اگر شیطان نبود؛ آیا اختیار انسان معنا داشد؟

در این باره باید دانست اقتضای وجودی انسان، اختیار فجور یا تقواست، انتخاب کفران یا شکر است. «و نفس و ما سوها، فالهمها فجورها و تقویها؛ سوگند به نفس و آن کسی که آن را درست کرد، سپس پلیدکاری و پرهیزگاری اش را به آن الهام کرد» (شمس، آیه 7 و 8). «انا هدیناه السبیل اما شاکرا و اما کفورا؛ ماه راه را بدو نمودیم یا سپاسگزار خواهد بود و یا ناسپاس» (انسان، آیه 3). از این رو اگر شیطان هم نبود انسان صحنه های آزمایش الهی را طی می کرد. اما وجود شیطان به این درگیری گرمی می دهد و چهره های خالص یا فاسق را بیشتر نمایان می سازد. چنان که انسان به اقتضای فطرت پاک خود میل به پاکی و درستی در او می باشد اما با بعثت پیامبران هدایت انسان عمیق تر و شدیدتر شکل می گیرد. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 17/11354) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه