از بزرگان شنیده ایم هنگامی که حال انجام مستحبات را ندارید، به انجام واجبات بسنده کنید اما همچنین می دانیم که نفس، انسان را از کارهای خیر باز می دارد و می خواهد انجام آنها را به تعویق بیندازد، این دو مطلب چگونه با هم قابل جمع اند؟

مطلبی که از بزرگان نقل کرده اید در روایات متعددی آمده است . همان طوری که بیان کرده اید دراینجا مرز ظریفی میان ترک مستحبات در وقت آمادگی و اشتیاق نداشتن قلب و ترک مستحبات به خاطر مکر نفس و وسوسه شیطان وجود دارد که باید با درایت و زیرکی و استمداد از خداوند این دو حالت را از یکدیگر تمیز و تشخیص داد . یک راه برای جدا سازی این دو این است که ترک مستحبات به دلیل بی حالی و نداشتن اقبال قلبی امری موقت و گاه گاهی است و همیشه پیش نمی آید . حال اگر متوجه شدیم که این حالت دائمی و پیوسته است نشانه این است که پای مکر و فریب نفس و دام شیطان در کار است . در اینجا نباید کوتاه آمد و اجازه ادامه این حالت را داد بلکه باید با توجه و توکل بر خدا به آن مستحب عمل کرد و این کار هر چند ممکن است در آغاز با بی میلی قلب همراه باشد ولی چون برای در هم شکستن فریب نفس و رهایی از دام شیطان است با عنایت خداوند به تدریج شیرین و گوارا و مطابق میل قرار می گیرد . در هر صورت مقصود این است که هر وقت نشاط برای مستحبات نداشتید ،خود را مجبور به انجام آنها نکنید که سبب جمود می گردد وعکس العمل منفی را در پی دارد.واین نشاط نداشتن همیشگی نیست ،انسان حالات مختلفی دارد،گاهی حوصله اش کم می شود،در آن صورت فقط به واجبات اکتفا کند. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه