول آن «عین الیقین» و آخر آن «حق الیقین» است وهر یک از آن دو را نیز درجاتی است بیشمار. آن که به چنین جایگاه رفیعی رسید دیگر جهان شگفت خلقت را دلیل و مقدمه بر اثبات وجود خدا قرار نمیدهد بل به کشف لمی با روءیت جمال و کمال حق مخلوقات را که چیزی جز فعل او و عین ربط و تعلق به او نیستند، باز خواهد شناخت. چنان که ابا عبدالله علیه السلام در دعای شریف عرفه به محضر حق عرضه داشت: «کیف یستدل علیک بما هو فی وجوده مفتقر الیک ایکون لغیرک من الظهور ما لیس لک حتی یکون هو المظهر لک متی غبت حتی تحتاج الی دلیل یدل علیک و متی بعدت حتی تکون الاثار هی التی توصل الیک عمیت عین لاتراک علیها رقیبا. چگونه بر تو به چیزی استدلال شود که در وجود به تو نیازمند است؟ آیا غیر تو ظهوری افزون بر تو دارد تا آشکار کننده تو باشد؟ راستی کی پنهان گشتهای تا نیازمند دلیل برای راهنمایی به سویت باشی؟ و کی دور گشتی تا آثار و نشانهها، رساننده به سویت باشند؟ آه چه نابیناست چشمی که تو را مراقب خود نبیند [ii] » .
پایگاه اطلاع رسانی حوزه
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.